ADHD kontra zaburzenie osobowości typu borderline

zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi , znane również jako ADHD, to dwa zaburzenia zdrowia psychicznego, które mogą prowadzić do trudności w codziennym funkcjonowaniu. Mają one wspólne, nakładające się objawy, jednak są bardzo różne.

Jak już widać, te stany mają pewne cechy wspólne. Przyjrzyjmy się temu, co je łączy i różni, a także pewnym sposobom leczenia i wsparcia. 

Podobieństwa i różnice między BPD i ADHD

Najwyraźniejszym związkiem między BPD i ADHD jest zachowanie impulsywne . Dla niewprawnego oka nie jest niczym niezwykłym, że ktoś nie jest w stanie odróżnić tych dwóch stanów.

Impulsywność

Impulsywność BPD jest często wywoływana przez stres . W tym stanie trudno jest ludziom zidentyfikować wskazówki kontekstowe. Wskazówka kontekstowa ma miejsce, gdy ktoś ciągnie za kontekst, który jest wcześniej przechowywany w jego umyśle, aby rozwinąć odpowiednią reakcję na scenariusz, którego obecnie doświadcza.

W przypadku ADHD impulsywność jest związana z impulsywnością motoryczną, co oznacza, że ​​jest to reakcja somatyczna. Prowadzi to do wyzwań w regulowaniu bieżących reakcji, co skutkuje problemami z regulacją emocjonalną. Kiedy pojawiają się te problemy z regulacją emocjonalną, pojawia się impulsywność, która często prowadzi do problemów w związkach.

Przyczyną obu schorzeń może być trauma

Doświadczanie traumatycznych wydarzeń w dzieciństwie może prowadzić do rozwoju BPD lub ADHD osobno. Możliwe jest również otrzymanie współwystępującej diagnozy obu. Pomimo wspólnej impulsywności, trudności z regulacją emocjonalną, powiązania z traumatycznymi doświadczeniami i wyzwań w relacjach interpersonalnych, każdy z tych stanów ma wyraźnie różne objawy.

Objawy zaburzenia osobowości typu borderline

BPD jest bardziej złożone niż impulsywność i problemy w relacjach. Wahania nastroju i niestabilny obraz siebie odgrywają główną rolę w BPD. Może to prowadzić do tego, że osoby doświadczające BPD będą miały szybko zmieniające się reakcje na swój świat wewnętrzny i zewnętrzny.

Inne kluczowe objawy obejmują:

• Trudności w relacjach wynikające z prób uniknięcia porzucenia 
• Intensywne i niestabilne relacje interpersonalne 
• Schemat idealizowania i dewaluowania bliskich
• Zachowanie samookaleczające
• Myśli samobójcze 
• Intensywny gniew , który trudno opanować
• Dysocjacja

Czynniki ryzyka zaburzenia osobowości typu borderline

Kluczowym czynnikiem ryzyka ustalonym w badaniach nad BPD są negatywne doświadczenia z dzieciństwa i traumy .

Dodatkowym czynnikiem, który może prowadzić do rozwoju tego schorzenia, jest biologiczny temperament. Oznacza to, że schorzenie to nie opiera się wyłącznie na temperamencie lub doświadczeniach z dzieciństwa. Raczej jest to złożona interakcja między tymi dwoma czynnikami, która prowadzi do tej diagnozy.  

Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi

Termin ADHD może być swobodnie używany przez osoby, które czasami mogą czuć się rozproszone. Jednak ADHD to stan, który zakłóca codzienne funkcjonowanie w szkole, pracy, domu i związkach. Istnieją dwa podtypy ADHD: nieuważny i nadpobudliwy. Ktoś może mieć jeden lub oba podtypy.

Objawy ADHD z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi obejmują:

• Trudności w skupieniu się na bieżących zadaniach
• Popełnianie błędów, które dla innych mogą wydawać się nieostrożne
• Ma trudności z wykonywaniem zadań w domu, szkole i pracy
• Częste gubienie rzeczy
• Nadmierne zapominanie

Objawy nadpobudliwego ADHD obejmują:

• Problemy somatyczne związane z niepokojem i niepokojem
• Presja i nadmierne mówienie
• Trudności z utrzymaniem pozycji siedzącej, kiedy się tego od Ciebie oczekuje (np. chodzenie po klasie w szkole lub częste chodzenie po biurze bez konkretnego powodu w pracy)

Niektórzy mogą mieć głównie problemy z nieuwagą, podczas gdy inni mogą mieć silną mieszankę nadpobudliwości i impulsywności. Nie jest niczym niezwykłym, że ludzie mają szereg wszystkich tych objawów, co przyczynia się do złożoności tego schorzenia.

Czynniki ryzyka ADHD

ADHD jest uważane za zaburzenie neurorozwojowe . Oznacza to, że rozwój tego stanu jest spowodowany nieprawidłowym funkcjonowaniem mózgu. Według DSM-5 objawy muszą pojawić się w dzieciństwie, szczególnie przed ukończeniem 12. roku życia.

Negatywne doświadczenia z dzieciństwa mogą również stanowić czynnik ryzyka rozwoju ADHD.  

Czy można mieć jednocześnie BPD i ADHD?

Możliwe jest współwystępowanie diagnozy BPD i ADHD. Związek między tymi stanami staje się coraz bardziej badanym zjawiskiem. Niektórzy eksperci uważają, że te stany mogą występować w tym samym czasie, ponieważ ADHD przyczynia się do biologicznych podatności, które mogą prowadzić do BPD.

Inni eksperci uważają, że schorzenia te są ze sobą powiązane ze względu na wspólne czynniki ryzyka, takie jak urazy i podatność biologiczna.

Diagnoza BPD i ADHD

Zarówno BPD, jak i ADHD diagnozuje się na podstawie szczegółowej oceny przeprowadzonej przez przeszkolonego specjalistę zdrowia psychicznego, wykorzystującego informacje diagnostyczne zawarte w DSM-5

W przypadku BPD skierowanie do lekarza pierwszego kontaktu może zostać wystawione w celu przeprowadzenia badań lekarskich w celu wykluczenia wszelkich chorób, które mogą przyczyniać się do prezentowanych objawów.

Leczenie BPD i ADHD

Inną wspólną cechą BPD i ADHD jest to, że leki i psychoterapia są sugerowanymi metodami leczenia tych schorzeń. Jednak konkretne metody leczenia i leki dla każdego schorzenia są zupełnie inne.

ADHD można również leczyć za pomocą terapii rodzinnej i wsparcia szkolnego dla osób, u których zdiagnozowano je w okresie dojrzewania.

Leki na BPD przepisuje się w celu kontrolowania objawów zaburzenia, takich jak wahania nastroju lub stany depresyjne, a nie w celu leczenia zaburzenia jako całości. Dialektyczna terapia behawioralna , znana również jako DBT, została opracowana w celu leczenia osób doświadczających BPD. Wykorzystuje uważność w celu rozwijania umiejętności regulacji emocji.

Leki na ADHD są albo stymulantami, albo niestimulantami. Stymulant może pomóc w produkcji niezbędnych substancji chemicznych w mózgu, które wspomagają myślenie i uwagę. Niestimulanty mogą działać dłużej i są często przepisywane, gdy stymulant nie był najlepszym rozwiązaniem ze względu na skutki uboczne i/lub skuteczność.

Sugerowaną terapią ADHD jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT) , która koncentruje się na zrozumieniu myśli danej osoby, aby zacząć kontrolować jej działania. Terapia rodzinna i szkolenie w zakresie umiejętności rodzicielskich to dwie opcje leczenia skierowane do opiekunów dzieci z ADHD. Może to pomóc wzmocnić wsparcie w domu dla dziecka doświadczającego ADHD.

Ponadto niektórym dzieciom mogą zostać zaoferowane udogodnienia edukacyjne, takie jak dodatkowy czas na egzaminy i specjalistyczne plany zajęć w klasie. Kolejną zalecaną formą wsparcia są grupy wsparcia dla osób z ADHD.

Streszczenie

BPD i ADHD to stany, które mogą być bardzo trudne. Niezależnie od tego, czy dana osoba ma indywidualną diagnozę jednego z tych stanów, czy też doświadcza obu, ważne jest, aby pamiętać, że dostępne jest wsparcie. Jeśli uważasz, że możesz doświadczać jednego lub obu tych stanów, znajdź specjalistę ds. zdrowia psychicznego i grupę wsparcia , aby uzyskać pomoc i ulgę. 

Słowo od Verywell

Chociaż te stany mogą być bolesne, istnieją opcje na ulgę. Nie trać nadziei.