Microgen Images/Biblioteka zdjęć naukowych/Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Spis treści
Czym jest psychologia anormalna?
Psychologia anormalna to gałąź psychologii , która zajmuje się psychopatologią i anormalnym zachowaniem, czyli wzorcami emocji, myśli i zachowań, które mogą być oznakami zaburzeń psychicznych. Termin ten obejmuje szeroki zakres zaburzeń, od depresji po zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) i zaburzenia osobowości.
Termin „nienormalny” jest przedmiotem znacznej debaty. Czym dokładnie jest „normalny” i kto decyduje? Normy społeczne, które są często stosowane do określania, co jest normalne, a co nienormalne, mogą się zmieniać z czasem, więc ustalenie standardowej definicji nie jest proste ani oczywiste.
Doradcy, psychologowie i psychoterapeuci często pracują bezpośrednio w tej dziedzinie, często w kontekście klinicznym. Zamiast rozróżnienia między normalnością a nienormalnością, psychologowie w tej dziedzinie skupiają się na poziomie stresu, jaki mogą powodować zachowania, myśli lub emocje.
W tym artykule omówiono, czym jest psychologia anormalna i różne tematy badane przez tę dziedzinę psychologii. Omówiono również, jak definiuje się anormalność i niektóre z krytyk psychologii anormalnej.
Definicja nieprawidłowości
Jeśli zachowanie stwarza problemy w życiu danej osoby lub jest destrukcyjne dla innych osób, to jest to „nienormalne” zachowanie. W takich przypadkach zachowanie może wymagać pewnego rodzaju interwencji w zakresie zdrowia psychicznego.
Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIMH) niemal co piąty dorosły Amerykanin cierpi na chorobę psychiczną.
Zazwyczaj uwzględniane są następujące cechy:
- Nienormalne zachowanie występuje rzadko . Jednak sama statystyczna rzadkość nie jest wystarczającą definicją. Niektóre zdrowe, pożądane i korzystne zachowania również występują rzadko. A inne nietypowe zachowania lub cechy nie mają wpływu na to, jak dana osoba się zachowuje lub funkcjonuje. Tak więc to, że coś jest nietypowe lub niezwykłe, nie oznacza, że powinno być zdefiniowane jako nienormalne.
- Nienormalne zachowanie powoduje niepokój . Zachowania te mogą niepokoić daną osobę lub mogą być denerwujące i uciążliwe dla innych.
- Nienormalne zachowanie wpływa na zdolność danej osoby do funkcjonowania . Osoby wykazujące takie zachowania mogą mieć trudności z normalnym funkcjonowaniem w życiu codziennym, co może mieć wpływ na ich relacje, pracę, szkołę i życie domowe.
- Nienormalne zachowanie jest społecznie destrukcyjne . Może naruszać normy społeczne i utrudniać ludziom funkcjonowanie w sytuacjach społecznych i utrzymywanie relacji społecznych.
Podsumowanie
Psychologia anormalna nie zajmuje się tylko zachowaniami, które są uważane za statystycznie rzadkie. Zamiast tego skupia się na zachowaniach, które powodują niepokój, utrudniają funkcjonowanie i mogą być społecznie destrukcyjne.
Jakie są cztery podejścia do psychologii anormalnej?
Istnieje wiele różnych perspektyw stosowanych w psychologii anormalnej. Podczas gdy niektórzy psychologowie lub psychiatrzy mogą skupiać się na jednym punkcie widzenia, wielu specjalistów od zdrowia psychicznego wykorzystuje elementy z wielu obszarów, aby lepiej zrozumieć i leczyć zaburzenia psychiczne.
Podejście psychoanalityczne
Pogląd ten ma swoje korzenie w teoriach Zygmunta Freuda. Podejście psychoanalityczne zakłada, że wiele nieprawidłowych zachowań wynika z nieświadomych myśli, pragnień i wspomnień.
Choć uczucia te pozostają poza naszą świadomością, uważa się, że wpływają one na świadome działania.
Terapeuci stosujący to podejście wierzą, że poprzez analizę wspomnień, zachowań, myśli, a nawet snów , ludzie mogą odkryć i poradzić sobie z niektórymi uczuciami, które prowadzą do niedostosowawczych zachowań i stresu.
Podejście behawioralne
To podejście do psychologii zaburzeń koncentruje się na obserwowalnych zachowaniach. W terapii behawioralnej nacisk kładzie się na wzmacnianie zachowań pozytywnych, a nie na wzmacnianie zachowań niedostosowawczych.
Podejście behawioralne koncentruje się tylko na samym zachowaniu, a nie na przyczynach leżących u jego podstaw. W przypadku zachowań nieprawidłowych terapeuta behawioralny może wykorzystać strategie takie jak warunkowanie klasyczne i warunkowanie instrumentalne, aby pomóc wyeliminować niepożądane zachowania i nauczyć nowych zachowań.
Podejście medyczne
To podejście do psychologii anormalnej koncentruje się na biologicznych przyczynach chorób psychicznych, kładąc nacisk na zrozumienie podstawowej przyczyny zaburzeń, która może obejmować dziedziczenie genetyczne, powiązane choroby fizyczne, infekcje i zaburzenia równowagi chemicznej. Leczenie medyczne ma często charakter farmakologiczny, chociaż leki są często stosowane w połączeniu z pewnym rodzajem psychoterapii.
Podejście poznawcze
Podejście poznawcze do psychologii anormalnej koncentruje się na tym, jak wewnętrzne myśli, percepcje i rozumowanie przyczyniają się do zaburzeń psychicznych. Terapie poznawcze zazwyczaj koncentrują się na pomocy jednostce w zmianie jej myśli lub reakcji.
Terapię poznawczą można również stosować w połączeniu z metodami behawioralnymi, w ramach techniki znanej jako terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
Podsumowanie
Psychologowie często patrzą na zachowania nienormalne z wielu różnych perspektyw, w tym psychoanalitycznych, behawioralnych, poznawczych i medycznych. Takie perspektywy mogą wpływać na sposób leczenia schorzenia, ale terapeuci często korzystają również z technik z wielu podejść.
Tematy z zakresu psychologii anormalnej
Głównymi tematami w psychologii anormalnej są badanie, zrozumienie, diagnoza, leczenie i zapobieganie zaburzeniom psychicznym. Zaburzenia psychiczne są definiowane jako wzorce objawów behawioralnych lub psychologicznych, które wpływają na wiele obszarów życia. Stany te powodują niepokój u osoby doświadczającej objawów.
Specjaliści zdrowia psychicznego korzystają z „ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders ”, opublikowanego przez American Psychiatric Association (APA), w różnych celach. Podręcznik zawiera listę zaburzeń psychicznych, kody diagnostyczne, informacje o częstości występowania każdego zaburzenia i kryteria diagnostyczne. Niektóre z kategorii zaburzeń psychicznych obejmują:
- Zaburzenia lękowe , takie jak zaburzenia lękowe społeczne, zaburzenia paniczne i uogólnione zaburzenia lękowe
- Zaburzenia nastroju , takie jak depresja i choroba afektywna dwubiegunowa
- Zaburzenia neurorozwojowe, takie jak niepełnosprawność intelektualna lub zaburzenia ze spektrum autyzmu
- Zaburzenia neuropoznawcze, w tym majaczenie
- Zaburzenia osobowości , takie jak zaburzenie osobowości typu borderline, zaburzenie osobowości unikającej i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywnej
- Zaburzenia związane z używaniem substancji
Krytyka psychologii anormalnej
Dziedzina psychologii anormalnej nie jest pozbawiona krytyki. Oprócz debat nad samym użyciem terminu „anormalny”, niektórzy uważają, że ta dziedzina ma szereg niedociągnięć.
W szczególności niektórzy uważają, że obszar ten stygmatyzuje osoby bezbronne i uciskane. Krytycy sugerują również, że dziedzina psychologii anormalnej ma tendencję do patologizowania normalnych odchyleń w zachowaniu człowieka.
Niektórzy twierdzą również, że podejście medyczne do chorób psychicznych często skupia się wyłącznie na biologicznych i genetycznych czynnikach wywołujących cierpienie, zamiast przyjąć bardziej holistyczną perspektywę . Nie bierze się pod uwagę faktu, że istnieją duże różnice kulturowe w tym, co uznaje się za normalne, a co za nienormalne.
Badania wykazały również, że nauka o psychologii anormalnej wydaje się niewiele robić, aby zwalczać stygmatyzację związaną z chorobą psychiczną. Jedno badanie wykazało, że nauczanie uczniów o psychologii anormalnej nie zmniejszyło stygmatyzacji związanej ze zdrowiem psychicznym, nie poprawiło nastawienia do choroby psychicznej ani nie zwiększyło zachowań polegających na szukaniu pomocy wśród uczniów.
Streszczenie
Psychologia anormalna może koncentrować się na nietypowym zachowaniu, ale jej celem nie jest zapewnienie, że wszyscy ludzie mieszczą się w wąskiej definicji „normalności”. W większości przypadków koncentruje się na identyfikowaniu i leczeniu problemów, które mogą powodować niepokój lub upośledzenie w jakimś aspekcie życia jednostki. Dzięki lepszemu zrozumieniu tego, co jest „anormalne”, naukowcy i terapeuci mogą wymyślić nowe sposoby, aby pomóc ludziom żyć zdrowiej i bardziej satysfakcjonująco.