Hoe COVID-19 een einde maakte aan de glamour van het grinden

Van buitenaf zag de carrière van Alexandria Gilleo er luxe uit. De visagiste bracht haar werkdagen door op fotoshootsets in Manhattan, waar ze beroemdheden als Adriana Lima en Paul Rudd camera-ready maakte. Zodra de zon onderging, snelde ze door de stad om productlanceringsevenementen bij te wonen voor wat netwerken. 

Ze nam ‘s avonds laat de trein naar huis, deed een dutje en de volgende dag herhaalde ze het allemaal weer.

“Toen genoot ik er echt van”, zegt de 31-jarige. “Ik was echt verslaafd aan de sleur, de drukte en de glamour.”

Fast forward naar maart 2020. Geannuleerde fotoshoots en evenementen lieten Gilleo niets anders over dan de tijd om te reflecteren op hoe ze de afgelopen jaren had gewerkt. Toen realiseerde ze zich dat het werken van wel 13 uur per dag, vijf tot zes dagen per week, en het doorstaan ​​van een slopende vier uur durende reis heen en terug, dag na dag, niet altijd energiek was – het was uitputtend .

Hoewel het op veel vlakken moeilijk was, profiteerde Gilleo van de lockdownperiode vanwege de COVID-19-pandemie en gaf ze haar leven en carrière een opknapbeurt.

“Die tijd was diepgaand voor mij. Ik sliep uit en gaf mijn lichaam meer rust, ik ontwikkelde diepere meditatiepraktijken en kookte al mijn maaltijden thuis met intentie,” zegt ze. “Het stelde me in staat om mijn ruimte thuis grondig schoon te maken en te organiseren, tijd buiten in de natuur door te brengen en echt helder te krijgen welke richting ik op wilde met mijn werk.”

Gilleo behoort tot een groeiende groep mensen die de pandemie zien als een wake-upcall over de realiteit van de manier waarop ze voorheen werkten. De side hustles, de noodzaak om altijd online te zijn en de constante sleur zorgen ervoor dat veel professionals hun perceptie van hun baan opnieuw beoordelen, en het zou een lichtpuntje van de pandemie kunnen zijn.

Zou dit het einde kunnen zijn van het verheerlijken van de sleur? Dit is wat professionals in de geestelijke gezondheidszorg, loopbaan- en managementexperts en werknemers zelf te zeggen hebben over de veranderende relatie met carrières tijdens de pandemie.

Een verschuiving in waarden

Het leven van werknemers veranderde radicaal in het begin van de pandemie. Volgens de Congressional Research Service gingen er tussen januari en april 2020 meer dan 22 miljoen banen verloren.

Onder degenen die nog steeds werken, riskeerden frontliniemedewerkers hun gezondheid door essentiële diensten te leveren. Kantoorpersoneel maakte een snelle overgang naar werken op afstand , waardoor de grenzen die ze ooit hadden met hun baan verdampten en soms veel meer uren nodig waren dan voorheen. Bovendien stelden de sluitingen van kinderdagverblijven en scholen werkende ouders voor een reeks nieuwe uitdagingen.

De veranderingen die de pandemie met zich meebracht in het concept van werk, zorgden voor een grote verschuiving in waarden onder werknemers in het hele land.

“Er is iets met grote levensverstoringen dat ervoor zorgt dat mensen een stap terug doen en opnieuw evalueren wat wel en niet werkt”, zegt Scott Dust, PhD , Raymond E. Glos Associate Professor of Management aan de Farmer School of Business van Miami University en Chief Research Officer bij Cloverleaf . “Specifiek voor de werkplek laten de meeste onderzoeken zien dat de pandemie ervoor zorgt dat werknemers dieper nadenken over de vraag of hun huidige baan zinvol is en hen in staat stelt zich psychologisch vervuld te voelen. Dit zorgt er onvermijdelijk voor dat werknemers opnieuw evalueren of ‘de sleur’ ​​van hun specifieke baan is wat ze echt willen.”

Op brede schaal werd deze verschuiving in waarden vooral duidelijk begin tot midden 2021. Door de toegenomen vaccinaties voelde de wereld veiliger en normaler aan, waardoor mensen de kans kregen om deel te nemen aan de passies (zoals reizen) die ze het jaar ervoor hadden gemist. Het was ook een tijd om eindelijk weer contact te maken met vrienden en geliefden na vele maanden van isolatie. 

“Er was een hernieuwde hoop voor iedereen. Tegen die tijd had een aanzienlijk deel van de bevolking al te maken met burn-out op zoveel niveaus dat het hen ertoe aanzette om opnieuw te evalueren wat ze echt wilden doen in hun leven,” zegt Rashmi Parmar, MD , psychiater bij Community Psychiatry en  MindPath Care Centers .

Voor velen was het een periode waarin ze hun ogen openden en ontdekten wat er echt toe deed. Werk werd minder belangrijk.

“Het belangrijkste dat ik begon te waarderen was mijn gezondheid, mentaal en fysiek”, zegt Noelani Soto, die in 2020 werd ontslagen bij haar veeleisende, op reizen gerichte public relations-baan. “Ik kocht een dankbaarheidsdagboek en deed mee aan een trainingsprogramma. Het was alsof COVID me volledig resette en hoewel ik mijn ups en downs heb gehad, heb ik meer goede dagen dan slechte dagen gezien vergeleken met toen ik nog in de dagelijkse sleur zat.”

Begin 2021 probeerde ze kort een andere fulltime baan en merkte dat ze terugviel in oude patronen die haar uitgeput en onbevredigd achterlieten. Uiteindelijk besloot ze ontslag te nemen en zelfstandig ondernemer te worden als publicist en journalist, waardoor ze de waarden die ze eerder in de pandemie had gevonden, kon blijven prioriteren.

“Vandaag ben ik weer terug bij het dagboekschrijven en sporten en ik voel me zoveel lichter nu ik alles op mijn eigen tempo doe. Ik heb absoluut het gevoel dat ik nu meer compassie met mezelf heb,” zegt ze.

De veranderende werkplek

Deze verschuivingen in waarden en perceptie van werk zijn mogelijk, althans gedeeltelijk, verantwoordelijk voor het recordaantal werknemers dat zich verveelt op het werk en hun baan opzegt. In wat bekendstaat als de grote ontslagname, zegden alleen al in mei 3,6 miljoen Amerikanen hun baan op en was 74% van de werknemers in maart 2021 actief niet betrokken bij hun baan, aldus Gallup.

Als reactie hierop voeren bedrijven een vriendelijker beleid in. Daarmee hopen ze hun huidige personeelsbestand te behouden en aantrekkelijker te worden voor nieuw talent.

“Bedrijven hebben oplossingen geïntegreerd die hun werknemers meer flexibiliteit bieden met werkschema’s en die digitale of remote-first organisaties worden om werknemers te helpen hun werk en gezinsleven in evenwicht te brengen”, zegt May Thao-Schuck, MBA , vice-president van carrière- en professionele ontwikkeling aan de St. Catherine University . “[Werkplekken hebben ook] werknemers toegestaan ​​om vrijwilligerswerk te doen en bieden kansen om contact te maken met de gemeenschappen van werknemers door studenten of leden van de gemeenschap te begeleiden en educatieve programma’s aan te bieden om de carrièrepaden van hun werknemers te verbeteren.”

Veel werkgevers nemen ook maatregelen om burn-out aan te pakken, wat tijdens de pandemie is toegenomen. Uit een onderzoek van Indeed onder 1.500 werknemers bleek dat 52% van de mensen in februari 2021 een burn-out had , tegenover 43% vóór COVID.

“Veel bedrijven moedigen mensen aan om vaker met hun supervisors af te spreken om hun burn-out en andere gerelateerde zorgen te bespreken, en bieden mentale gezondheidsdagen en andere nuttige bronnen aan”, zegt Leela R. Magavi, MD,  regionaal medisch directeur voor  Community Psychiatry  en  MindPath Care Centers . “Sommige bedrijven plannen yoga- en mindfulnesssessies tijdens werkuren.”

Flexibiliteit blijft de sleutel

Misschien is er geen enkel beleid dat zo goed door werknemers is omarmd als de flexibiliteit om op afstand te werken, ten minste een paar dagen per week. Sterker nog, bijna 40% zegt dat ze zouden overwegen om te stoppen als hun werkgever hen zou dwingen om fulltime terug te keren naar kantoor, aldus Bloomberg.

Thuiswerken heeft veel professionals in staat gesteld om positieve veranderingen aan te brengen in hun mentale gezondheid en welzijn, zoals een snelle work-out tijdens een rustig moment van de dag en thuis gezond eten klaarmaken voor de lunch. Het heeft werkende ouders ook in staat gesteld om er voor hun kinderen te zijn en hen te helpen wennen aan leren op afstand.

Dat wil echter niet zeggen dat werken op afstand geen eigen uitdagingen met zich meebrengt, zoals Zoom-moeheid, gevoelens van vervreemding van collega’s en het gevoel dat je nooit echt los kunt komen van je werk. Dat zijn enkele van de obstakels die sommige bedrijven proberen aan te pakken met creatieve nieuwe beleidslijnen.

“Sommige organisaties proberen bijvoorbeeld een vierdaagse werkweek”, zegt Dust. “Een andere interessante ontwikkeling is dat organisaties overwegen om richtlijnen voor vergaderingen te implementeren… [zoals] een pauze van minimaal 10 minuten tussen vergaderingen. Dit zorgt ervoor dat mensen snel psychisch kunnen herstellen en Zoom-vermoeidheid kunnen verminderen, wat van invloed is op het cognitieve functioneren.”

Hij voegt eraan toe dat sommige organisaties ook tijdsblokken in de werkweek hebben vastgesteld waarin geen vergaderingen zijn toegestaan. 

“Deze verplichte ‘hoofden-af-tijd’ moet ervoor zorgen dat werknemers hun vrije uren niet besteden aan het doornemen van e-mails of het versturen van vervolgafspraken voor vergaderingen die gedurende de dag hebben plaatsgevonden”, legt Dust uit. 

Sommige werkgevers hanteren ook een meer mensgerichte aanpak met hun werkcultuur, waarbij ze proberen om persoonlijke sociale ervaringen te creëren in een digitale omgeving. Een voorbeeld: Vanessa Gordon, uitgever van East End Taste Magazine , die begon met het hosten van open, informele Zoom-gesprekken genaamd “Chill and Chat” met haar team om een ​​gevoel van verbondenheid te bevorderen tijdens de pandemie.

Gordon geeft toe dat ze vóór de volksgezondheidscrisis altijd heel strikt was in het vermijden van het combineren van werk en privéleven. Ze hield ook duidelijke grenzen aan tegenover haar personeel.

“Maar met de pandemie en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan, waren en zijn velen van ons eenzaam en hunkeren we naar die betekenisvolle connecties”, zegt ze. “Ik vind nu een sterkere en betekenisvollere connectie met mijn werknemers en freelancers. We zijn allemaal mensen en verlangen naar deze gesprekken en de mogelijkheid om los te laten.”

Wat nu?

Of deze positieve veranderingen op de lange termijn blijven, moet nog blijken. Zowel werknemers als werkgevers voelen de spanning om terug te keren naar ‘normaal’.

“De druk om terug te keren naar de werkomstandigheden van vóór de pandemie is groot, net als het gevoel dat we de verloren tijd moeten inhalen”, zegt Emily Simonian, LMFT, MA , hoofd leren bij Thriveworks in Washington, DC

Bovendien is het belangrijk om de verontrustende realiteiten te onderkennen waarmee veel laagbetaalden nog steeds worden geconfronteerd, zoals een gebrek aan een leefbaar loon, onbuigzame schema’s en werkomstandigheden die hun gezondheid in gevaar brengen. Veel van deze werknemers hebben niet de luxe gehad om hun kijk op werk te veranderen en zullen geen ingrijpende veranderingen in hun werk zien zonder ingrijpende veranderingen in het beleid op de werkplek, arbeidswetgeving, sociale diensten en de beschikbaarheid van betaalbare huisvesting.

Maar de nieuwe perceptie van professionals dat werk puur een transactionele bezigheid is, in plaats van een onderdeel van hun identiteit, zou ervoor kunnen zorgen dat de glamour van het dagelijks werk ten onder gaat. 

“Veel werknemers waren verbijsterd over hoe hun behoeften tijdens de pandemie werden genegeerd: ze deden meer met minder en brachten hun gezondheid in gevaar. En nu is het gewoon een transactie, omdat hun werkgever hen liet weten dat het niets meer was dan dat”, zegt Dust. “Een andere visie, die ook altijd heeft bestaan, maar misschien populairder zal worden, is het idee om werk dat wordt aangestuurd door loon of ego op te geven voor werk dat wordt aangestuurd door betekenis en vervulling.”

Dat wil niet zeggen dat mensen zullen stoppen met werken. Veel mensen zullen proberen om een ​​betere balans tussen werk en privéleven te vinden en hun carrière in meer persoonlijke, betekenisvolle richtingen te sturen.

Voor Gilleo betekende dit niet alleen dat ze selectiever was geworden over de make-upklussen die ze aannam, maar ook dat ze een nieuw bedrijf opende: My Zen Den , een infraroodsaunastudio en meditatiestation in Beacon, NY. De onderneming past perfect bij haar focus op het creëren van een leven gericht op welzijn en haar ambitie om haar filosofie met anderen te delen. 

“Het is de bedoeling om mensen te helpen met hun fysieke en mentale gezondheid, terwijl ze tegelijkertijd een gemeenschap en verbinding kunnen vormen”, zegt ze.

Terugkijkend ziet ze de lockdownperiode nu als ‘een vermomde zegen’, omdat het haar de kans gaf om uit de sleur te stappen en zelfzorgpraktijken te ontwikkelen die haar de rest van haar carrière en leven zullen ondersteunen.

“Er zijn zeker momenten waarop ik mezelf heel gemakkelijk zie terugvallen in oude patronen van drukte en sleur. Sinds maart 2020 heb ik echter echt routines en rituelen beoefend, waardoor mijn dagelijkse praktijken een gewoonte zijn geworden. Dus als ik zie dat oude patronen zich beginnen te manifesteren, kan ik nu op de rem trappen, ademhalen en weer in het midden komen”, zegt Gilleo. “Werk hoeft niet go-go-go te zijn om je doel te voelen, gelukkig te zijn en succes te brengen.”