Zamknij ten odtwarzacz wideo
Autyzm, znany również jako zaburzenie ze spektrum autyzmu, jest zaburzeniem rozwojowym charakteryzującym się problemami z komunikacją, życiem społecznym i zachowaniem. Stan ten trwa całe życie, a objawy mogą się znacznie różnić u poszczególnych osób.
Objawy obejmują wyzwania lub różnice w umiejętnościach motorycznych oraz zdolnościach intelektualnych i społecznych. Osoby z autyzmem mogą uczyć się, działać, myśleć, komunikować się i wchodzić w interakcje inaczej niż osoby, które nie mają zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Autyzm określa się jako zaburzenie ze spektrum zaburzeń, ponieważ występuje ogromne zróżnicowanie pod względem rodzaju doświadczanych przez ludzi objawów i ich nasilenia.
Spis treści
Objawy
Chociaż objawy są często bardzo zmienne, zwykle zaczynają pojawiać się przed ukończeniem trzeciego roku życia. Rodzice mogą zauważyć objawy związane ze sposobem, w jaki dzieci wchodzą w interakcje społeczne, ich reakcją na stymulację i zdolnością do komunikowania się.
Do objawów autyzmu zalicza się powtarzalne zachowania, ograniczone zainteresowania i problemy z interakcją.
Choć osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mogą nie wykazywać wszystkich tych objawów, zwykle wykazują kilka z poniższych:
- Problemy z nawiązaniem kontaktu wzrokowego
- Trudności ze śledzeniem i angażowaniem się w rozmowy
- Ogromny niepokój, gdy codzienne czynności zostają nawet lekko zakłócone
- Mimika twarzy, która nie odpowiada komunikacji werbalnej
- Intensywne zainteresowanie niektórymi tematami
- Brak przyjemności z aktywności
- Problemy z wyrażaniem uczuć i potrzeb słowami
- Nieangażowanie się w „udawanie” zabawy
- Powolna lub nieobecna reakcja na próby zwrócenia uwagi osób trzecich
- Wrażliwość na bodźce sensoryczne, w tym smak, światło i zapach
- Zachowania stymulujące (tj. samostymulujące, powtarzające się czynności, takie jak kołysanie, chodzenie na palcach lub machanie rękami)
- Problemy z postrzeganiem rzeczy z punktu widzenia innej osoby
Ważne jest, aby pamiętać, że ponieważ autyzm jest chorobą ze spektrum, ludzie mogą mieć objawy, które są opisywane jako łagodne , umiarkowane lub ciężkie . Niektórzy ludzie mogą mieć kilka lub wiele objawów, ale doświadczają ich tylko w łagodnym stopniu.
W innych przypadkach u niektórych osób mogą występować tylko nieliczne objawy w kluczowych obszarach, ale w wyniku tych objawów mogą one powodować poważne upośledzenia.
Osoby z łagodniejszymi objawami autyzmu często są w stanie funkcjonować w życiu codziennym, ale mogą być bardziej narażone na inne problemy ze zdrowiem psychicznym, w tym nadmierny stres, zachowania obsesyjne, problemy sensoryczne, lęki i depresję .
Autyzm zazwyczaj diagnozuje się w dzieciństwie i może wystąpić u osób ze wszystkich środowisk ekonomicznych, ras i grup etnicznych.
Znaki, na które należy zwrócić uwagę
Każde dziecko jest inne, ale istnieją pewne oznaki, które mogą wskazywać na konieczność skorzystania z profesjonalnej oceny:
- Brak uśmiechu i radosnych min do szóstego miesiąca życia
- Brak gaworzenia w wieku jednego roku
- Brak reakcji na wołanie dziecka po imieniu
- Niesięganie po przedmioty w wieku jednego roku
- Brak mowy jednowyrazowej do 16 miesiąca życia
- Brak fraz dwuwyrazowych w wieku 2 lat
- Utrata zdolności mówienia lub umiejętności społecznych
Diagnoza
Objawy autyzmu zazwyczaj jako pierwsi zauważają rodzice, ale mogą je również zauważyć inni opiekunowie, nauczyciele i lekarze.
Wczesne badania przesiewowe i ocena są ważne. Jeśli martwisz się zachowaniem swojego dziecka, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem dziecka. Im szybciej zostanie postawiona diagnoza, tym szybciej można rozpocząć interwencje.
Nie ma konkretnego testu, który mógłby określić, czy ktoś ma autyzm. Lekarze mogą diagnozować autyzm, patrząc na zachowania i zadając pytania dotyczące rozwoju.
Oceny
Podczas regularnych badań rozwojowych w dzieciństwie lekarze śledzą szereg kamieni milowych rozwoju i badają różne rodzaje opóźnień rozwojowych. Gdy dzieci nie osiągają pewnych kamieni milowych, mogą zostać poddane dalszej ocenie.
Podczas dodatkowej oceny grupa specjalistów, w skład której może wchodzić pediatra rozwojowy, psychiatra dziecięcy i logopeda, oceni szereg aspektów, w tym zachowania odpowiednie do wieku, umiejętności poznawcze i zdolności językowe.
Niektóre rodzaje testów, które można wykorzystać w diagnozie autyzmu obejmują:
- Kwestionariusze dotyczące objawów autyzmu
- Monitorowanie rozwoju
- Badania słuchu
- Testy IQ
Autyzm można wiarygodnie zdiagnozować już u dzieci w wieku dwóch lat. Objawy zaczynają pojawiać się w ciągu pierwszych trzech lat życia dziecka.
Diagnoza w wieku dorosłym
Chociaż autyzm jest często diagnozowany we wczesnym dzieciństwie, może być również diagnozowany w okresie dojrzewania i dorosłości . Diagnoza w późniejszym okresie życia może być czasami trudniejsza, ponieważ niektóre objawy autyzmu można pomylić z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, takimi jak lęk, OCD i ADHD .
Podczas gdy naukowcy wciąż badają, jakie rodzaje terapii są najlepsze dla dorosłych z autyzmem, uzyskanie diagnozy może być pomocne w zrozumieniu obecnych i przeszłych trudności. Może również pomóc Ci nauczyć się rozpoznawać swoje mocne strony i uzyskać pomoc w obszarach, w których możesz mieć trudności.
Wczesna diagnoza jest zazwyczaj idealna, ale nigdy nie jest za późno, aby zostać ocenionym, zdiagnozowanym i leczonym w przypadku autyzmu. Jeśli doświadczasz objawów, które mogą być związane z autyzmem, porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby dowiedzieć się więcej.
Rozpowszechnienie
Według statystyk Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), jedno na 54 ośmioletnie dzieci cierpi na zaburzenia ze spektrum autyzmu. Podano również, że schorzenie to występuje we wszystkich grupach etnicznych, rasowych i społeczno-ekonomicznych.
Odkryli jednak, że autyzm występuje cztery razy częściej u chłopców niż u dziewcząt .
Statystyki rozpowszechnienia wskazują również, że autyzm jest obecnie bardziej powszechny niż w przeszłości. Wydaje się również, że wzrasta, zwiększając się o 10 do 17% w ciągu ostatnich kilku lat.
Powoduje
Chociaż dokładne przyczyny tej choroby nie są znane, badania wskazują, że najprawdopodobniej ma ona podłoże genetyczne.
Badania wskazujące na związek genetyczny obejmują badania pokazujące, że dzieci, które mają rodzeństwo chore na autyzm, są bardziej narażone na wystąpienie autyzmu.
Jednak badania wykazały również, że tylko około 20% można bezpośrednio przypisać przyczynom genetycznym. Potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób konkretne mutacje lub wariacje genetyczne mogą przyczyniać się do rozwoju zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Choć uważa się, że kluczową rolę odgrywają geny, badania wykazały również, że przedwczesny poród i zaawansowany wiek ojca również mają związek z wystąpieniem autyzmu.
Przyjmowanie niektórych leków w czasie ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Badania wykazały, że szczepionki nie powodują autyzmu.
Typy
Gdy u osoby zostanie zdiagnozowany autyzm, zostanie również zidentyfikowany jej poziom funkcjonalny. Istnieją trzy różne poziomy zaburzeń ze spektrum autyzmu:
- Poziom 1: Wysoko funkcjonalny
- Poziom 2: Umiarkowanie ciężki
- Poziom 3: Ciężki
Poziomy te służą do opisania stopnia, w jakim zachowania i umiejętności społeczne zostały dotknięte.
Poziom 1
Poziom 1 jest uważany za łagodną formę autyzmu. Osoby z tym typem mogą mieć problemy z relacjami społecznymi i zachowaniami ograniczającymi. Zazwyczaj potrzebują jedynie minimalnego wsparcia, aby funkcjonować w normalnym życiu codziennym.
Poziom 2
Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu poziomu 2 potrzebują większego wsparcia. Ich trudności społeczne są widoczne, mogą mieć problemy z komunikacją i mogą potrzebować pomocy w radzeniu sobie z problematycznymi zachowaniami.
Poziom 3
Osoby z autyzmem trzeciego stopnia mają objawy, które utrudniają im samodzielne życie i funkcjonowanie. Osoby z tym poziomem autyzmu często nie komunikują się werbalnie, mają trudności ze zmianą, mają powtarzalne lub ograniczające zachowania i mogą być wrażliwe na bodźce sensoryczne.
Poprzednie typy
Publikacja Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) z 2013 r . oznaczała znaczące zmiany w sposobie klasyfikowania i diagnozowania autyzmu. Do czasu publikacji DSM-5 eksperci odnosili się do różnych typów autyzmu. Należały do nich:
- Zespół Aspergera został opisany jako łagodniejsza forma autyzmu charakteryzująca się normalnym funkcjonowaniem intelektualnym, lecz trudnościami w interakcjach społecznych.
- Całościowe zaburzenie rozwoju, nieokreślone inaczej (PDD-NOS) było umiarkowaną formą autyzmu, która była bardziej nasilona niż zespół Aspergera.
- Zaburzenie autystyczne jest cięższą formą autyzmu, charakteryzującą się poważniejszymi deficytami niż zespół Aspergera i PDD-NOS.
Obecnie te stany są po prostu znane jako zaburzenia ze spektrum autyzmu. Chociaż powyższe typy nie są już oficjalnymi diagnozami, niektórzy ludzie nadal uważają je za przydatne jako sposób na opisanie, w jaki sposób doświadczane są objawy i ich nasilenie. Na przykład ludzie często uważają, że zespół Aspergera jest pomocny jako samoidentyfikacja lub w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami o podobnych doświadczeniach.
Leczenie
Chociaż autyzm jest chorobą trwającą całe życie, istnieją metody leczenia, które mogą pomóc w łagodzeniu wielu objawów i poprawie funkcjonowania pacjentów w różnych dziedzinach życia.
Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego leczenie należy rozpocząć jak najszybciej po postawieniu diagnozy.
Nie ma jednego najlepszego leczenia. Osoby z autyzmem mają szeroki zakres objawów, co oznacza, że potrzeby każdej osoby są inne. Niektóre z opcji leczenia, które mogą być stosowane, obejmują leki i terapię.
Leki
Chociaż nie ma zatwierdzonego leku do leczenia autyzmu, lekarz może przepisać określone leki w celu złagodzenia niektórych objawów.
Leki takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) , leki przeciwpsychotyczne, leki pobudzające , leki przeciwlękowe i leki przeciwdrgawkowe mogą pomóc w łagodzeniu takich objawów, jak:
- Agresja
- Lęk
- Problemy z koncentracją
- Depresja
- Nadpobudliwość
- Niewłaściwa mowa
- Drażliwość
- Wycofanie społeczne
Terapia behawioralna i rozwojowa
Leczenie autyzmu często koncentruje się na interwencjach behawioralnych, psychologicznych lub szkoleniu umiejętności.
Jednym z powszechnie stosowanych podejść jest stosowana analiza zachowania (ABA), czyli forma terapii wykorzystująca wzmocnienia w celu nauczania i wzmacniania pożądanych zachowań i umiejętności.
Do innych powszechnie stosowanych terapii w leczeniu autyzmu zalicza się:
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
- Terapia relacji w kontekście rozwoju i różnic indywidualnych (znana również jako „floortime”)
- Wczesna intensywna interwencja behawioralna
- Terapia odpowiedzi kluczowej
- Interwencja w zakresie rozwoju relacji
- Terapia behawioralna werbalna
Tego typu terapie mają na celu pomóc osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu:
- Wspieranie zdolności poznawczych
- Popraw istniejące mocne strony
- Poprawa umiejętności językowych i komunikacyjnych
- Popraw umiejętności społeczne
- Poznaj umiejętności adaptacyjne, które pozwolą Ci na samodzielne życie
Inne terapie, które mogą być stosowane, obejmują technologię wspomagającą, terapię mowy, terapię zajęciową i trening umiejętności społecznych. Leczenie często obejmuje również aspekty szkolenia opiekunów, w ramach którego rodzice i inni opiekunowie uczą się umiejętności, które pomogą im wzmocnić to, nad czym pracują w trakcie leczenia.
Korona
Oprócz szukania profesjonalnego leczenia, istnieje również szereg strategii samopomocy, których możesz użyć, aby poradzić sobie z niektórymi objawami autyzmu. Oto kilka rzeczy, które mogą pomóc:
Akceptować
Zamiast skupiać się na różnicach, spróbuj postrzegać te wyjątkowe cechy jako część tego, kim ktoś jest. Praktykuj akceptację i bezwarunkową miłość zamiast skupiać się na próbach „naprawiania” rzeczy, które sprawiają, że ktoś jest inny od innych.
Stwórz relaksujące i komfortowe środowisko
Zwróć uwagę na czynniki mogące być źródłem stresu, w tym bodźce sensoryczne, takie jak głośne dźwięki i jasne światło.
Postępuj zgodnie z harmonogramem
Osoby z autyzmem najlepiej radzą sobie z rutyną i strukturą. Utrzymuj spójność każdego dnia, w tym posiłki, szkołę, wizyty, terapię i porę snu. Gdy mają nastąpić zmiany lub zakłócenia, pamiętaj, aby dać osobie dużo czasu na przygotowanie się i ostrzec ją o tym.
Dołącz do grupy wsparcia
Poszukaj lokalnych grup wsparcia w swojej okolicy lub dołącz do grupy online. Możesz dzielić się doświadczeniem, uzyskać wsparcie, dowiedzieć się o metodach leczenia i odkryć zasoby i programy związane z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Naucz się rozpoznawać czynniki wyzwalające
Jeśli istnieją pewne czynniki, które wywołują zachowania destrukcyjne lub trudne, możesz znaleźć sposoby na zapobieganie tym trudnym sytuacjom lub ich modyfikowanie.
Zwróć uwagę na komunikację niewerbalną
Ponieważ osoby z autyzmem często mają problemy z komunikacją i zachowaniami społecznymi, mogą nie być w stanie powiedzieć, co jest nie tak. Zwróć uwagę na takie rzeczy, jak mimika twarzy, język ciała i inne sygnały niewerbalne.
Stosuj pozytywne wzmocnienia
Celem jest zaoferowanie nagrody, gdy „przyłapiesz ich na dobrym zachowaniu”. Gdy zauważysz, że używają nowej umiejętności lub robią coś dobrego, pochwal ich za to. Werbalne zachęty mogą wiele zdziałać, ale możesz również użyć innych pożądanych nagród, takich jak naklejki lub preferowane aktywności, jako sposobu na wzmocnienie odpowiednich zachowań.
Słowo od Verywell
Autyzm to złożone schorzenie, które może powodować różne stopnie upośledzenia i wpływać na życie danej osoby w wielu różnych obszarach. Wczesna interwencja jest ważna i istnieje wiele rodzajów leczenia i zasobów, które mogą pomóc. Znalezienie odpowiedniego leczenia dla siebie lub bliskiej osoby może pomóc im funkcjonować bardziej niezależnie i żyć pełnią życia.