Wat is een interventie?

Wat is een interventie?

In de context van middelenmisbruik en herstel is een interventie een georganiseerde poging om iemand met een verslaving te confronteren met de manier waarop zijn of haar drank- en drugsgebruik of verslavingsgerelateerd gedrag de omgeving heeft beïnvloed.

Een interventie biedt familieleden, vrienden en soms zelfs collega’s en werkgevers de kans om iemand in hun eigen woorden te vertellen op welke manier het drugs- of alcoholgebruik van die persoon een probleem in zijn of haar leven is geweest.

“Het is een geplande gebeurtenis, niet spontaan, en pakt het probleem van middelenmisbruik van een individu aan door te focussen op de negatieve effecten en het destructieve gedrag dat wordt vertoond,” legt Beau Nelson, DBH, LCSW , chief clinical officer bij FHE Health uit. “Het zal de volgende stappen omvatten die worden aanbevolen, zoals behandeling, en de consequenties (grenzen) als het gepresenteerde plan niet wordt gevolgd.”

De term “interventie” kan verwarrend zijn omdat het gebruikt kan worden om te verwijzen naar de verschillende therapeutische benaderingen die gebruikt worden om verslaving te behandelen, waarvan er veel evidence-based en effectief zijn. Deze omvatten motiverende gespreksvoering , cognitieve gedragstherapie en relatietherapie . Deze evidence-based behandelingen  en verschillende andere, kosten doorgaans tijd en toewijding van de persoon met de verslaving, maar zijn over het algemeen nuttig.

In dit artikel bespreken we niet zozeer een behandeling , maar eerder een geplande poging van een groep mensen om iemand met wie ze een relatie hebben ervan te overtuigen om zelf te stoppen met alcohol of drugs of om  een ​​behandelprogramma te volgen .

Het is belangrijk om te onthouden dat deze aanpak niet direct tot resultaten leidt. “De persoon met een alcoholverslaving heeft vaak last van een brein dat is geatrofieerd door zwaar drinken en slechte voeding,” legt John C. Umhau, MD, MPH, CPE , specialist in verslavingsgeneeskunde en directeur van AlcoholRecoveryMedicine.com uit. “Op een oppervlakkig niveau lijken ze misschien rationeel, maar in werkelijkheid zijn ze niet in staat om keuzes te maken die duidelijk in hun beste belang zijn,”

Hoe interventies werken

De meeste alcohol- en drugsbehandelcentra hebben counselors die zijn opgeleid om families te helpen zich voor te bereiden op een confrontatie, die altijd plaatsvindt in een “gecontroleerde” omgeving, die speciaal is geselecteerd om de persoon in een positie te plaatsen waarin hij of zij het meest waarschijnlijk zal luisteren. Vaak vinden deze interventies plaats op de werkplek, met de volledige medewerking van de werkgever.

Soms komt de interventie als een totale verrassing. Maar nieuwere technieken bevelen aan dat de leden van het interventieteam de persoon met de verslaving vertellen dat ze een aantal dagen voor de daadwerkelijke interventie met een counselor zullen praten over hun drank- of drugsgebruik.

Dit proces kan worden geleid en begeleid door een interventionist die is ingehuurd door het gezin of de groep. Een interventionist moet een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg zijn met training en ervaring in verslavingsbehandeling.

Werken interventies?

Vanuit een professioneel standpunt worden interventies over het algemeen niet aanbevolen, simpelweg omdat er niet genoeg onderzoek beschikbaar is om hun effectiviteit te ondersteunen. Dat betekent niet dat ze niet effectief kunnen zijn; het betekent alleen dat de studies die nodig zijn om hun effectiviteit aan te tonen, nog niet zijn uitgevoerd.

Dr. Nelson merkt op dat er niet veel onderzoek is gedaan naar de effectiviteit van dit soort interventies. Ze kunnen echter wel nuttig zijn om familieleden en vrienden bij elkaar te krijgen met betrekking tot het stellen van grenzen .

“Het kan succesvol zijn bij het stellen van grenzen in een situatie waarin er sprake is van destructief gedrag dat de familie en vrienden van de persoon die middelen gebruikt, treft. Het kan ook een stap zijn die uiteindelijk kan bijdragen aan een positieve uitkomst, en dat kan op zichzelf nuttig zijn,” legt hij uit.

In de jaren 80 en 90 werden enkele onderzoeken uitgevoerd naar de effectiviteit van interventies om mensen in behandeling te krijgen. Ze lieten doorgaans zien dat familieleden ervoor kozen om hun geliefde niet te confronteren.

Eén onderzoek toonde aan dat wanneer mensen een interventie wel doorzetten, ze hun geliefde in behandeling konden krijgen. Maar uiteindelijk ging het om een ​​heel klein aantal mensen en werd de uitkomst van de therapie niet gerapporteerd.

Houd in gedachten dat alle therapieën, hoe effectief ook, ooit onbewezen waren. Deze therapieën doorliepen experimentele stadia, verfijningen en onderzoek totdat er uiteindelijk genoeg studies werden uitgevoerd die hun effectiviteit aantoonden, zodat ze een geaccepteerde praktijk werden. Maar alleen omdat ze een geaccepteerde praktijk zijn, betekent niet dat ze gegarandeerd voor iedereen werken.

Sommige clinici hebben ervaring met het werken met mensen wiens families interventies hebben uitgevoerd. In sommige gevallen melden ze dat interventies nuttig zijn geweest om hun geliefden te overtuigen om hulp te zoeken.

Anderen hebben veel negatievere beoordelingen gehad, waarin de interventie slecht werd uitgevoerd of de persoon met de verslaving niet in staat was om de feedback te horen. In deze situaties veroorzaakten interventies een nog groter probleem voor de persoon met de verslaving en een nog grotere breuk in hun familie.

“Een pauze nemen van een individu als de interventie niet goed wordt ontvangen, kan er vaak voor zorgen dat mensen lang na de interventie nog ondersteuning nodig hebben,” merkt Dr. Nelson op. “Zelfzorg, emotionele ondersteuning en omgaan met implicaties betekent dat je als groep samenwerkt en professionele bronnen en groepen zoals Al-Anon gebruikt voor voortdurende zorg.”

Mensen die middelen gebruiken, melden gemengde reacties op confrontaties met familie, vrienden en professionals. In één onderzoek werd een confrontatie als behulpzamer ervaren wanneer een vertrouwd persoon zich richtte op het bieden van hoop en praktische steun. Confrontaties die vijandig of hypocriet leken, werden als onbehulpzaam beschouwd.

Typen

Er zijn verschillende soorten interventies voor drugs en alcohol. Het type interventie dat uw medisch professional aanbeveelt, hangt af van uw doelen, unieke ervaring met verslaving en familiedynamiek.

• Johnson Model : Gemaakt door Vernon Johnson (“de vader van de interventie”), dit is misschien wel de meest herkenbare vorm van interventie . Het Johnson-model omvat de familie en een begeleide interventionist die de geliefde met een middelenstoornis confronteert zonder dat deze vooraf op de hoogte is van de bijeenkomst.
• Uitnodigingsmodel : Ook bekend als systemische gezinsinterventie, deze methode is ontwikkeld door Ed Speare en Wayne Raiter. Het richt zich op een gezinsgerichte benadering van verslaving. Zoals de naam al aangeeft, wordt het hele gezin of ondersteuningsnetwerk (inclusief de persoon met de verslaving) uitgenodigd voor een workshop onder leiding van een interventionist, zodat ze kunnen bespreken hoe de ziekte de gezinseenheid heeft beïnvloed.
• Field Model : Vergelijkbaar met het Johnson Model, het Field Model omvat een confronterende benadering, waarbij de persoon met de verslaving geen voorkennis heeft. In dit model is de interventionist echter getraind in het omgaan met crises tijdens het interventieproces en erna. Het wordt vaak aanbevolen als een familie gelooft dat hun geliefde een gevaar voor zichzelf is of als ze ongecontroleerde comorbiditeiten hebben zoals depressie of bipolaire stoornis.

Alternatieven voor interventie

Community Reinforcement and Family Training (CRAFT) is een evidence-based methode om families te helpen hulp te krijgen voor hun geliefden. CRAFT heeft interventies vervangen als de voorkeursmethode om hulp te krijgen voor mensen die worstelen met verslaving.

In plaats van zich te richten op de persoon met een stoornis in het middelengebruik, richt deze op bewijsvoering gebaseerde methode zich op het samenwerken met de betrokkenen, zodat zij de geïdentificeerde patiënten kunnen helpen.

“Het CRAFT-programma biedt een mild alternatief voor een harde confrontatie. Uit onderzoek blijkt dat het wellicht een effectievere manier is om ongemotiveerde dierbaren te helpen hulp te krijgen voor hun drugs- en alcoholverslavingsprobleem”, aldus Dr. Umhau.

Hij stelt ook voor dat CRAFT, als op onderzoek gebaseerd programma, praktische stappen leert die herstel ondersteunen, met minder risico om mensen te vervreemden van de ondersteuningssystemen die essentieel zijn voor succes op de lange termijn.

CRAFT helpt CSO’s met:

• Doorbreek patronen die het drinken of gebruiken van alcohol of drugs door een geliefde in de hand werken of versterken.
• Ontwikkel en verbeter communicatievaardigheden met de IP’s
• Identificeer de triggers voor middelenmisbruik van hun dierbare
• Identificeer triggers voor geweld en ontwikkel een plan om zichzelf (en hun kinderen) veilig te houden
• Leer of herleer zelfzorg en sluit opnieuw aan bij uw waarden

“Uit onderzoek naar de effectiviteit van interventies blijkt dat het type betrokkenheid dat wordt bevorderd door de CRAFT-training effectiever is dan afstand nemen door middel van ‘harde’ liefde bij het betrekken van een terughoudend familielid bij de behandeling”, aldus Dr. Umhau.

Stappen om te overwegen

Als u besluit om een ​​interventie voor uw dierbare te laten uitvoeren, moet u een aantal stappen ondernemen om u logistiek en mentaal voor te bereiden.

Onderzoek behandelingsopties

U wilt uw geliefde graag wat gedetailleerde suggesties voor behandeling geven, dus u moet van tevoren onderzoek doen. Als de persoon akkoord gaat met hulp, is het het beste om alvast een behandelcentrum, counselor of vergadering in gedachten te hebben, zodat u direct actie kunt ondernemen.

Zorg ervoor dat u vooraf uitzoekt of de verzekering van uw dierbare de behandeling dekt en welke stappen er nodig zijn voor opname, zoals een verwijzing van een huisarts.

De beste aanpak voor de behandeling van een verslaving hangt af van veel factoren, waaronder de stof die wordt gebruikt, hoe ernstig de verslaving is, de houding van de verslaafde persoon ten opzichte van behandeling en stoppen of minderen, en of er sprake is van gelijktijdige geestelijke en/of lichamelijke gezondheidsproblemen.

Behandelingsopties kunnen zijn:

• Gedragstherapie
• Ontgiften
• Medicatie
• Motiverende gespreksvoering
• Residentiële behandeling
• Ondersteunings- en zelfhulpgroepen, zoals Anonieme Alcoholisten , Anonieme Narcotica of SMART Recovery

Kies een Interventionist

“Interventies moeten worden gecoördineerd en zorgvuldig worden gepland met een erkende zorgverlener, samen met familie en vrienden van de persoon die met een verslaving kampt”, legt Antonello Bonci, MD , de uitvoerend voorzitter van VITA Recovery, uit.

“Er zijn professionals nodig die de personen die de interventie uitvoeren, helpen hun gedachten en gevoelens te ordenen, strategieën te bedenken voor de reacties van elke persoon, zich te richten op het geven van een speciaal en verzorgd gevoel aan dierbaren in plaats van een gevoel van aanval, en om te helpen bij het opstellen van behandel- en langetermijnzorgplannen.”

Helaas is er geen huidig ​​systeem voor het evalueren van de kwalificaties van interventionisten en is er weinig informatie waarop u uw beslissing kunt baseren. Als u denkt dat een interventie geschikt zou kunnen zijn voor uw dierbare, overweeg dan de volgende overwegingen. Deze zijn niet gebaseerd op medische feiten of onderzoek, maar ze kunnen u helpen bij het nadenken over de vraag of u een interventionist moet inhuren:

• Informeer naar certificering . De Association of Intervention Specialists (AIS) , Family First Interventions en het Network of Independent Interventionists zijn drie organisaties die certificering aanbieden.
• Krijg een persoonlijke aanbeveling . Kent u iemand die geholpen is door de interventionist? Zo ja, waren hun problemen vergelijkbaar met die van de persoon die u dierbaar is? Waren hun kenmerken (zoals leeftijd, cultuur en hoe lang ze al verslaafd zijn) vergelijkbaar? Een persoonlijke aanbeveling van iemand die met soortgelijke problemen kampt, kan nuttig zijn.
• Praat met de interventionist . Heb je een goede verstandhouding opgebouwd? Lijkt het erop dat ze de problemen die je beschrijft begrijpen? Krijg je een goed “onderbuikgevoel” van deze persoon?
• Denk aan de kosten . Hoeveel verlies je als het niet lukt? Zouden deze fondsen gebruikt kunnen worden voor een ander programma dat meer geloofwaardigheid biedt?

Stel een interventieteam samen

Afhankelijk van de situatie kunnen bij een interventie de volgende personen betrokken zijn:

• De persoon met de verslaving
• Vrienden en familie
• Een therapeut
• Een professionele interventionist

 “Interventie-evenementen moeten ook zorgvuldig worden gepland, zodat ze niet plaatsvinden in een periode met veel stress, zoals veranderingen op het werk of in relaties”, adviseert Dr. Bonci.

Het is ook belangrijk om te overwegen wie er niet in het interventieteam zou moeten zitten. Iemand die uw dierbare niet mag of een persoon met een onbeheerde psychische aandoening of een stoornis in het middelengebruik is meestal geen goede match.

Geef consequenties

Leden van het interventieteam moeten erop voorbereid zijn dat het individu met woede of een andere sterke emotionele reactie reageert. Ongeacht de reactie is het essentieel om door te zetten. “Ze moeten voorbereid zijn om de consequenties die ze stellen, af te dwingen,” benadrukt Dr. Nelson.

Hoewel u uw geliefde niet probeert te straffen, wilt u wel dat hij/zij begrijpt dat er consequenties zijn als hij/zij weigert hulp te zoeken. Zulke consequenties kunnen zijn:

• Hen vragen om te vertrekken totdat ze klaar zijn om met het herstelproces te beginnen
• Verlies van bezoekrecht met kinderen
• Hun auto afpakken

“Tijdens de interventie moeten naasten voorzichtig zijn om beschuldigingen, schaamte en geschreeuw te vermijden. Ze moeten zo specifiek mogelijk zijn bij het vertellen van feiten over hoe het middelengebruik van de persoon hun leven heeft beïnvloed,” adviseert Dr. Bonci.

Ken de risico’s

Professionele interventie is niet voor elk gezin en elke situatie een optie. De beslissing om het interventiepad te kiezen, moet zorgvuldig worden genomen en met het advies van een ervaren counselor.

Iemand met een verslaving confronteren is een zeer riskante aanpak. Het kan gemakkelijk averechts werken, waardoor de persoon die verslaafd is zich aangevallen, vervreemd en onbegrepen voelt in plaats van gesteund.

Het kan zijn dat u uw geliefde niet kunt overtuigen om in behandeling te gaan. Sterker nog, als u dat probeert, kan dat zowel hun verslaving als uw relatie met hen verslechteren.

In deze gevallen kan een interventie een verslaving verergeren. Ze kunnen ervoor zorgen dat de persoon troost zoekt in alcohol en drugs, en het gezelschap opzoekt van mensen die hem “begrijpen”, zoals drinkmaatjes en drugsdealers.

Zoek steun

Of uw geliefde nu besluit om hulp te zoeken of niet, u kunt waarschijnlijk profiteren van de aanmoediging en steun van anderen in uw situatie. Veel ondersteuningsgroepen, waaronder  Al-Anon , helpen familieleden te begrijpen dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de verslaving van hun geliefde en dat ze stappen moeten ondernemen om voor zichzelf te zorgen, ongeacht of de persoon voor wie ze zorgen behandeling zoekt of niet.

Dr. Nelson merkt op dat familie en vrienden steun nodig hebben, zelfs als ze hun geliefde kunnen overtuigen om in behandeling te gaan. “De mensen in hun leven moeten nog steeds voor elkaar zorgen, een sterk ondersteuningssysteem creëren en professionele middelen gebruiken voor educatie en begeleiding terwijl de familie en vrienden het herstelproces met hun geliefde doorlopen,” zegt hij.

Mogelijke valkuilen

Veel mensen die in de verslavingszorg werken, weten wat ze doen en willen hun cliënten oprecht helpen. Maar er zijn anderen die alleen maar uit zijn op uw geld en die de wanhoop van dierbaren die op zoek zijn naar een wondermiddel, zullen uitbuiten. Er zijn geen wondermiddelen en het overwinnen van verslaving is hard werken, vooral voor de persoon met een stoornis in het middelengebruik.

Interventies voor verslaving zijn big business, vooral in de Verenigde Staten, waar ze vaak op tv en in films worden afgebeeld. Families van mensen met verslavingen stoppen hun hele spaargeld in interventies, in de hoop een geliefde te redden die de rede niet meer lijkt te zien.

We weten uit tientallen jaren van onderzoek dat mensen niet puur door nature of nurture verslaafd raken , maar door een complexe wisselwerking tussen de twee. Het komt vaak voor dat iemand met een verslaving ook worstelt met onderliggende problemen waar hij/zij zich misschien niet eens van bewust is. Dat betekent dat een interventionist of goedbedoelend familielid zich er nog minder snel van bewust is.

Hoewel sommige mensen in staat zijn om ernstige verslavingen op eigen houtje te overwinnen, is er veel vastberadenheid en toegang tot alternatieve manieren van omgaan nodig om dit te doen. Voor veel anderen vereist het overwinnen van verslaving behandeling, en het kost vaak veel pogingen om volledig te stoppen met alcohol en drugs.

Dit betekent niet dat mensen nooit geholpen worden door een interventie. Het proces van bewustwording dat hun gedrag hen en de mensen om hen heen schaadt, is een belangrijke stap naar herstel en de eerste stap door de stadia van verandering van pre-contemplatie naar contemplatie.

Uiteindelijk is het belangrijk om te onthouden dat een interventie geen snelle oplossing is, zelfs als het ertoe leidt dat het individu in behandeling gaat. Langdurige ondersteuning, zorg en effectieve behandelingen zijn nodig voor succes.

“Omdat alcoholisme doorgaans een terugkerende stoornis is, wordt het directe voordeel van een interventie getemperd door de beschikbaarheid van langdurige sociale connecties en deelname aan therapie”, legt Dr. Umhau uit.