Sluit deze videospeler
Geassisteerde zelfdoding is wanneer een arts of iemand anders een ander persoon helpt bij het beëindigen van zijn of haar leven
Arts-geassisteerde zelfmoord is legaal in verschillende landen en in verschillende staten in Amerika en is over het algemeen alleen beschikbaar voor mentaal competente volwassenen met terminale diagnoses die naar verwachting zes maanden of minder te leven hebben. Als gevolg hiervan wordt geassisteerde zelfmoord vaak gezien als een manier om het lijden van een patiënt te beëindigen. Er is echter nog steeds veel controverse over de vraag of geassisteerde zelfmoord wel of niet toegestaan zou moeten zijn.
Lees verder om meer te weten te komen over de controverse rondom hulp bij zelfdoding en welke impact deze praktijk heeft op gezinnen.
Inhoudsopgave
Wat is het verschil tussen hulp bij zelfdoding en euthanasie?
De begrippen hulp bij zelfdoding en euthanasie worden vaak met elkaar verward en worden op verschillende manieren gedefinieerd, maar er is één belangrijk verschil.
Geassisteerde zelfdoding versus euthanasie
- Bij hulp bij zelfdoding verstrekt een arts of iemand anders op verzoek van de patiënt medicijnen die de patiënt vervolgens zelf toedient met als doel een einde aan zijn leven te maken
- Euthanasie houdt in dat een arts of iemand anders opzettelijk het leven van een persoon beëindigt
Soorten euthanasie
Omdat het gaat om een arts of een andere derde partij die actie onderneemt om iemands leven te beëindigen , zijn er verschillende soorten euthanasie:
- Actieve euthanasie vindt plaats via actieve middelen, zoals het injecteren van een dodelijk medicijn. Dit kan vrijwillig of onvrijwillig zijn. de patiënt vraagt om euthanasie.
- Er is sprake van vrijwillige actieve euthanasie wanneer een arts of iemand anders het leven van een patiënt beëindigt met diens uitdrukkelijke toestemming.
- Er is sprake van onvrijwillige actieve euthanasie wanneer een arts of iemand anders het leven van een patiënt beëindigt zonder diens toestemming.
- Passieve euthanasie : Wanneer een levensreddende behandeling aan een patiënt wordt onthouden (bijvoorbeeld het onthouden van een voedingssonde of het stopzetten van een beademingsapparaat).
Er is veel onenigheid over het gebruik van de term ‘geassisteerde zelfdoding’
Verschillende organisaties, waaronder de American Academy of Hospice and Palliative Medicine en de American Public Health Association, verzetten zich tegen het gebruik van de term ‘ zelfmoord ‘ bij geassisteerde zelfdoding, omdat de wens om iemands leven te beëindigen wanneer hij stervende is, verschilt van traditioneel zelfmoordgedrag waarbij iemand die niet stervende is, besluit zijn leven te beëindigen.
Anderen hebben bezwaar tegen de term “arts-assisted suicide” vanwege de focus op de arts. Ze beweren dat de term het doet lijken alsof de arts de beslisser is, en dat dit de aandacht afleidt van de patiënt.
Alternatieve termen: Versnelde dood, euthanasie en medische hulp bij sterven
Als gevolg van deze verschillende argumenten hebben sommigen voorgesteld dat de termen ‘versnelde dood’ of ‘geassisteerde dood’ gebruikt zouden moeten worden om zowel euthanasie als hulp bij zelfdoding te bespreken.
Ondertussen geven velen de voorkeur aan de term ‘medische hulp bij sterven’ als alternatief voor geassisteerde zelfdoding:
- Medische hulp bij zelfdoding wordt gedefinieerd als een praktijk waarbij een geestelijk wilsbekwame volwassene met een terminale ziekte een voorgeschreven medicijn van zijn arts krijgt, dat hij zelf kan toedienen om op vreedzame wijze een einde aan zijn leven te maken.
Deze veelheid aan definities kan het voor mensen lastig maken om hulp bij zelfdoding te begrijpen.
Waar is hulp bij zelfdoding legaal?
Tegenwoordig is de publieke opinie steeds meer voorstander van hulp bij zelfdoding en euthanasie. Uit een Gallup-peiling uit 2018 bleek dat 72% van de Amerikanen vindt dat euthanasie legaal zou moeten zijn en 65% vindt dat hulp bij zelfdoding legaal zou moeten zijn.
Slechts een paar staten – Californië, Colorado, Hawaï, New Jersey, Oregon, Washington, Washington DC en Vermont – staan echter door een arts geassisteerde zelfdoding toe, en geen enkele staat euthanasie toe.
Internationaal is hulp bij zelfdoding legaal in Zwitserland en in delen van Australië, terwijl zowel hulp bij zelfdoding als euthanasie legaal zijn in Nederland, België, Luxemburg, Canada en Colombia.
De omstandigheden waaronder euthanasie of hulp bij zelfdoding is toegestaan, verschillen van land tot land en van staat tot staat. In Nederland kan bijvoorbeeld iedereen ouder dan 12 jaar (hoewel toestemming van de ouders vereist is voor mensen jonger dan 16 jaar) euthanasie of hulp bij zelfdoding aanvragen als ze ondraaglijk lijden dat niet verbetert. In Oregon en Vermont is hulp bij zelfdoding daarentegen alleen toegestaan als de patiënt een terminale ziekte heeft.
Een korte geschiedenis van geassisteerde zelfdoding
Hippocrates, de Griekse arts die oorspronkelijk de eed van Hippocrates heeft opgesteld die artsen vandaag de dag nog steeds afleggen, verbood nieuwe artsen expliciet om in de 5e eeuw v.Chr. euthanasie te plegen. Geleerden hebben echter ontdekt dat sommige artsen terminaal zieke patiënten hielpen om zelfmoord te plegen, een praktijk die niet expliciet verboden was.
In de 13e eeuw waren de Joods-christelijke opvattingen wijdverbreid en werd zelfmoord om welke reden dan ook afgekeurd. Hierdoor keerden de meeste mensen zich tegen het idee van hulp bij zelfdoding.
Niettemin zijn er in de loop van de geschiedenis ten minste enkele medische professionals bereid geweest om terminaal zieke en lijdende mensen te helpen hun dood te bespoedigen.
Hoe vaak komt hulp bij zelfdoding voor?
Canada is sinds 2021 het land waar de meeste mensen sterven door hulp bij zelfdoding of euthanasie. De aantallen zijn de afgelopen jaren snel gestegen, vooral omdat Canada de praktijk pas in 2015 heeft gelegaliseerd en in 2021 heeft goedgekeurd voor mensen met ongeneeslijke medische aandoeningen die ondraaglijk lijden veroorzaken, ook al zijn ze niet terminaal ziek.
Als gevolg hiervan was 3,3% van alle sterfgevallen in het land in 2021 het gevolg van euthanasie en euthanasie. Nederland, België en de Verenigde Staten zijn de volgende drie landen waar sterfgevallen door euthanasie het meest voorkomen.
Canada is sinds 2021 het land waar de meeste mensen sterven door hulp bij zelfdoding of euthanasie.
Uit een onderzoek blijkt dat hulp bij zelfdoding of euthanasie op plekken waar dit legaal is, relatief zeldzaam is. Jaarlijks zijn tussen de 0,3% en 4,6% van de sterfgevallen het gevolg van deze praktijken.
Wat motiveert geassisteerde zelfdoding?
Uit onderzoek is gebleken dat de belangrijkste motieven voor het aanvragen van hulp bij zelfdoding in de Verenigde Staten het verlies van waardigheid en autonomie zijn en het onvermogen om deel te nemen aan activiteiten die het leven plezierig maken.
Een minderheid van de patiënten vraagt om hulp bij zelfdoding vanwege pijn. Euthanasie en hulp bij zelfdoding worden voornamelijk aangevraagd door mensen met kanker, waarbij meer dan 70% van de gevallen wereldwijd het gevolg is van een kankerdiagnose.
Wat u moet weten over de argumenten voor en tegen hulp bij zelfdoding
Hoewel hulp bij zelfdoding relatief zeldzaam blijft en er bewijs is dat deze praktijk niet vaak wordt misbruikt, er nog steeds veel discussie over de vraag of het legaal zou moeten zijn.
Argumenten voor hulp bij zelfdoding
- Mensen moeten de regie over hun eigen leven kunnen voeren, ook als ze sterven.
- Mensen met een terminale ziekte of andere onomkeerbare aandoeningen verdienen een waardige dood op hun eigen voorwaarden.
- Artsen en anderen hebben de plicht om lijden te verlichten. Als gevolg hiervan, als een persoon lijdt zonder hoop op verbetering en vraagt om een einde aan zijn lijden, dicteert mededogen dat zijn verzoek moet worden ingewilligd.
Argumenten tegen hulp bij zelfdoding
- Het is oneerlijk om van professionals in de gezondheidszorg te eisen dat ze een verzoek om hulp bij zelfdoding inwilligen als zij van mening zijn dat dit immoreel is of in strijd is met de eed van Hippocrates.
- Het op welke manier dan ook bespoedigen van de dood, inclusief via hulp bij zelfdoding, wordt door aanhangers van een aantal religies als moreel onaanvaardbaar beschouwd
- Naarmate hulp bij zelfdoding meer gangbaar wordt, wordt de kans groter dat het ook wordt uitgebreid naar mensen met andere problemen, zoals beperkingen, psychische problemen of dementie . Dat kan ertoe leiden dat mensen met deze aandoeningen zich onder druk gezet voelen om een einde aan hun leven te maken.
- Voor mensen die niet over voldoende verzekeringen of financiële ondersteuning beschikken, kan euthanasie worden gekozen, simpelweg omdat het minder kost dan de diensten en ondersteuning die worden ingezet om iemands leven te verlengen.
- Mensen die depressief zijn of aan andere psychische aandoeningen lijden, vragen vaker om hulp bij zelfdoding. Dit maakt de beslissing ingewikkelder, omdat hulp bij zelfdoding in deze gevallen meer op traditionele zelfdoding lijkt.
- Naarmate hulp bij zelfdoding meer geaccepteerd wordt, zal het waarschijnlijker worden dat het gezien wordt als een routinematige optie voor verschillende aandoeningen, in plaats van een uitzonderlijke praktijk die is voorbehouden aan specifieke situaties.
- Gezien het feit dat hulp bij zelfdoding relatief zeldzaam is, zou het waardevoller zijn om ons te richten op het verbeteren van de palliatieve zorg en symptoombeheersing dan om hulp bij zelfdoding te promoten als de beste oplossing.
- Verzoeken om hulp bij zelfdoding zouden alleen moeten worden ingewilligd als iemand geestelijk wilsbekwaam is, maar het kan lastig zijn om de geestelijke wilsbekwaamheid te beoordelen.
Hoe geassisteerde zelfdoding van invloed is op dierbaren
Uit onderzoek blijkt dat de meeste mensen met familieleden die zijn overleden door hulp bij zelfdoding dezelfde geestelijke gezondheidsproblemen hebben ondervonden als mensen van wie de familieleden zijn overleden door andere oorzaken.
Bovendien hadden degenen van wie de dierbaren door overhaaste maatregelen waren overleden, minder traumatische rouwsymptomen vergeleken met familieleden en vrienden van patiënten die aan natuurlijke oorzaken waren overleden. Andere onderzoeken hebben echter aangetoond dat posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie vaker voorkwamen bij degenen van wie de dierbaren medische hulp bij het sterven hadden gezien, vooral bij degenen die onvoldoende sociale steun hadden en minder sociale acceptatie van medische hulp bij het sterven ervoeren.
Aan de andere kant lijkt het er in sommige gevallen op dat de mogelijkheid om openlijk met een geliefde over de dood te praten, het voor vrienden en familieleden gemakkelijker maakte om de naderende dood van hun geliefde te accepteren . Bovendien voelden de familieleden van mensen die door hulp bij zelfdoding waren overleden zich beter voorbereid op en accepteerden ze de dood beter.