John Howard / Getty Images
Sluit deze videospeler
De afgelopen decennia is er een gestage toename geweest in het aantal mensen dat de diagnose aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitstoornis (ADHD) krijgt . De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) suggereert dat het niet mogelijk is om te zeggen of deze toename wordt veroorzaakt doordat meer mensen daadwerkelijk ADHD hebben of door een verandering in het aantal mensen dat de diagnose krijgt.
Sommige deskundigen stellen echter dat deze toename deels het gevolg is van de overdiagnose van ADHD.
ADHD is een veelvoorkomend neurotype dat wordt gekenmerkt door patronen van hyperactiviteit, onoplettendheid en impulsiviteit. Het wordt meestal vastgesteld in de kindertijd, maar toegenomen bewustzijn over de kenmerken van ADHD heeft ook geleid tot een toename van het aantal mensen dat als volwassene de diagnose ADHD krijgt.
Dit bewustzijn kan velen die ondersteuning nodig hebben helpen om er toegang toe te krijgen. Toch leidt de groeiende prevalentie ertoe dat velen zich afvragen of ADHD overgediagnosticeerd wordt .
Inhoudsopgave
In één oogopslag
ADHD-diagnosepercentages zijn de afgelopen decennia toegenomen, zowel bij kinderen als volwassenen. Deskundigen weten echter niet zeker of deze toename betekent dat meer mensen ADHD hebben, of de diagnostische nauwkeurigheid is toegenomen, of dat deze neurogedragsmatige aandoening overgediagnosticeerd is.
De juiste diagnose is van vitaal belang als u ADHD hebt om het juiste type ondersteuning en aanpassingen te krijgen die u helpen om te floreren. Inzicht in ADHD-kenmerken en het zoeken naar experts die ervaring hebben met ADHD kunnen helpen om ervoor te zorgen dat u het juiste type ondersteuning voor u krijgt.
Hoeveel mensen hebben ADHD?
ADHD is een van de meest voorkomende neurogedragsstoornissen bij kinderen.
De CDC meldt dat zes miljoen kinderen in de VS tussen de 3 en 17 jaar op enig moment in hun leven de diagnose ADHD hebben gekregen. Dit aantal vertegenwoordigt 9,8% van de kinderen tussen die leeftijden.
De diagnosepercentages variëren per leeftijdsgroep:
- 2% van de kinderen tussen de 3 en 5 jaar
- 10% van de kinderen tussen de 6 en 11 jaar
- 12% van de kinderen tussen 12 en 17 jaar
Jongens krijgen ook vaker de diagnose ADHD dan meisjes. Ongeveer 13% van de jongens krijgt een ADHD-diagnose vergeleken met 6% van de meisjes. Deze ongelijkheid wordt echter beïnvloed door het feit dat ADHD vaak ondergediagnosticeerd wordt bij meisjes en vrouwen .
Komt ADHD vaak voor omdat het te vaak wordt gediagnosticeerd?
Tussen 1997 en 2016 steeg de prevalentie van ADHD van 6,1% naar 10,2%. Hoewel experts het erover eens zijn dat tegenwoordig meer mensen de diagnose ADHD krijgen dan vroeger, is er geen consensus over wat precies verantwoordelijk is voor deze trend.
Eén meta-analyse suggereert dat ADHD overgediagnosticeerd wordt bij zowel kinderen als adolescenten. De zorg over de overdiagnose van ADHD is de resulterende overbehandeling, vooral omdat ADHD vaak stimulerende medicatie vereist .
Onderzoekers suggereren dat er hiaten zijn in de kennis over de overdiagnose van ADHD. Ze raden professionals aan om zichzelf te informeren en ervoor te zorgen dat ze een grondig screeningsproces bieden.
Redenen waarom ADHD mogelijk te vaak wordt gediagnosticeerd
De overdiagnose van ADHD kan door verschillende factoren ontstaan:
- Diagnostische inflatie : De diagnostische criteria zijn in de loop der jaren veranderd. Sommigen beweren dat de verruiming van definities en de opname van milde of dubbelzinnige symptomen ertoe kunnen leiden dat sommige mensen ten onrechte de diagnose ADHD krijgen, terwijl dat niet zo is.
- Gebrek aan ervaring met ADHD : ADHD wordt vaak gediagnosticeerd door huisartsen en kinderartsen, die mogelijk niet zoveel ervaring hebben met kinderen en volwassenen met ADHD.
- Medicaliseren van normale gedragspatronen : Sommige experts suggereren dat normaal kindergedrag vaak gemedicaliseerd en gepathologiseerd wordt. Gedragingen die typerend zijn voor een jong kind, kunnen dan gezien worden als kenmerken van hyperactiviteit en onoplettendheid.
ADHD is in het verleden mogelijk ondergediagnosticeerd
Het is belangrijk om te erkennen dat recente stijgingen in ADHD-diagnoses mogelijk geen overdiagnose van dit neurotype vertegenwoordigen. In plaats daarvan kan het een historische onderdiagnose weerspiegelen. Meer bewustzijn betekent dat ouders, leraren en medische professionals zich meer bewust zijn van ADHD-kenmerken.
Het betekent ook dat kinderen en volwassenen die extra ondersteuning nodig hebben, vaker een diagnose krijgen en extra ondersteuning en aanpassingen krijgen om hen te helpen omgaan met eigenschappen die het voor hen moeilijker maken om in het dagelijks leven te functioneren.
Bepaalde groepen zijn nog steeds vatbaar voor onderdiagnostiek. Meisjes en vrouwen bijvoorbeeld, hebben minder kans om gediagnosticeerd te worden omdat ze meer kans hebben op onoplettendheid en andere internaliserende kenmerken. Omdat hun kenmerken minder verstorend zijn voor anderen, is de kans kleiner dat ze een accurate diagnose krijgen.
Kenmerken van ADHD
Om de juiste diagnose te stellen en overdiagnose van ADHD te voorkomen, is het belangrijk om de eigenschappen en kenmerken van dit neurotype te begrijpen.
ADHD omvat aanhoudende patronen van onoplettendheid en hyperactiviteit. Het wordt gecategoriseerd in drie typen: primair onoplettendheid , primair hyperactiviteit en een gecombineerd type dat zowel onoplettendheid als hyperactiviteit omvat.
Onoplettende eigenschappen
Voorbeelden van onoplettendheid zijn:
- Gebrek aan aandacht voor details
- Een beperkte aandachtsspanne
- Problemen met het afronden van taken
- Onvermogen om deadlines te halen
- Problemen met tijdigheid
- Het voortdurend verliezen van belangrijke spullen zoals sleutels of mobiele telefoons
- Het vermijden van taken die intense en aanhoudende aandacht vereisen, zoals schoolwerk of het maken van rapporten
Hyperactieve eigenschappen
Hyperactiviteit kan zich uiten met de volgende symptomen:
- Rusteloosheid of zenuwachtigheid
- Heeft moeite met het gaande houden van gesprekken omdat hij anderen onderbreekt
- Wordt voortdurend uitgedaagd wanneer er gevraagd wordt om stil te zitten, zowel in de klas, op de werkplek als in sociale situaties
- Niet in staat om rustig van activiteiten te genieten
Sommigen kunnen zowel onoplettendheid als hyperactiviteit ervaren, terwijl anderen met een van beide kunnen worstelen. Een getrainde professional in geestelijke gezondheidszorg kan op ADHD screenen en andere fysieke of mentale ziekten uitsluiten.
ADHD-kenmerken hebben sterke en zwakke punten
Het is ook belangrijk om op te merken dat ADHD weliswaar wordt gediagnosticeerd als een neurogedragsstoornis, maar dat het als een beperking wordt beschouwd. Dit komt doordat van mensen met dit neurotype wordt verwacht dat ze passen in een neurotypische maatschappij met neurotypische verwachtingen.
Mensen met ADHD hebben hersenen die anders werken dan die van mensen zonder ADHD. Hoewel dit uitdagingen kan opleveren, hebben mensen met ADHD-hersenen ook veel sterke punten.
Als mensen met ADHD inzicht hebben in hun sterke kanten en behoeften, kunnen ze de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.
ADHD duurt ook een leven lang. Deze eigenschappen en kenmerken worden meestal voor het eerst opgemerkt tijdens de kindertijd, wanneer de meeste mensen de diagnose krijgen. ADHD-kenmerken kunnen ook in de loop van de tijd veranderen , wat betekent dat de ondersteunings- en accommodatiebehoeften van een persoon ook kunnen verschuiven.
Hoe u ervoor zorgt dat u de juiste diagnose krijgt
Om de juiste diagnose te krijgen, moet u zich bewust zijn van uw eigenschappen en hoe deze u beïnvloeden. Het betekent ook dat u een arts of professional in geestelijke gezondheidszorg moet raadplegen die is opgeleid en ervaren in het herkennen van ADHD-kenmerken.
Wees op de hoogte van aandoeningen die op ADHD lijken
Wanneer u op zoek gaat naar mentale gezondheidsondersteuning voor ADHD-symptomen, wees u er dan van bewust dat er andere stoornissen zijn die symptomen kunnen hebben die lijken op ADHD-kenmerken . Verschillende psychiatrische stoornissen hebben onoplettendheid of impulsiviteit als onderdeel van hun symptomen.
Bijvoorbeeld:
- Borderline persoonlijkheidsstoornis is een psychische aandoening die zich uit in impulsief gedrag dat kan lijken op ADHD .
- De manische episodes die bij een bipolaire stoornis voorkomen, worden soms verward met impulsiviteit, rusteloosheid en hyperactiviteit, wat kenmerken van ADHD kunnen zijn.
- Het gebrek aan aandacht en concentratie dat sommige mensen met ADHD vertonen, kan soms worden aangezien voor symptomen van depressie.
Wees op de hoogte van gelijktijdig optredende aandoeningen
Het is ook mogelijk dat ADHD samen met andere diagnoses voorkomt. Andere aandoeningen die soms samen met ADHD voorkomen zijn:
- Spanning
- Depressie
- Oppositioneel-opstandige stoornis
- Gedragsstoornis
- Leerstoornissen
- Syndroom van Gilles de la Tourette
- Autismespectrumstoornis
Als u vermoedt dat u of uw kind ADHD heeft, praat dan met een arts of professional in de geestelijke gezondheidszorg die ervaring heeft met dit neurotype. Het kan nuttig zijn om iemand te zien die ervaring heeft met ADHD of een professional die neurodiversiteit bevestigt.
Wat gebeurt er na de diagnose ADHD?
Nadat iemand de diagnose ADHD heeft gekregen, is de volgende stap het bepalen van de ondersteuning of aanpassingen die ze nodig hebben. De juiste aanpak voor u of uw kind hangt af van uw behoeften en hoe uw ADHD-kenmerken uw dagelijks leven beïnvloeden.
De behandeling van ADHD bestaat uit medicatie, psychotherapie en ondersteuning van de levensstijl:
ADHD-medicijnen
Stimulerende medicijnen worden het vaakst gebruikt vanwege hun hoge werkzaamheid, maar dat betekent niet dat ze voor iedereen geschikt zijn. Stimulerende middelen die worden gebruikt om ADHD te behandelen, kunnen de niveaus van essentiële chemicaliën zoals dopamine en noradrenaline in bepaalde delen van de hersenen verhogen. Dopamine is betrokken bij motivatie, plezier, aandacht en beweging.
ADHD-therapieën
Er zijn ook verschillende soorten therapie die nuttig kunnen zijn bij de behandeling van ADHD.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van gesprekstherapie die sommige mensen met ADHD kan helpen. Het overbrugt de verbindingen tussen onze gedachten, gevoelens en acties en kan mogelijk helpen met organisatie, tijdmanagement en afleidbaarheid.
Andere nuttige therapievormen zijn onder meer mindfulness-gebaseerde cognitieve therapie , dialectische gedragstherapie (DGT), ondersteunende psychotherapie, narratieve therapie , interpersoonlijke therapie en groepstherapie.
ADHD-coaching kan ook nuttig zijn. Het is geen vorm van psychotherapie, maar het kan mensen helpen hun sterke punten te identificeren, uitdagingen te herkennen en strategieën te ontwikkelen om doelen te bereiken.
Neurodiversiteit-bevestigende therapie kan mensen met ADHD helpen om met uitdagingen om te gaan en de sterke punten en voordelen van dit neurotype te waarderen .
Ondersteuning en accommodaties
Mensen met ADHD ondersteunen, houdt vaak ook aanpassingen in op school of op de werkplek. Interventies kunnen ook inhouden dat leraren en ouders meer leren over ADHD en hoe ze positief gedrag in de klas en thuis kunnen versterken.
Andere vormen van ondersteuning zijn onder meer meer leren over ADHD en het bijwonen van ondersteuningsgroepen .
De kern van de zaak
Terwijl sommige experts geloven dat ADHD overgediagnosticeerd wordt, suggereren anderen dat er andere redenen zijn waarom tegenwoordig meer mensen de diagnose ADHD krijgen dan in het verleden. Meer bewustzijn heeft geholpen om meer mensen hun ADHD-kenmerken te laten herkennen. De juiste diagnose is essentieel, dus overweeg om met een ervaren professional te praten die uw kenmerken kan beoordelen, een diagnose kan stellen en u kan helpen de ondersteuning en aanpassingen te identificeren die het meest nuttig voor u zijn.