Leczenie zaburzeń odżywiania

Zaburzenia odżywiania obejmują szereg różnych zachowań żywieniowych, które mogą lub nie być zdiagnozowane jako zaburzenia odżywiania. Zaburzenia odżywiania często towarzyszą problematycznym (i często niepokojącym) myślom i przekonaniom na temat jedzenia, kształtu i wagi, takim jak:

• „Jedzenie sprawia, że ​​czuję się lepiej.”
• „Jedzenie pączka sprawi, że przytyję.”
• „Jeśli nie będę starannie kontrolować swojej diety, moja waga wymknie się spod kontroli”.
• „Powinienem jeść tylko wtedy, gdy jestem naprawdę głodny.”

Takie zachowania i towarzyszące im myśli mogą przyczynić się do rozwoju zaburzeń odżywiania, takich jak jadłowstręt psychiczny , bulimia , napadowe objadanie się lub inne określone zaburzenia odżywiania (OSFED).

W tym artykule omówiono niektóre strategie leczenia zaburzeń odżywiania, które mogą okazać się pomocne w zmianie myśli i zachowań związanych z jedzeniem, odżywianiem, sylwetką i wagą.

Jak myśli podsycają zaburzenia odżywiania

Codziennie przetwarzamy tysiące myśli. Wiele z naszych myśli jest automatycznych i zazwyczaj nie zatrzymujemy się, aby zbadać, czy są faktami lub czy są w ogóle przydatne.

Dysfunkcyjne myśli, znane również jako zniekształcenia poznawcze , to myśli, które są niedokładne i destrukcyjne. Zniekształcenia te mogą przyczyniać się do problematycznych zachowań żywieniowych, takich jak ograniczanie, objadanie się, przeczyszczanie i nadmierne ćwiczenia.

Rodzaje leczenia zaburzeń odżywiania

Zmiany behawioralne są najważniejsze dla powrotu do zdrowia po zaburzeniach odżywiania. Istnieją również metody leczenia zaburzeń odżywiania, które wykorzystują strategie pomagające pacjentom radzić sobie z dysfunkcyjnymi myślami.

Do metod leczenia, które mogą okazać się pomocne, zalicza się terapię poznawczo-behawioralną (CBT), będącą wiodącą metodą leczenia zaburzeń odżywiania, a także psychoterapie, takie jak terapia akceptacji i zaangażowania (ACT) oraz dialektyczna terapia behawioralna (DBT).

Terapia poznawczo-behawioralna

CBT jest uważane za podejście pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń odżywiania4 może być również skutecznym leczeniem zaburzeń odżywiania. Podejście to polega na pomaganiu ludziom zrozumieć, w jaki sposób ich automatyczne negatywne myśli na temat jedzenia, jedzenia, wagi i kształtu napędzają ich zachowania. Następnie ludzie pracują nad zmianą tych myśli i zachowań.

Terapia Akceptacji i Zaangażowania

ACT to rodzaj CBT, który pomaga ludziom praktykować akceptację swoich myśli i zachowań, jednocześnie pracując nad zobowiązaniem się do zdrowych i pomocnych działań. To podejście sugeruje, że próba unikania lub zatrzymywania pewnych myśli może pogorszyć problemy. Praktykowanie akceptacji podczas pracy nad celami może pomóc w budowaniu większej elastyczności psychologicznej.

Badania wskazują, że ACT może pomóc w zmniejszeniu uczucia dyskomfortu związanego z przeżyciami wewnętrznymi, a jednocześnie pomóc ludziom w zaangażowaniu się w zachowania zgodne z ich wartościami.

Terapia dialektyczno-behawioralna

DBT pierwotnie opracowano w celu leczenia zaburzeń osobowości typu borderline, ale wykazano również jego skuteczność w przypadku innych schorzeń, w tym zaburzeń odżywiania. Jest to rodzaj CBT, który obejmuje strategie takie jak uważność i akceptacja, aby pomóc ludziom rozwijać nowe umiejętności, regulować emocje i tolerować stres psychologiczny.

Strategie leczenia zaburzeń odżywiania

Jedną rzeczą, którą CBT, ACT i DBT mają wspólną, jest to, że wszystkie pomagają zająć się myślami leżącymi u podstaw zaburzeń odżywiania. Mogą używać podobnych metod, aby pomóc zająć się myślami dysfunkcyjnymi.

Wyeksternalizuj i rozbroj swoje myśli

Zanim zaakceptujesz swoją myśl jako polecenie do wykonania, uzewnętrznij ją. Na przykład, gdy masz myśl „ Nie mogę zjeść bajgla ”, nazwij ją „myślą o zaburzonym odżywianiu” i przeformułuj ją jako „Moje zaburzone odżywianie mówi mi, żebym nie jadł bajgla”.

Gdy już rozbroisz myśl, łatwiej będzie ci wybrać bardziej wykonalną linię działania, która może obejmować nieposłuszeństwo wobec zaburzonego odżywiania, np. „Dziękuję, zaburzone odżywianie, ale nie zamierzam cię słuchać. Nie chcę, żeby mój umysł mną rządził”. 

Podważ myśl

Zadaj sobie dowolną kombinację poniższych pytań:

Jakie są dowody na poparcie tej myśli? Na przykład: „Jeśli zjem bajgla, przytyję 5 funtów”. Nie ma dowodów na poparcie tej myśli; bajgiel nie może stanowić wystarczającej ilości kalorii, abym przytył 5 funtów.

Czym są alternatywne przekonania? Na przykład: „Nie powinienem jeść, jeśli nie jestem naprawdę głodny”. Alternatywne przekonanie brzmi: „Ponieważ lubię jeść z członkami rodziny, czasami muszę dostosować pory posiłków do potrzeb innych. Może to oznaczać jedzenie, gdy nadchodzi pora posiłku, nawet jeśli nie jestem głodny”.

Jakie są konsekwencje posiadania takiej myśli? Na przykład: „Już to zepsułam, więc zamierzam skończyć pudełko ciastek i zacząć dietę jutro”. Konsekwencją tej myśli jest to, że powoduje ona u mnie objadanie się, co pogarsza sprawę, ponieważ kończę na jedzeniu jeszcze więcej, niż gdybym po prostu starała się zaakceptować to, co już zjadłam.

Stwórz kartę radzenia sobie

Weź kartę indeksową i zapisz automatyczną lub problematyczną myśl po jednej stronie, a racjonalną odpowiedź po drugiej. To świetna strategia na te problematyczne myśli, które pojawiają się wielokrotnie. Dobrym pomysłem jest przeglądanie kart codziennie i trzymanie ich pod ręką. Możesz je również wyciągnąć, gdy tylko zauważysz, że masz automatyczną myśl.

Na przykład, częstą problematyczną myślą może być: „Nudzę się. Jedzenie sprawi, że poczuję się lepiej”. Po drugiej stronie tej karty napisz: „Jedzenie, gdy się nudzę, sprawi, że poczuję się gorzej”.

Nie słuchaj swojego zaburzenia odżywiania

Na kartce papieru sporządź listę z dwiema kolumnami. W jednej kolumnie napisz „Ed mówi…”, a w drugiej kolumnie „Recovery needs…”. W każdym wierszu pod „Ed mówi…” napisz, co zaburzenia odżywiania każą ci zrobić.

W odpowiednim wierszu pod kolumną „Recovery needs” zapisz, w jaki sposób konkretnie nie zastosujesz się do tego polecenia. Na przykład:

• „Ed mówi, żeby pominąć śniadanie.” „Rekonwalescencja wymaga ode mnie zjedzenia śniadania.”
• „Ed mówi, że dzisiaj poćwiczę.” „Regeneracja wymaga, żebym wziął dzień wolny.”

Przeprowadź eksperyment behawioralny

Postaw prognozę: „Jeśli pozwolę sobie na deser cztery wieczory w tym tygodniu, przytyję pięć funtów”. Przeprowadź eksperyment, aby to sprawdzić. Zważ się na początku i na końcu tygodnia. Jedz deser cztery wieczory w tym tygodniu. Sprawdź, czy twoja prognoza się sprawdziła.

Z czasem zobaczysz, że wiele przekonań nie jest dokładnych. To jest kolejne podejście CBT.

Słowo od Verywell

Leczenie zaburzeń odżywiania może odgrywać ważną rolę w poprawie zachowań żywieniowych i obrazu ciała. Ponieważ zaburzenia odżywiania mogą przyczyniać się do rozwoju zaburzeń odżywiania, zajęcie się tymi myślami i zachowaniami na wczesnym etapie może pomóc zapobiec pogorszeniu się problemów.

Ważne jest, aby pamiętać, że same strategie poznawcze zazwyczaj nie rozwiążą zaburzeń odżywiania. Mogą jednak stanowić ważne i pomocne narzędzie w powrocie do zdrowia dla wielu osób.

Wielu lekarzy i pacjentów zauważa również, że objawy poznawcze często ustępują jako ostatnie i że powrót do zdrowia zazwyczaj wymaga zmiany zachowania, nawet w obliczu uporczywych myśli o zaburzeniach odżywiania.