Czym jest schizofrenia resztkowa?

Schizofrenia resztkowa jest jednym z pięciu podtypów schizofrenii. Osoby z schizofrenią resztkową nie doświadczają obecnie pozytywnych objawów schizofrenii, takich jak urojenia, halucynacje lub zdezorganizowane zachowanie.

Jednakże nadal występują u nich osłabione formy jednego lub dwóch z tych objawów, na przykład dziwne postrzeganie lub zniekształcone myślenie, wraz z negatywnymi objawami schizofrenii, w tym wycofaniem społecznym, przytępieniem uczuć lub trudnościami w skupieniu uwagi.

Poniższy artykuł najpierw wyjaśni, czym jest schizofrenia, zanim przedstawi objawy, przyczyny i opcje leczenia tego zaburzenia. Omówi również sposoby, w jakie osoby ze schizofrenią i ich bliscy mogą radzić sobie z rzeczywistością tego zaburzenia.

Czym jest schizofrenia?

Schizofrenia to przewlekła choroba psychiczna, która objawia się trudnościami w odróżnianiu prawdy od fałszywych przekonań powstających w głowie chorego.

Do objawów schizofrenii zalicza się urojenia, halucynacje, zaburzenia mowy, zachowania zdezorganizowane lub katatoniczne oraz objawy negatywne, takie jak zmniejszona ekspresja emocjonalna i zmniejszona motywacja do podejmowania działań.

Osoby chore na schizofrenię często mają trudności z utrzymaniem takiego samego poziomu funkcjonowania w takich obszarach jak praca, relacje interpersonalne i dbanie o siebie, jaki miały przed wystąpieniem objawów.

Podtypy

Do czasu wydania najnowszej wersji Podręcznika diagnostyczno-statystycznego Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, DSM-5, opublikowanej w 2013 r., schizofrenię dzielono na pięć podtypów

1. Paranoidalne : Osoby cierpiące na schizofrenię paranoidalną doświadczają co najmniej jednego urojenia lub częstych halucynacji słuchowych.
2. Dezorganizacja : Objawy schizofrenii zdezorganizowanej obejmują dezorganizację myślenia, dezorganizację mowy i spłycenie uczuć .
3. Katatoniczna : Oprócz innych objawów schizofrenii, osoby ze schizofrenią katatoniczną doświadczają również katatonii , która może obejmować brak reakcji i niepokój.
4. Resztkowa : U osób z resztkową schizofrenią objawy schizofrenii nadal występują, ale są słabsze niż w innych podtypach.
5. Niezróżnicowana : Jeśli występują objawy z więcej niż jednego podtypu schizofrenii, ale jest ich za mało, aby zaklasyfikować daną osobę do innego podtypu, wówczas spełniają one kryteria schizofrenii niezróżnicowanej .

Ograniczone dowody na przydatność kliniczną tych podtypów oraz brak stabilności między nimi, wynikający z różnego przebiegu schizofrenii, doprowadziły do ​​ich wyeliminowania z DSM-5 i zastąpienia ich spektrum oceną nasilenia objawów.

Mimo że nie stosuje się ich już do diagnozowania schizofrenii, wielu specjalistów zdrowia psychicznego nadal uważa, że ​​podtypy te są pomocne w zrozumieniu zaburzenia i ustaleniu najlepszego leczenia dla danego pacjenta.

Pozostałe objawy schizofrenii

Podczas gdy objawy pozostałych czterech podtypów schizofrenii są często bardziej skrajne i obejmują takie kryteria, jak urojenia, halucynacje , zaburzenia mowy i zachowanie katatoniczne, w schizofrenii resztkowej objawy są łagodniejsze.

Chociaż w przeszłości osoby z resztkową schizofrenią doświadczyły co najmniej jednego epizodu obejmującego widoczne objawy, które zmieniły ich myślenie lub percepcję (objawy pozytywne), nie doświadczają już tych objawów. Dlatego objawy w tym podtypie są łagodniejsze.

Zamiast tego u osób ze zdiagnozowaną schizofrenią resztkową występują jedynie objawy negatywne, które pociągają za sobą utratę lub pogorszenie funkcji społecznych lub emocjonalnych, lub dwa lub więcej łagodnych zaburzeń behawioralnych/poznawczych.

Objawy te mogą obejmować:

• Dziwne wierzenia
• Niezwykłe doświadczenia percepcyjne
• Zniekształcone myślenie
• Płaski afekt lub zmniejszona ekspresja emocjonalna
• Brak motywacji do podejmowania celowych działań (awolicja)
• Zmniejszone odczuwanie przyjemności z bodźców pozytywnych (anhedonia)
• Osłabiona mowa ( alogia )
• Brak zainteresowania interakcją społeczną (asocjalność)

Powoduje

Schizofrenia to choroba mózgu, której przyczyną może być szereg czynników, m.in.:

• Genetyka : Choć schizofrenia nie jest wyłącznie spowodowana czynnikami genetycznymi , prawdopodobieństwo zachorowania na schizofrenię jest ponad sześć razy wyższe, jeśli u rodzica, rodzeństwa lub innego bliskiego krewnego zdiagnozowano tę chorobę.
• Środowiskowe : U osób z genetycznymi czynnikami ryzyka interakcje z pewnymi rodzajami środowisk mogą zwiększać ryzyko zachorowania na schizofrenię. Chociaż nie jest to przyczyną, stres może wywołać schizofrenię. Ponadto, jeśli dana osoba doświadcza niedożywienia lub jest narażona na wirusa przed urodzeniem, zwiększa to jej ryzyko.
• Chemia mózgu : Wykazano, że mózgi osób chorych na schizofrenię różnią się od mózgów osób bez schizofrenii na kilka sposobów, w tym pod względem objętości poszczególnych części mózgu, połączeń między obszarami mózgu i interakcji między neuroprzekaźnikami, takimi jak dopamina.
• Zażywanie narkotyków : Zażywanie narkotyków zmieniających świadomość, w tym marihuany, w okresie dorastania lub młodości może zwiększać ryzyko wystąpienia schizofrenii.

Ponieważ do rozwoju schizofrenii może przyczyniać się więcej niż jeden z tych czynników, nie jest możliwe wskazanie, co było jej przyczyną u konkretnej osoby

Diagnoza

Aby można było postawić diagnozę schizofrenii, objawy muszą utrzymywać się przez co najmniej sześć miesięcy, a dwa lub więcej objawów pozytywnych musi być szczególnie wyraźnych przez co najmniej miesiąc.

Podtypu schizofrenii resztkowej nie należy mylić z fazą resztkową schizofrenii.

Osoby ze schizofrenią mają tendencję do wielokrotnego przechodzenia przez fazy schizofrenii w kolejności. Cykle te kończą się trzecią fazą, znaną jako faza resztkowa. Jest to faza rekonwalescencji epizodu schizofrenii i chociaż często występują inne objawy, te najostrzejsze, takie jak urojenia i halucynacje, zanikają.

Natomiast podtyp schizofrenii resztkowej to stan, który do czasu wydania DSM-5 można było diagnozować na podstawie objawów opisanych powyżej, niezależnie od fazy schizofrenii, w której aktualnie się znajdowało.

Leczenie schizofrenii resztkowej

Schizofrenia zwykle pojawia się we wczesnej dorosłości i nie ma na nią lekarstwa. Dlatego konieczne jest leczenie, aby upewnić się, że ludzie mogą sobie poradzić z tym zaburzeniem. Te metody leczenia mogą obejmować leki przeciwpsychotyczne i terapię.

Leki przeciwpsychotyczne

Leki przeciwpsychotyczne , zazwyczaj podawane w postaci dziennej pigułki lub płynu, zmniejszają intensywność i czas trwania objawów schizofrenii. Mogą jednak powodować działania niepożądane, takie jak przyrost masy ciała i senność.

Pomimo tych skutków ubocznych, osoba, która zaczęła przyjmować leki przeciwpsychotyczne, nie powinna ich przerywać, ponieważ może to spowodować nasilenie się objawów.

Terapia

Jedną z opcji leczenia schizofrenii jest
terapia poznawczo-behawioralna .

Asertywne leczenie społecznościowe jest inną opcją. Asertywne leczenie społecznościowe jest przeznaczone dla osób ze schizofrenią, u których występuje wysokie ryzyko bezdomności i hospitalizacji. Obejmuje również częsty kontakt z pacjentem.

Korona

Radzenie sobie ze schizofrenią, nawet z łagodniejszymi objawami schizofrenii resztkowej, może być trudne zarówno dla osób chorych, jak i ich rodzin.

W przypadku pacjentów cierpiących na schizofrenię interwencje psychospołeczne, takie jak szkolenia w zakresie umiejętności behawioralnych i wspierane zatrudnienie, mogą pomóc im rozwinąć umiejętności potrzebne do realizacji swoich celów, np. chodzenia do szkoły, znalezienia pracy i nawiązywania przyjaźni.

Ponadto wsparcie rodziny jest szczególnie ważne dla osób ze schizofrenią. Im więcej ich bliscy mogą dowiedzieć się o objawach i leczeniu tej choroby, tym lepiej będą w stanie zapewnić wsparcie.