Wanneer een therapeut en lifecoach de waarheid vertellen

Ik ontmoette Mike Bayer een paar maanden geleden toen hij te gast was bij The MindWell Guide Podcast . Sindsdien heb ik ook het genoegen gehad om te gast te zijn bij zijn podcast, Always Evolving .

We doen veel van dezelfde dingen: we schrijven boeken, spreken op conferenties en werken met mensen die hulp willen bij het bereiken van hun doelen. De mensen met wie we werken hebben een aantal van dezelfde problemen, zoals depressie of middelenmisbruik. Toch hebben we verschillende titels. Ik ben therapeut en Mike is lifecoach .

We weten dat ons werk vaak overlapt. Maar er zijn grote verschillen in de manier waarop we met mensen werken. Daarom dacht ik dat het interessant zou zijn om met Mike te gaan zitten en te praten over de verschillen tussen therapeuten en lifecoaches.

Amy Morin: Ik ben een erkende therapeut en jij bent een lifecoach. Toch behandelen we veel van dezelfde problemen. We gebruiken alleen een iets andere aanpak. Als iemand bijvoorbeeld worstelt met problemen met eigenwaarde, kan ik zijn of haar jeugd onderzoeken of praten over hoe hij of zij zijn of haar zelfbeeld heeft ontwikkeld. Als lifecoach doe je misschien iets heel anders. Kun je wat vertellen over hoe lifecoaches werken?

Mike Bayer: Goed gezegd, Amy. Mijn werk als lifecoach richt zich meer op het veranderen van gedrag en het bereiken van doelen dan op het herbekijken van het verleden en het blootleggen van onderliggende problemen. Ik werk voornamelijk 1-op-1 met cliënten om ervoor te zorgen dat ze verantwoordelijk worden gehouden en de nodige stappen ondernemen om hun beste zelf te zijn.

Amy: Eén ding dat ik waardeer aan je werk is dat je een zekere vrijheid en flexibiliteit hebt die ik niet heb. Mijn werk vindt meestal plaats op kantoor en als ik de verzekeringsmaatschappij factureer, zijn er een aantal strikte regels over wat ik wel en niet mag doen. Welke vrijheden geniet je als lifecoach die ik niet heb als therapeut?

Mike : Die “vrijheid” om creatief en persoonlijk te zijn met mijn cliënten was een van de vele redenen waarom ik besloot om lifecoach te worden. Zoals je al zei, zijn lifecoaches niet gebonden aan HIPAA en is de relatie tussen cliënt en coach informeler. Het publieke stigma rond het werken met een lifecoach is echter heel anders dan bij een therapeut. Ik heb gemerkt dat mensen vaak denken dat lifecoaches zich strikt richten op oppervlakkige doelen (zoals afvallen, meer geld verdienen en een aantrekkelijke partner zijn). Dit is niet per se waar. Veel van mijn werk is erop gericht om mensen te helpen eerlijker tegen zichzelf te zijn, authentiekere beslissingen in hun leven te nemen en het vertrouwen in zichzelf te vinden om hun doelen te bereiken.

Amy: Mensen wachten vaak tot ze zich ziek voelen om naar een therapeut te gaan. Iemand wil misschien niet met me praten totdat ze depressief zijn of weten dat ze waarschijnlijk een angststoornis hebben. Gaan mensen op zoek naar lifecoaches als het al goed met ze gaat, maar ze het nog beter willen doen?

Mike: Ik denk dat veel van de mensen die mij opzoeken, al eerder therapie hebben gehad of een therapeut zullen bezoeken terwijl ze met mij werken. En ja, veel mensen doen het erg goed en zullen met een coach werken als ze zich willen ontwikkelen of verder willen komen in een bepaald gebied van hun leven. Het is bijvoorbeeld heel gebruikelijk dat bedrijfsleiders contact opnemen met een lifecoach om hen te helpen betere leiders te worden. Ik moedig deze leidinggevenden vaak aan om te overwegen om in deze tijd met een therapeut te werken om zich ook op hun privéleven te richten. Het is echt nuttig als we ondersteuning kunnen coördineren en het volledige plaatje kunnen bespreken wanneer we veranderingen doorvoeren en vooruitgaan.

Amy: Een van de minder leuke dingen aan het therapeut zijn is het papierwerk. Organisaties voor geestelijke gezondheidszorg en verzekeringsmaatschappijen willen veel rechtvaardiging over waarom iemand een behandeling nodig heeft en hoe ze vorderen. Wij houden een doorlopend dossier bij waarin iemands voortgang in de behandeling wordt vastgelegd. Houdt u als lifecoach aantekeningen bij?

Mike: Dat doe ik zeker. Ik schrijf mijn aantekeningen graag fysiek op als ik een klant ontmoet of spreek, zodat we niets missen. Ik merk dat ik minder in het moment ben als ik aantekeningen typ, en het lawaai kan afleidend zijn. Als ik aan een bedrijfsplan werk of een klant help met het verwerken van cijfers, laat ik mijn klanten naast me zitten, zodat ze alle aantekeningen zien en we samen een plan kunnen uitwerken. Ik heb gehoord van zelfstandige coaches die niet veel aantekeningen maken, maar het helpt me echt om georganiseerd te blijven en het momentum gaande te houden. Ik heb een coachingprogramma met mijn team bij CAST Centers opgezet met dit detail in gedachten. Ik laat elke coach aantekeningen maken en we hebben een geweldig supervisiesysteem om eventuele problemen op te lossen.

Amy: Hoe zit het met vertrouwelijkheid? Therapeuten houden zich aan strikte regels rondom vertrouwelijkheid . Ik weet zeker dat uw cliënten zich ook zorgen maken over het feit dat ze willen dat hun informatie vertrouwelijk blijft. Wat zijn de regels of uw beleid daarover?

Mike: Vertrouwelijkheid is altijd belangrijk. We laten onze cliënten duidelijke overeenkomsten tekenen waarin vertrouwelijkheidsafspraken zijn ingebouwd. De situatie van elke cliënt is anders: sommige cliënten betrekken mij bij zakelijke kwesties, anderen bij strikt persoonlijke zaken, dus het verschilt per geval. Mijn gouden regel is om ervoor te zorgen dat we allemaal op dezelfde pagina zitten voordat we aan de slag gaan om grenzen te stellen en misverstanden te minimaliseren.

Amy: Ik heb mensen eerder doorverwezen naar lifecoaches als ze iets anders nodig hadden dan therapie. Een vrouw met wie ik werkte had ADHD en in plaats van over haar symptomen te praten op kantoor, wist ik dat ze meer baat zou hebben bij iemand die haar hielp om thuis georganiseerd te worden. Een lifecoach kon naar haar huis gaan en haar wat praktische hulp bieden . Verwijs je als lifecoach mensen wel eens door naar een therapeut? Zo ja, wanneer?

Mike: Dat is geweldig! Ik hoor altijd graag verhalen over lifecoaches en therapeuten die samenwerken om een ​​positieve impact te creëren. Ik verwijs bijna elke zaak waar ik mee werk door naar een therapeut.

Amy: Hoe zit het met middelengebruik? Hoe helpen lifecoaches mensen die willen stoppen met drinken of drugs gebruiken?

Mike: Lifecoaching is vaak een belangrijk ingrediënt om mensen te helpen nuchter te worden. Een coach neemt iemand die net nuchter is vaak mee naar 12-stappenbijeenkomsten, stelt ze voor aan vrienden en collega’s, helpt ze dagelijks verantwoording af te leggen en helpt ze soms zelfs aan een baan.

Amy: Je hebt veel mensen gecoacht, waaronder beroemdheden, over veel verschillende dingen. Is er een specifiek probleem of “persoonlijkheidstype” dat iemand tot een ideale coachingcliënt maakt?

Mike: Hoe cliché het ook klinkt, de ideale persoonlijkheid is iemand die coachbaar is. Dit betekent eerlijk, open-minded en bereid om te werken. Veel mensen denken dat ze coachbaar zijn, maar dat zijn ze in werkelijkheid niet. Als ik met iemand werk, ben ik in feite hun denkpartner. Ik vertel ze niet wat ze moeten doen; ik laat ze zelf oplossingen bedenken voor de problemen die we identificeren. Ik doe dit door middel van een reeks vragen en opdrachten. De opdrachten zijn vaak leuk en helemaal niet slopend of pijnlijk. Ik ben echter veel mensen tegengekomen die zeggen dat ze hulp willen, maar er alleen over praten in plaats van echte actie te ondernemen. Een lifecoach is geweldig voor iemand die actie wil ondernemen en verantwoordelijk wil worden gehouden.

Amy: Als iemand overweegt om contact op te nemen met een lifecoach, maar aarzelt om contact op te nemen omdat hij of zij nerveus is of niet weet wat hij of zij kan verwachten, wat zou je die persoon dan adviseren?

Mike: Ik zou ze willen verzekeren dat het normaal is om aarzelend te zijn als je om hulp vraagt, vooral als het om mentale gezondheid gaat. Ik zou ze ook willen laten weten dat het enige tijd kan duren om de juiste lifecoach te vinden. Gelukkig hebben we tegenwoordig de luxe om mensen te onderzoeken en online diepgaand onderzoek naar hen te doen voor context. Mijn suggestie zou zijn om iemand te vinden met een werk dat bij je past. Bijvoorbeeld, sommige echt geweldige coaches kunnen helpen met verdriet en verlies. Dat soort coaches passen in een niche, en ik zou voorstellen om met zo iemand te werken in plaats van met iemand zoals ik die andere niches heeft. Je moet iemand vinden die bij jou en je doelen past.

Amy: Ik kan me voorstellen dat je cliënten je vinden via je boeken, of dat ze je hebben gezien bij Dr. Phil, toch? De meeste lifecoaches staan ​​niet op tv of op bestsellerlijsten. Dus hoe moet iemand een coach vinden met wie hij wil werken?

Mike: Voordat ik bij Dr. Phil zat of boeken schreef, was ik eigenlijk op het hoogtepunt van mijn lifecoachingpraktijk. Elke verwijzing kwam via mond-tot-mondreclame. Ik bood zeer op maat gemaakte lifecoaching aan kleine groepen mensen, en die mensen verwezen andere cliënten naar mij door. Als je iemand kent die met een coach werkt, raad ik je aan om met hem of haar over zijn of haar ervaring te praten. Het kan ook geen kwaad (als je bereid bent om jezelf een beetje bloot te geven) om op je Facebookpagina te posten dat je op zoek bent naar een lifecoach. Er is een kans dat iemand die je kent een lokale aanbeveling met je kan delen als hij of zij een positieve ervaring heeft gehad. En natuurlijk is Google een geweldige bron om informatie te krijgen over specifieke lifecoaches.