Rola milczenia w rodzinach azjatycko-amerykańskich

Komunikacja może być trudna, zwłaszcza gdy dodamy nawyki pokoleniowe, wartości kulturowe i oczekiwania społeczne wobec standardowych wzorców komunikacji. Komunikacja jest również bardzo różna w kulturach wschodnich od ich zachodnich odpowiedników. Wiadomo, że tradycyjne kultury wschodnie preferują ciszę, spokój i harmonię od jakiejkolwiek silnej reakcji lub wybuchu. 

Azjatyckie wzorce komunikacji wynikają z różnych struktur kulturowych i nadal wpływają na pokolenia nawet po imigracji. Dzieci imigrantów mają tendencję do przyjmowania wielu takich samych wzorców jak ich przodkowie, choć z bardziej zachodnim spojrzeniem. Jednak w momentach wzmożonych emocji, powszechny typ reakcji nadal silnie się ujawnia w rodzinach azjatyckich: cisza. 

Kolektywistyczna kultura Wschodu uważa, że ​​harmonia w gospodarstwie domowym powinna być priorytetem, co może prowadzić do wielu niewerbalnych konfrontacji zamiast werbalnych argumentów. Czasami może to objawiać się milczeniem lub stosowaniem cichego traktowania, które może stać się formą kontroli. Ale odwrotnie, rodziny azjatyckie również przywiązują większą wagę do form miłości opartych na usługach , pokazując swoją miłość i troskę poprzez działanie, a nie słowa.

Indywidualizm kontra kolektywizm

Jedną z zasadniczych różnic między kulturami Wschodu i Zachodu jest kontrast między znaczeniem samego siebie a znaczeniem społeczności. Podczas gdy kultury Zachodu kładą nacisk na indywidualizm, skupiając się na autonomii, osiągnięciach osobistych i niezależności, kultura Wschodu przywiązuje wagę do kolektywizmu , ceniąc potrzeby grupy i społeczności ponad potrzeby jednostki — hojność ponad egoizm i harmonię ponad konflikt.

Zrozumienie azjatyckich wartości kolektywizmu jest konieczne do zrozumienia stylu komunikacji kultur wschodnich. W celu zachowania relacji kultury azjatyckie często domyślnie stosują tłumienie , aby utrzymać harmonię społeczną. Potrzeby grupy mają pierwszeństwo przed potrzebami jednostki, a komunikacja jest często bardziej pośrednia, aby uniknąć potencjalnych konfliktów lub zakłopotania. 

Bycie częścią społeczeństwa kolektywistycznego oznacza również, że Azjaci i Azjatyccy Amerykanie są bardziej wrażliwi na potrzeby innych i podczas komunikacji zwracają większą uwagę na innych niż na siebie.

Komunikacja o wysokim kontekście kontra komunikacja o niskim kontekście

Ponieważ potrzeby grupy są ważniejsze niż obawy jednostki, samokontrola (w tym reakcje emocjonalne ) jest wysoko ceniona, aby utrzymać harmonię i komfort grupy. Tendencja do kontrolowania reakcji emocjonalnych wynika z kulturowych wartości komunikacji wysokokontekstowej. 

Dr Jenny Wang , psycholog, autorka „ Permission to Come Home: Reclaiming Mental Health as Asian Americans ” i założycielka asiansformentalhealth , mówi: „Jest coś cennego w posiadaniu społeczności, która jest tak otwarta — chce się łączyć i chce być dla siebie nawzajem”. Ostrzega jednak, że przy mniej bezpośrednich formach komunikacji może to „skłonić ludzi do zakładania, powodując, że będziemy wyciągać niewłaściwe lub niedokładne wnioski na temat tego, czego każda ze stron potrzebuje lub chce od związku”.

W ramach komunikacji wysokiego kontekstu negatywne uczucia są wyrażane w sposób niejednoznaczny, tak aby interpretacja komunikatu była elastyczna. Robi się to w celu zachowania harmonii relacji i uratowania twarzy osób zaangażowanych w sytuację konfliktu. Chociaż odbiorca komunikatu może być w stanie zinterpretować negatywne uczucia osoby komunikującej się, odpowiedzialność za negocjowanie znaczenia pośredniego komunikatu spoczywa na odbiorcy. 

Dr Wang mówi, że bycie bardziej jasnym w kwestii swoich emocji może być korzystniejsze dla zdrowia psychicznego obu stron, mówiąc, że „nawet jeśli bycie jasnym może być dla nas obojga niewygodne, może w rzeczywistości pozwolić nam kochać się lepiej, służyć sobie nawzajem bardziej skutecznie i naprawdę zaspokajać swoje potrzeby”.

Cisza jako miłość: oparta na usługach 

Azjatyckie wartości kładą nacisk na przewidywanie potrzeb innych, aby nie było potrzeby werbalnego wyrażania tego, czego się chce lub czego się potrzebuje. Ten typ wyprzedzającego działania wynika z wysoce wyszkolonych umiejętności wnioskowania, silnego poczucia tradycji i bystrej zdolności obserwacji. To jeden ze sposobów, w jaki azjatyckie rodziny okazują miłość — poprzez działanie oparte na usługach. Niektóre przykłady obejmują gotowanie i serwowanie posiłków, wypełnianie obowiązków rodzinnych, poświęcanie swoich pragnień dla innych lub wychodzenie poza swoje obowiązki, aby ułatwić życie członkowi rodziny.

Dr Wang mówi: „W kulturze azjatyckiej rodzice często okazują miłość poprzez akty służby i myślę, że to piękna część naszej kultury. To naprawdę wprowadza w życie sposoby, w jakie nasi rodzice nas kochają”. Kontynuuje, mówiąc: „Kiedy nasi rodzice oferują swoją miłość poprzez służbę, jest to coś, co można poczuć, dotknąć, doświadczyć. Jeśli porozmawiasz z wieloma dziećmi azjatyckich imigrantów, powiedzą ci, że WIEDZĄ, że ich rodzice je kochają i jest to bardzo oparte na poznaniu”. 

Melissa Pandika, pisarka MIC, może również zaświadczyć, że jej rodzice przedstawiają akty służby jako formę miłości. Pisze, że pamięta: „Moja mama stale przypominała mi, żebym nosiła tsinelas, żeby moje stopy nie zmarzł i zostawiała moje pranie złożone w schludne kwadraty na moim łóżku. Mój tata sprawdzał moje prace domowe z matematyki po powrocie z pracy, jako jedyny z nas wciąż nie spał, zapisując rozwiązanie każdego zadania, krok po kroku”. Te deklaracje miłości wykraczają poza werbalne wskazówki i orientują się wokół oddania zdrowiu, dobrostanowi i bezpieczeństwu ich dzieci. 

Badania wykazały, że nawet w chwilach, gdy potrzebna jest pomoc, w przypadku Azjatów i Azjatyckich Amerykanów ukryte wsparcie społeczne, które nie wymaga aktywnej dyskusji, jest korzystniejsze niż wsparcie

Ponieważ styl komunikacji w rodzinach azjatyckich opiera się na działaniu, a nie na wskazówkach werbalnych, członkowie rodziny zazwyczaj przewidują, co należy zrobić i wykonują zadanie samodzielnie, zamiast pytać, czy potrzebna jest pomoc, lub omawiać, jakie będą kolejne kroki. Przykładami takich sytuacji może być przynoszenie jedzenia, zabieranie starszych członków rodziny na obiad lub zakupy, a także po prostu przebywanie w swoim towarzystwie.

Ale dr Wang mówi również, że chwile werbalnych i fizycznych form miłości są również ważne dla zrównoważonego związku. „Kiedy otrzymujemy fizyczne lub spontaniczne werbalne potwierdzenie lub spontaniczne fizyczne uczucie, na które nie zasłużyliśmy, daje nam to poczucie wartości, poczucie wartości, które nie jest uwikłane w osiągnięcia lub występy”. 

Cisza jako krzywda: ciche traktowanie

Ciche traktowanie jest odpowiedzią na nieporozumienie lub kłótnię i może być stosowane w celu uniknięcia konfliktu, ukarania lub kontroli. Ciche traktowanie jest rodzajem ukrytego zachowania, strategicznym wprowadzeniem dystansu, unikania i lekceważącego zachowania, które służy do wywoływania dyskomfortu i frustracji u odbiorców.

Kipling Williams jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Purdue, którego główne obszary badań obejmują ostracyzm, motywację grupową i taktyki wpływu. Napisał książkę o cichym traktowaniu zatytułowaną „Ostracism: The Power of Silence” i twierdzi, że ciche traktowanie jest „szczególnie kontrolujące, ponieważ pozbawia obie strony możliwości wniesienia wkładu”, powiedział Williams. „Jedna osoba robi to drugiej osobie, a ta osoba nie może nic z tym zrobić”

Ale dr Wang mówi, że ciche dni mają wiele warstw, mówiąc: „Ludzie, którzy stosują ciche dni jako strategię, nie zawsze robią to celowo. Może to być reakcja na traumę, stosowana, gdy czują się zagrożeni lub przytłoczeni. Ich układ nerwowy jest tak przytłoczony, że faktycznie się wyłączają, ponieważ nie potrafią nawet złożyć myśli lub słów, aby mówić spójnie lub odpowiadać”.

Podczas kłótni dzieci AAPI, które są bardziej zintegrowane ze społeczeństwem zachodnim, mają tendencję do bardziej bezpośredniego podejścia do dyskusji. Jednak w kulturze przyzwyczajonej do unikania konfliktów tworzy to kontrast w schematach komunikacji. Kiedy dochodzi do tego typu konfrontacji, może to prowadzić do rozpadu związku i wprowadzenia kamiennego muru , intensywnej wersji cichego traktowania, która często wynika z tego, że kamienny mur czuje się tak zalany negatywnymi emocjami, że całkowicie się wycofuje.

Dr Nicole LePera, twórczyni The Holistic Psychologist , jest byłą psycholog kliniczną, która koncentruje się na interdyscyplinarnym, holistycznym podejściu do dobrego samopoczucia umysłu, ciała i duszy. Mówi, że „ciche dni mogą być bardzo bolesne, ponieważ ktoś zaprzecza naszemu istnieniu. Może to powodować wiele zranień, zwłaszcza jeśli doświadczymy tego w dzieciństwie, kiedy musimy zrozumieć, jak ktoś, kto z nami mieszka (od kogo zależy nasze przetrwanie), udaje, że nas już nie ma, kiedy zrobimy coś, co go zdenerwuje”. 

To zranienie może wyrządzić wiele szkód, a dr LePera zauważa, że ​​„możemy uwewnętrznić przekonanie, że nie jesteśmy godni miłości, że ludzie zamykają się, gdy postępujemy „źle” i że miłość jest warunkowa (oparta na akceptacji)”.

Osoby, które są obiektem cichego traktowania, doświadczają zagrożenia dla swoich potrzeb „przynależności, poczucia własnej wartości, kontroli i sensownego istnienia”. Kultura Wschodu ma sześć priorytetowych wymiarów — kolektywizm, zgodność z normami, emocjonalną samokontrolę, uznanie rodziny poprzez osiągnięcia, synowską cześć i pokorę. Przy tak cenionej strukturze rodzinnej skutki stosowania przez rodzica cichego traktowania wobec dziecka mogą być jeszcze bardziej szkodliwe i potencjalnie długotrwałe. 

„Niewiele wydarzeń w życiu jest bardziej bolesnych niż poczucie, że inni, zwłaszcza ci, których podziwiamy i na których nam zależy, nie chcą mieć z nami nic wspólnego. Być może nie ma lepszego sposobu na przekazanie tego wrażenia niż traktowanie nas przez innych tak, jakbyśmy byli niewidzialni — jakbyśmy nie istnieli” — pisze Williams.

Miłość jako stała wartość rodzinna

Wartości azjatyckie i styl komunikacji różnią się na wiele sposobów w zależności od rodziny, ale w gruncie rzeczy rodziny azjatyckie dążą do zapewnienia harmonii, miłości, ogólnego dobrostanu i wsparcia w rodzinie. 

Dr Wang zauważa, że ​​ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że „nigdy nie chcemy postrzegać naszej kultury przez pryzmat modelu deficytu, w którym jesteśmy gorsi lub nie jesteśmy tak dobrzy, ale bardziej chodzi o to, jak możemy dodać niuansów? Jak możemy dodać elastyczności do naszej kultury, skoro wielu z nas, jako przedstawiciel drugiego lub trzeciego pokolenia, żyje w dwukulturowym życiu? Jesteśmy Amerykanami i Azjatami i możemy czerpać z obu kultur, aby to zrobić”.

Oto kilka jej wskazówek, jak skuteczniej podchodzić do kłótni i konfliktów: 

Gdy dzieci drugiego, trzeciego lub czwartego pokolenia dorastają, ich dwukulturowa tożsamość skłania je do lepszego rozwoju umiejętności, pozwalając im stać się lepszymi w negocjacjach, komunikacji i rozumieniu zdrowia psychicznego. Pozwala im to lepiej prezentować się w naszych relacjach z rodzicami, ale wiele z nich może czuć się zmuszonych do ustępstw lub bycia tym, kto rozpoczyna te rozmowy.

Jednak dr Wang mówi, że „nie powiedziałbym, że ciężar zawsze powinien spoczywać na dziecku, ale czasami ze względu na różnice pokoleniowe lub kulturowe, dziecko ma więcej języka ojczystego, aby poruszać te tematy z rodzicami”. 

Pomysł omawiania rzeczy w sposób bezpośredni jest bardzo zachodnim pomysłem, a rodzice-imigranci mogą nie rozumieć lub nie cenić tych pojęć. Dr Wang mówi, że ważne jest, aby kwestionować, jak czujesz się w związku z rodzicem, gdy jesteś z nim, i pytać: „Czy jesteśmy dostrojeni, czy jesteśmy w ciągłym napięciu i konflikcie? Jak rozbroić to napięcie i konflikt, abyśmy mogli kopać głębiej i rozmawiać bardziej intymnie o tych trudnych rzeczach?”

Mnogość sposobów, w jakie cisza pojawia się w rodzinach azjatycko-amerykańskich, jest symbolem wzorców komunikacji wysokiego kontekstu, które są powszechne w kulturze azjatyckiej, a które mogą być zarówno korzystne, jak i szkodliwe w ich stosowaniu. Komunikacja w rodzinach azjatyckich nadal rośnie i rozwija się, ponieważ tradycyjna kultura azjatycka zaczyna łączyć wartości zarówno z ich kultury dziedzictwa, jak i głównego nurtu kultury amerykańskiej w nowo odkrytej tożsamości dwukulturowej. Ale bez względu na to, jak bardzo się zmieniają, nadrzędny cel ustanowienia miłości i opieki w rodzinie zawsze pozostanie taki sam.