ADD versus ADHD: wat is het verschil?

Attention Deficit Disorder (ADD) is een verouderde term die soms wordt gebruikt voor de onoplettende type presentatie van Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) . ADHD is een neurotype dat wordt gekenmerkt door de eigenschappen onoplettendheid, impulsiviteit en hyperactiviteit. De term ADD wordt vaak gebruikt om mensen te beschrijven met onoplettendheid en impulsiviteit, maar zonder kenmerken van hyperactiviteit.

Zonder de juiste ondersteuning en aanpassingen kunnen mensen met ADHD moeite hebben met taken als aandacht schenken aan instructies, zich concentreren op schoolwerk, het bijhouden van opdrachten, het volgen van instructies en het voltooien van taken.

In de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5) staat deze aandoening officieel bekend als ‘aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, overwegend onoplettend gepresenteerd’.

Kenmerken van ADD (Onoplettend Type ADHD)

Mensen met het onoplettende type ADHD hebben moeite om zich voor langere tijd te concentreren of op te letten. Enkele kenmerken van dit neurotype zijn:

• Snel afgeleid zijn
• Moeilijkheden met het volgen van instructies
• Moeilijkheden om op de taak te blijven
• Vergeetachtigheid
• Het verliezen van persoonlijke spullen zoals sleutels of boeken
• Geen aandacht besteden aan details
• Problemen met georganiseerd blijven
• Korte aandachtsspanne

Kinderen met ADHD zonder hyperactiviteit lijken zich te vervelen of hebben geen interesse in klasactiviteiten. Ze kunnen geneigd zijn tot dagdromen of vergeetachtigheid, langzaam werken en onafgemaakt werk inleveren.

Hun opdrachten, bureaus en kluisjes zien er misschien ongeorganiseerd uit. Ze raken misschien materiaal kwijt op school en thuis of raken schoolwerk kwijt en leveren opdrachten niet in. Dit kan frustrerend zijn voor leraren en ouders, die dit vaak ten onrechte als een gedragsprobleem bestempelen. Dit resulteert erin dat kinderen slechte cijfers halen in de klas en niet de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.

ADD-kenmerken bij kinderen versus tieners versus volwassenen

Hoewel de kenmerken van de aandoening vergelijkbaar zijn bij kinderen , tieners en volwassenen, kunnen ze ook veranderen in de loop van de tijd . Kinderen hebben mogelijk meer kans om last te hebben van hyperactiviteit. Deze kenmerken kunnen opvallender en verstorender worden wanneer kinderen in klaslokalen zitten die gecentreerd zijn rond neurotypische verwachtingen.

Hoewel de kenmerken van ADD veranderen naarmate mensen ouder worden, zullen tieners en volwassenen waarschijnlijk nog steeds last hebben van symptomen als gebrek aan aandacht, moeite met het onthouden van informatie en moeite met organiseren.

Abonneer je nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts

ADD versus ADHD: wat is het verschil?

Hoewel veel mensen de termen ADD en ADHD door elkaar blijven gebruiken, is het belangrijk om te erkennen dat ze niet hetzelfde zijn. Hier zijn enkele belangrijke punten om op te letten:

• ADD is een oudere term voor wat nu bekendstaat als de onoplettende vorm van ADHD. 
• Sinds het midden van de jaren negentig wordt de term ADHD gebruikt om zowel het onoplettende als het hyperactieve type te beschrijven.
• Toch gebruiken sommige mensen nog steeds de term ADD om aan te geven dat hyperactiviteit geen kenmerk van de aandoening is.
• De DSM-5 onderscheidt momenteel drie subtypen van ADHD: het onoplettende type (soms ook wel ADD genoemd), het hyperactief-impulsieve type en het gecombineerde type.

Kinderen met de andere twee presentaties van ADHD hebben bijvoorbeeld meer moeite met het beheersen van symptomen in klaslokalen. Kinderen met dit neurotype worden soms bestempeld als disciplinaire problemen hebbend wanneer ze niet de juiste ondersteuning en aanpassingen krijgen.

Kinderen met onoplettend type ADHD zijn over het algemeen niet storend op school. Ze zitten misschien zelfs stil in de klas, maar dat betekent niet dat ze geen moeite hebben om zich te concentreren. Bovendien zijn niet alle kinderen met onoplettend type ADHD hetzelfde.

Kinderen met ADHD van het gecombineerde type vertonen verschillende symptomen van zowel het hyperactief-impulsieve type als het onoplettend type.

ADD-diagnose

Als u nieuwsgierig bent of uw kind ADHD heeft, praat dan met de schooldecaan, leraar of arts van uw kind over een geschikte behandeling. Als u vragen hebt, begin dan vandaag nog met deze gesprekken. Eerdere ondersteuning en aanpassingen kunnen ervoor zorgen dat uw kind minder verstoringen ervaart.

De kinderarts van uw kind kan aanbevelen om een ​​kinderpsycholoog te raadplegen die uw kind verder kan evalueren om te zien of uw kind voldoet aan de criteria voor ADHD en, zo ja, welke eigenschappen ze hebben en wat voor soort ondersteuning ze nodig hebben. Deze evaluatie kan niet alleen helpen om ADHD te onderscheiden van andere problemen die problemen met schoolwerk kunnen veroorzaken, maar kan ook worden gebruikt om de reactie van een kind op aanpassingen in de loop van de tijd te volgen.

Voornamelijk onoplettende ADHD (voorheen ADD)

Wanneer mensen de term ADD gebruiken, bedoelen ze waarschijnlijk dit type ADHD. Enkele kenmerken die iemand met dit type kan ervaren, zijn vergeetachtigheid, problemen met organiseren, moeite met luisteren en gebrek aan focus. 

Om de diagnose van dit type te krijgen, moet een persoon zes van de volgende negen symptomen vertonen:

• Moeite met het vasthouden van de aandacht 
• Vaak lijkt het alsof je niet luistert
• Geen aandacht besteden aan details
• Moeite met het organiseren van taken en activiteiten 
• Vaak dingen kwijtraken
• Snel afgeleid raken
• Vergeetachtigheid
• Het vermijden van taken die een langdurige mentale inspanning vereisen
• Problemen met het volgen van instructies

Hyperactief-impulsieve ADHD

Deze presentatie van ADHD wordt gekenmerkt door hyperactief en impulsief gedrag. Om gediagnosticeerd te worden, moet een persoon zes van de volgende symptomen vertonen:

• Met handen en voeten wiebelen of wiebelen terwijl u zit
• Ongepast rennen of klimmen of gevoelens van rusteloosheid
• Moeilijkheden om rustig aan activiteiten deel te nemen
• Schijnt altijd onderweg te zijn
• Overmatig praten
• Reacties eruit flappen
• Problemen met het nemen van beurten
• Het onvermogen om te blijven zitten
• Vaak anderen onderbreken

Gecombineerd type ADHD

Deze presentatie van ADHD omvat het vertonen van symptomen van zowel het onoplettende als het hyperactief-impulsieve type. Om de diagnose van dit type ADHD te krijgen, moet een persoon zes of meer onoplettendheidssymptomen en zes of meer hyperactief-impulsieve ADHD-symptomen vertonen.

Behandeling voor ADD (onoplettende ADHD)

Hoewel ADHD als een handicap wordt beschouwd, is het belangrijk om op te merken dat dit komt doordat we in een maatschappij leven die gebaseerd is op neurotypische verwachtingen. Het is echter geen aandoening die een “genezing” vereist. In plaats daarvan is het een vorm van neurodivergentie . Het is essentieel om dit te erkennen en mensen de juiste ondersteuning en aanpassingen te bieden om hen te helpen gedijen.

ADHD-ondersteuning omvat vaak medicatie, aanpassingen in de klas en ouderondersteuning. Het type behandeling dat wordt gekozen, hangt af van de behoeften en kenmerken van het kind. Sommigen hebben misschien geen behandeling nodig met geschikte aanpassingen, maar er is ook niets mis met het nemen van medicatie als dat nodig of gewenst is.

Medicijnen

ADHD wordt vaak behandeld met een van de drie soorten medicatie : psychostimulantia, antidepressiva of niet-stimulerende middelen.  Deze medicijnen kunnen kinderen met onoplettend type ADHD (ADD) helpen om op de taak gericht en gefocust te blijven.

• Psychostimulantia : Psychostimulantia beïnvloeden neurotransmitters in de hersenen en kunnen helpen om energie te verhogen en alertheid te vergroten. De verlengde afgiftevorm wordt vaak aanbevolen (in plaats van de onmiddellijke afgiftevorm). Psychostimulantia omvatten amfetaminen zoals Adderall en methylfenidaten zoals Ritalin en Concerta .
• Antidepressiva : Antidepressiva hebben ook invloed op neurotransmitters in de hersenen en kunnen helpen om stemming en aandacht te verbeteren. Veelvoorkomende antidepressiva die worden voorgeschreven voor de onoplettende presentatie van ADHD zijn Wellbutrin (bupropion) en Effexor (venlafaxine).
• Niet-stimulerende middelen : Niet-stimulerende middelen kunnen nuttig zijn voor mensen die ongewenste bijwerkingen ervaren van stimulerende middelen en omvatten Strattera (atomoxetine), Qelbree (viloxazine) en Intuniv (guanfacine). Niet-stimulerende middelen beïnvloeden een specifieke neurotransmitter, noradrenaline, en kunnen helpen emoties te reguleren en de focus op specifieke taken te verbeteren.

Zoals bij elk medicijn zijn er veelvoorkomende bijwerkingen. Psychostimulantia, antidepressiva en niet-stimulantia kunnen duizeligheid, verlies van eetlust, maagklachten en meer veroorzaken. Zorg ervoor dat u met uw arts praat als u merkt dat uw kind ongebruikelijke symptomen ervaart.

Therapie en ondersteuning

Ongeacht of ouders wel of niet voor medicatie, andere ondersteuning en aanpassingen kiezen, kunnen kinderen helpen nieuwe copingvaardigheden te ontwikkelen en hun neurotype beter te begrijpen.

Vaak wordt een combinatie van verschillende methoden gebruikt, waaronder:

• Gezinstherapie : Uw arts of therapeut kan gezinstherapie aanbevelen , zodat alle gezinsleden gezonde manieren kunnen leren om uw kind te ondersteunen. Bij jonge kinderen zal een therapeut u en uw kind doorgaans ontmoeten. Een sessie omvat vaak het faciliteren van een gesprek met uw kind of het aanbieden van een activiteit om hen te helpen hun gevoelens te uiten.
• Ondersteuning van ouders : Het kan ook nuttig zijn voor ouders om meer te leren over hoe ze een kind met een vorm van neurodiversiteit het beste kunnen ondersteunen. Ouders kunnen ook strategieën leren zoals speltherapie en gesprekstherapie om hun kind toe te staan ​​zijn gevoelens vrij te uiten en hen te helpen gezonde copingmechanismen aan te leren om met uitdagende emoties om te gaan.
• Aanpassingen op school : Uw kind voldoet mogelijk aan de criteria voor extra hulp onder de Individuals With Disabilities Education Act (IDEA) of artikel 504 van de Rehabilitation Act van 1973. Aanpassingen kunnen bestaan ​​uit extra tijd bij toetsen, extra pauzes, veranderingen in de omgeving, positieve bekrachtiging en opdrachten die speciaal voor uw kind zijn gemaakt.
• Peer support : Met deze aanpak zal een therapeut of getrainde professional een groep kinderen leiden in activiteiten die hen leren hoe ze constructief met hun leeftijdsgenoten kunnen omgaan. Vaardigheden zoals gesprekken voeren, omgaan met plagen en vrienden maken worden aangeleerd. Ouders en leraren kunnen worden getraind om de lessen thuis en op school te versterken.

Veranderingen in levensstijl

Veel mensen vinden dat holistische methoden effectief zijn bij het beheersen van sommige kenmerken van ADHD bij kinderen. Regelmatige fysieke inspanning blijkt de stemming te verbeteren, de aandacht en uitvoerende functies bij volwassenen en kinderen met ADHD.

Uit onderzoek is gebleken dat mensen met ADHD zich beter kunnen concentreren en hun emoties beter kunnen reguleren nadat ze yoga hebben beoefend .

Een woord van Verywell

Als u denkt dat uw kind “ADD” heeft, is het belangrijk om met de arts van uw kind te praten over onoplettend type ADHD. Er zijn effectieve ondersteuningsstrategieën beschikbaar die kinderen met onoplettendheid kunnen helpen, en door eerder ondersteuning te bieden, kunnen kinderen hun sterke punten ontwikkelen en floreren.

Sommige ouders vrezen het stigma dat gepaard gaat met het laten evalueren van hun kind op ADHD. Het is belangrijk om met uw kind te praten, zodat hij/zij weet dat iedereen andere vaardigheden en capaciteiten heeft. Door behandeling te ondergaan, kunt u uw kind helpen nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en zijn/haar sterke punten beter te begrijpen.