Objawy, przyczyny i leczenie depresji dwubiegunowej

Depresja dwubiegunowa to okres obniżonego nastroju, zmęczenia i braku motywacji, którego może doświadczać osoba z chorobą afektywną dwubiegunową.

Choroba afektywna dwubiegunowa to przewlekłe zaburzenie nastroju, które dotyka blisko 3% populacji Stanów Zjednoczonych. Schorzenie to może powodować u ludzi poważne wahania nastroju, poziomu energii, koncentracji, wzorców myślenia i zachowania.

Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mają różne rodzaje epizodów nastroju, mówi Aimee Daramus , PsyD, licencjonowana psycholog kliniczna i autorka „Understanding Bipolar Disorder”. Różne rodzaje stanów nastroju obejmują:

• Depresja: Epizody depresyjne obejmują okresy obniżonego nastroju, w których osoba doświadcza objawów depresji. Ten stan nazywa się depresją dwubiegunową.
• Mania: Epizody maniakalne charakteryzują się podwyższonym poziomem energii i aktywności, osoba chora prawie nie śpi, ma gonitwę myśli, mówi bardzo szybko i próbuje wykonywać kilka czynności jednocześnie.
• Hipomania: Hipomania jest łagodniejszą formą manii.
• Mieszane: Epizody mieszane obejmują zarówno objawy depresyjne, jak i maniakalne.
• Eutymia: Są to okresy normalnego nastroju , kiedy osoba jest spokojna i szczęśliwa.

Objawy depresji dwubiegunowej

Według dr Daramusa osoba, która doświadcza epizodu depresji dwubiegunowej, może mieć wszystkie objawy ciężkiej depresji (często nazywanej depresją lub depresją kliniczną ). 

Objawy depresji dwubiegunowej mogą obejmować:

• Uczucia smutku
• Otępienie emocjonalne lub pustka
• Uczucie beznadziei i bezwartościowości
• Poczucie winy lub wstydu
• Zamartwianie się osobistymi porażkami lub stratami
• Zmartwienie lub niepokój
• Obojętność lub brak zainteresowania aktywnościami
• Wycofanie i izolacja
• Niepokój lub uczucie poruszania się w zwolnionym tempie
• Trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
• Tendencja do mówienia powoli, zapominania tego, co się mówiło lub poczucie, że nie ma nic do powiedzenia
• Trudności w wykonywaniu codziennych czynności lub prostych czynności
• Niska motywacja
• Zmęczenie i osłabienie
• Zmiany apetytu i wagi
• Bezsenność lub hipersomnia 
• Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie

Epizod depresyjny może trwać kilka dni lub tygodni, a osoba chora może odczuwać objawy codziennie, przez większą część dnia.

Przyczyny depresji dwubiegunowej

Oto niektóre czynniki, które mogą przyczyniać się do ryzyka wystąpienia choroby afektywnej dwubiegunowej:

• Czynniki biologiczne: U osób cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową struktura i funkcjonowanie mózgu mogą się różnić.
• Czynniki genetyczne: Choroba afektywna dwubiegunowa ma zazwyczaj silny wpływ genetyczny , więc ktoś, kto ma biologicznego krewnego z chorobą afektywną dwubiegunową, może być bardziej narażony na jej występowanie, mówi dr Daramus. W rzeczywistości dr Daramus zauważa, że ​​wpływ genetyczny może krzyżować się z pewnymi innymi zaburzeniami, takimi jak schizofrenia . Tak więc na przykład, mówi, że ktoś może być bardziej narażony na rozwój choroby afektywnej dwubiegunowej, jeśli ma rodzinną historię schizofrenii.
• Czynniki sezonowe: Niektórzy ludzie mogą stwierdzić, że ich choroba afektywna dwubiegunowa ma charakter sezonowy, mówi dr Daramus. Według badania z 2013 r. epizody depresyjne są częstsze zimą, podczas gdy epizody maniakalne są częstsze latem.
• Czynniki emocjonalne: Zdaniem dr Daramusa, problemy w związku lub problemy emocjonalne mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia epizodu depresyjnego.

Diagnozowanie depresji dwubiegunowej

Według dr Daramusa proces diagnozy może obejmować:

• Szczegółowy wywiad rodzinny i osobisty
• Wywiad kliniczny
• Obserwacje Twojego lekarza

Depresja dwubiegunowa błędnie diagnozowana jako ciężkie zaburzenie depresyjne

zdrowia psychicznego sprawdzali również objawy manii lub hipomanii, w przeciwnym razie depresja dwubiegunowa może zostać pomylona z ciężką depresją.

Według dr Daramus, depresja dwubiegunowa jest często błędnie diagnozowana jako poważne zaburzenie depresyjne na początku i leczona terapią i lekami przeciwdepresyjnymi. Wyjaśnia jednak, że leki przeciwdepresyjne mogą powodować u osób z zaburzeniem dwubiegunowym epizody maniakalne. Dostawcy usług medycznych zdają sobie sprawę, że pacjent ma zaburzenie dwubiegunowe, gdy pacjent nie reaguje dobrze na terapię i zaczyna doświadczać manii.

Niestety, w wielu przypadkach tak właśnie diagnozuje się chorobę afektywną dwubiegunową, mówi dr Daramus. Według badania z 2020 r. u 40% osób z depresją afektywną dwubiegunową najpierw diagnozuje się depresję ciężką.

Leczenie depresji dwubiegunowej

Depresję dwubiegunową można leczyć za pomocą leków i terapii. 

Lek

Według dr Daramusa, oto niektóre rodzaje leków, które mogą pomóc w leczeniu depresji dwubiegunowej:

• Stabilizatory nastroju , które mogą pomóc w łagodzeniu wahań nastroju i zapobieganiu epizodom depresyjnym i maniakalnym.
• Leki przeciwdrgawkowe , które pomagają zapobiegać napadom u osób cierpiących na epilepsję, ale mogą również pomóc w stabilizacji nastroju u osób z chorobą afektywną dwubiegunową.
• Leki przeciwdepresyjne , które mogą pomóc w leczeniu epizodów depresyjnych, muszą być stosowane w skojarzeniu z lekami stabilizującymi nastrój, aby nie wywołać manii. 

Terapia

Terapia może pomóc rozpoznać pierwsze objawy nowego epizodu depresyjnego i wdrożyć plany bezpieczeństwa , mówi dr Daramus.

Jednakże, jak twierdzi dr Daramus, należy pamiętać, że terapia może być źródłem wsparcia i nauki radzenia sobie z problemami, jednak zazwyczaj nie jest tak pomocna, jak w przypadku depresji innej niż dwubiegunowa.

Radzenie sobie z depresją dwubiegunową

Dr Daramus sugeruje kilka strategii, które mogą pomóc Ci poradzić sobie z depresją dwubiegunową:

• Monitoruj swoje objawy: Śledź swoje objawy na wykresie. Może to pomóc Ci zidentyfikować pierwsze oznaki nowego epizodu depresyjnego, czy Twoje leki działają i jakie umiejętności radzenia sobie z nimi pomagają Ci najbardziej. 
• Stwórz plan bezpieczeństwa: Depresja dwubiegunowa jest niebezpieczna i musi być traktowana poważnie. Wskaźniki samobójstw i samookaleczeń są bardzo wysokie, więc zdecydowanie potrzebujesz planu, co zrobić, jeśli te impulsy kiedykolwiek się pojawią. Przygotuj plan bezpieczeństwa i podziel się nim ze swoim terapeutą, lekarzem przepisującym leki oraz kilkoma wspierającymi przyjaciółmi i członkami rodziny. 
• Bądź w kontakcie ze swoim lekarzem: Upewnij się, że zgłaszasz wszelkie objawy lub skutki uboczne, których doświadczasz swojemu lekarzowi. Nie przerywaj przyjmowania leków bez wcześniejszego omówienia tego z nim.
• Poszukaj wsparcia: Podczas epizodu depresyjnego możesz odsunąć się od ludzi i odizolować. Ważne jest jednak, aby otaczać się bliskimi i szukać ich pomocy, gdy jej potrzebujesz.
• Bądź aktywny: Staraj się być aktywny i codziennie trochę ćwiczyć. Idź na spacer, pobiegaj, popływaj lub pojedź na rowerze albo zrób coś innego, co lubisz.