‘Pure O’: een overzicht van pure obsessieve OCD

Pure O, ook bekend als puur obsessieve OCD, is een vorm van OCD die gekenmerkt wordt door opdringerige, ongewenste en oncontroleerbare gedachten (of obsessies). Hoewel iemand die Pure O ervaart zich mogelijk niet bezighoudt met voor de hand liggende gedragingen die verband houden met zijn opdringerige gedachten, zoals tellen, ordenen of handen wassen, gaat de stoornis in plaats daarvan gepaard met verborgen mentale rituelen.

Pure O wordt soms ten onrechte gezien als een “minder ernstige” vorm van OCD. Voor degenen die symptomen van deze stoornis ervaren, kunnen de karakteristieke opdringerige gedachten zeer verstorend en stressvol zijn.

Zuivere O versus OCD

Hoewel sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat er verschillende subtypen van OCD bestaan, suggereren andere dat de term ‘pure O’ misschien niet helemaal juist is. Hoewel mensen die deze obsessies ervaren zonder dat er sprake is van duidelijke gedragsdwang, houden ze zich wel bezig met rituelen die mentaal en onzichtbaar zijn.

“Het herkennen van dwanghandelingen die worden uitgevoerd door mensen die voorheen als puur dwangmatig werden beschouwd, kan bijdragen aan een betere diagnose en behandeling van mensen met OCD”, leggen klinisch psycholoog Monnica T. Williams en haar collega’s uit in hun artikel “The Myth of the Pure Obsessional Type in Obsessive-Compulsive Disorder.”

Door te begrijpen dat dergelijke mentale rituelen bestaan, kunnen therapeuten en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg patiënten vragen stellen over deze symptomen. Zonder dergelijke vragen en aanmoedigingen kunnen patiënten terughoudend zijn om de symptomen die ze ervaren te beschrijven of zich er misschien niet eens van bewust zijn dat ze deze symptomen moeten bespreken.

Symptomen van Pure O

Obsessieve-compulsieve stoornis zelf omvat terugkerende obsessies en gedragingen (compulsies). Bijvoorbeeld, een persoon met OCD kan oncontroleerbare gedachten hebben over ziektekiemen en netheid die resulteren in een drang om zijn handen steeds opnieuw te wassen.

Mensen die een “puur obsessieve” vorm van deze stoornis ervaren, ervaren nog steeds een scala aan OCD-symptomen , hoewel de voor de hand liggende dwanghandelingen ontbreken. Volgens de DSM-5 wordt OCD gekenmerkt door obsessies en/of dwanghandelingen.

Obsessies

Obsessies  zijn terugkerende, aanhoudende, opdringerige en ongewenste gedachten, beelden of aandrang die angst of leed veroorzaken. Obsessies richten zich vaak op somatische, seksuele, religieuze of agressieve gedachten, evenals zorgen over zaken als symmetrie en besmetting.

Dwangmatigheden

Compulsies zijn daarentegen repetitieve gedragingen of mentale handelingen die een persoon met OCD moet uitvoeren als reactie op een obsessie of volgens een rigide set regels die hen regeren. Compulsies zijn duidelijk excessief of niet op een realistische manier verbonden met het probleem dat ze moeten aanpakken.

Uit een onderzoek uit 2011 bleek dat mensen die last hebben van ‘zuivere obsessies’ (soms omschreven als ‘taboegedachten’ of ‘onacceptabele gedachten’) ook mentale rituelen uitvoeren om met hun leed om te gaan. Deze rituelen kunnen bestaan ​​uit:

• Herinneringen of informatie mentaal doornemen
• Bepaalde woorden mentaal herhalen
• Bepaalde handelingen mentaal ongedaan maken of opnieuw doen

Mensen die in de war zijn door obsessieve gedachten kunnen ook dwangmatig geruststelling zoeken . Dit kan problematisch zijn omdat veel patiënten het niet eens als een dwang herkennen. Zulke geruststellingszoektochten kunnen het volgende inhouden:

• Anderen om zekerheid vragen
• Vermijden van angstwekkende objecten of situaties
• Op zoek naar zelfvertrouwen
• Online onderzoek doen

Een bijkomende complicatie van dit symptoom is dat familieleden en vrienden vermoeid of geïrriteerd kunnen raken door deze constante verzoeken om geruststelling, wat door anderen als behoeftigheid kan worden ervaren.

Diagnose krijgen

Naast het ervaren van obsessies en/of dwangmatigheden bepalen de diagnostische criteria van de DSM-5 voor OCD ook het volgende:

• OCD-symptomen mogen niet het gevolg zijn van de fysiologische effecten van een substantie (zoals een bijwerking van een medicijn of illegale drug). De symptomen mogen ook niet het gevolg zijn van de aanwezigheid van een andere medische aandoening.
• OCD-symptomen zijn tijdrovend en nemen vaak meer dan een uur per dag in beslag. Ze moeten ook aanzienlijke stress of beperkingen veroorzaken op het gebied van beroepsmatig, sociaal of ander belangrijk functioneren.
• OCD-symptomen kunnen niet eerder worden toegeschreven aan een andere psychische stoornis, zoals een gegeneraliseerde angststoornis, een stoornis in de lichaamsbeleving , een verzamelstoornis , een stoornis in het gebruik van middelen of een ernstige depressieve stoornis.

Hoewel er beperkt onderzoek is gedaan naar de exacte oorzaken van pure O, zijn er verschillende onderzoeken die OCD en de oorzaken ervan hebben onderzocht. Deze kunnen het volgende omvatten:

• Biologische factoren : MRI-hersenscans laten structurele en functionele verschillen zien in neuronale (zenuw)circuits in de hersenen die de vele gedachten, ideeën en impulsen die we elke dag hebben, filteren of ‘censureren’.
• Familiegeschiedenis : Onderzoek is moeilijk geweest vanwege het onvermogen om “zuivere” gevallen van OCD te rekruteren. Studies hebben echter aangetoond dat zuivere O vijf tot zeven keer vaker voorkomt bij mensen die familieleden hebben met OCD.
• Genetica : Hoewel onderzoekers nog geen enkel “OCD-gen” hebben geïdentificeerd, kan de stoornis verband houden met variaties in specifieke groepen genen.

Andere soorten OCD

Uit eerder onderzoek blijkt dat er mogelijk drie tot zes subtypen van OCD zijn, waaronder de pure O-vorm van de stoornis. Pure O werd voor het eerst beschreven in een artikel uit 1994 in het Journal of Clinical Psychiatry en werd beschreven als een samenstelling van seksuele, agressieve en religieuze obsessies die niet gepaard gingen met dwangmatigheden.

Later verdeelde onderzoek agressieve obsessies verder in angsten over impulsieve schade en onbedoelde schade. Die gedachten die gericht zijn op impulsieve schade richten zich vaak op wat soms “taboegedachten” worden genoemd met betrekking tot seks, religie en agressie. Enkele veelvoorkomende soorten OCD die worden ervaren door mensen met pure O kunnen zijn:

• Harm OCD : Angst om  zichzelf of anderen schade toe te brengen; variaties omvatten fysieke schade (agressie jegens of moord op zichzelf of een ander) en seksuele schade, inclusief schadelijk seksueel gedrag jegens kinderen.
• Pedofilie OCD (pOCD) : Ongewenste seksuele gedachten en aandrang met betrekking tot kinderen, soms vergezeld van rituelen zoals tellen, wassen of bidden om dergelijke gedachten en aandrang te “neutraliseren”.
• Relatie-OCD (ROCD) : Ongewenste, opdringerige gedachten die mensen doen twijfelen aan hun gevoelens van aantrekkingskracht of liefde voor hun partner, evenals aan hun eigen niveau van seksuele aantrekkelijkheid of compatibiliteit op de lange termijn.
• Seksuele geaardheidsobsessies bij OCD (SO-OCD) : Extreme angst voor seksuele geaardheid; ook wel HOCD of ‘homoseksuele OCD’ genoemd.

Behandeling voor Pure O

De behandeling van OCD, inclusief pure O, omvat vaak het gebruik van medicatie in combinatie met psychotherapie . Dit kan cognitieve gedragstherapie (CGT), steungroepen en psychologische educatie
omvatten .

Psychotherapie

Onderzoek suggereert dat cognitieve gedragstherapie zeer effectief kan zijn bij de behandeling van pure O. Het is echter essentieel dat therapeuten en andere beoefenaars van geestelijke gezondheidszorg het belang begrijpen van het aanpakken van de onderliggende mentale rituelen die kenmerkend zijn voor dit subtype van OCD.

In 2011 bestudeerden onderzoekers individuele studies om te zien of bepaalde symptoomsubtypen van OCD beter reageerden op specifieke behandelingsmethoden. Ze ontdekten dat in de meeste studies OCD gekenmerkt door religieuze en seksuele obsessies zonder dwangmatigheden (d.w.z. pure O) geassocieerd werd met een slechte respons op behandelingen met SSRI’s en blootstelling en responspreventie.

Exposure en responspreventie, ook wel ERP-therapie genoemd, is een vorm van gedragstherapie die ook wordt gebruikt bij de behandeling van andere vormen van OCD. Hierbij helpt een getrainde therapeut een cliënt om een ​​angstobject te benaderen zonder dwangmatig gedrag te vertonen.

Cliënten stellen zichzelf opzettelijk bloot aan die dingen die hun obsessies of dwangmatigheden triggeren, maar worden ervan weerhouden om dwangmatig gedrag of obsessieve gedachten te vertonen. Het doel van dergelijke therapie is om patiënten te leren hoe ze hun symptomen kunnen beheersen zonder dwangmatigheden te vertonen. Dit vergroot de nood op de korte termijn, maar kan symptomen en gedragingen na verloop van tijd verbeteren.

Medicatie

Medicijnen kunnen selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) of het tricyclische antidepressivum Anafranil (clomipramine) omvatten . Antipsychotica van de tweede generatie, ook bekend als atypische antipsychotische medicijnen, worden ook gebruikt om SSRI’s te versterken. Eén review suggereerde dat ongeveer 40% tot 60% van de patiënten reageert op behandeling met SSRI’s met een vermindering van 20% tot 40% in OCD-symptomen.

De specifieke behandeling (of combinatie van behandelingen) is afhankelijk van de specifieke behoeften van een patiënt. Een therapeut kan bijvoorbeeld alleen CGT gebruiken als een patiënt geen medicatie kan of wil nemen. Of ze kunnen alleen medicatie voorschrijven aan patiënten die niet gemotiveerd zijn om blootstellingsgebaseerde behandelingen te ondergaan of die geen toegang hebben tot een CGT-aanbieder.

Omgaan met

Hoewel de behandeling van OCD meestal inhoudt dat u een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg raadpleegt, zijn er een aantal  OCD-zelfhulpstrategieën  die u meteen kunt gebruiken om uzelf of iemand die u liefheeft te helpen omgaan met pure O-symptomen.

• Ontspanningsstrategieën : Aangezien stress een belangrijke trigger is van pure O-symptomen, is een van de beste manieren om hiermee om te gaan het leren en beoefenen van  ontspanningstechnieken zoals diep ademhalen, mindfulness-meditatie of progressieve spierontspanning.
• Oefening : Er is steeds meer bewijs dat deelname aan aerobe oefeningen de symptomen van OCD kan verminderen.  
• Ondersteuningsgroepen : Zowel online als persoonlijke ondersteuningsgroepen kunnen enorm nuttig zijn voor mensen met pure O (en hun dierbaren ). Ze bieden hulpmiddelen, informatie of gewoon een meelevend, luisterend oor.

Als u last heeft van stressvolle obsessies en/of mentale dwangmatigheden die uw dagelijkse leven verstoren, overweeg dan om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten. Zij kunnen u helpen uw symptomen te begrijpen en de beste behandeling te vinden die aan uw behoeften voldoet. Hoewel het niet altijd makkelijk is om over uw gedachten te praten, is dit het eerste deel van het krijgen van de hulp die u nodig hebt om verlichting te vinden.