Dissociatie na trauma kan duiden op toegenomen mentale nood in de toekomst

Uit onderzoek is gebleken dat afstandelijkheid en dissociatie na een traumatische gebeurtenis kunnen wijzen op een hoger risico op ernstige psychische aandoeningen later in het leven. 

Resultaten van een onderzoek onder leiding van onderzoekers van het McLean Hospital suggereren dat dissociatie na trauma kan wijzen op ernstige posttraumatische stressstoornis (PTSS) , depressie , angst , fysieke pijn en sociale beperkingen.  

In een persbericht zei hoofdauteur Lauren AM Lebois, PhD , directeur van het Dissociative Disorders and Trauma Research Program van het McLean Hospital en universitair docent psychiatrie aan de Harvard Medical School: “Dissociatie kan iemand helpen omgaan met de nasleep van een trauma door enige psychologische afstand te bieden tot de ervaring, maar tegen een hoge prijs: dissociatie wordt vaak in verband gebracht met ernstigere psychiatrische symptomen.”

In het onderzoek keken onderzoekers naar gegevens van 1.464 volwassenen in de VS die allemaal aangaven last te hebben van derealisatie , een ernstige vorm van dissociatie.

Na drie maanden verzamelden ze follow-uprapporten. Ze ontdekten dat patiënten die derealisatie ervoeren, vaker hogere niveaus van verschillende mentale gezondheidsproblemen hadden.

Onderzoekers ontdekten ook dat mensen die aangaven derealisatie te hebben ervaren, een grotere kans hadden op ernstigere PTSS, zelfs als rekening werd gehouden met zowel jeugdtrauma als PTSS-symptomen aan het begin van het onderzoek.

Dissociatie en de link met trauma

Dissociatie is in essentie een soort ontkoppeling van het zelfgevoel, de zintuiglijke ervaring of de gedachten van een persoon.

Er zijn vier kerngebieden van persoonlijk functioneren die doorgaans zonder problemen samenwerken: bewustzijn , identiteit , geheugen en zelfbewustzijn . Wanneer dit systeem verstoord is, kan dit leiden tot dissociatie.

Er zijn een aantal factoren die een rol kunnen spelen bij het ontstaan ​​van dissociatie bij een individu, waaronder drugsgebruik en andere psychische aandoeningen.

Een andere is trauma. Dit kan komen doordat dissociëren een manier is om iemand te helpen afstand te nemen van het trauma, of het nu gaat om misbruik, een natuurramp , een militaire ervaring of iets anders.

“Wanneer iemand een traumatische gebeurtenis meemaakt, kan zijn brein in de zogenaamde ‘dissociatie’- of beschermende modus terechtkomen, waarbij het probeert zich los te maken van wat er op dat moment gebeurt”, zegt Martin Preston, oprichter en algemeen directeur van de privé-revalidatiekliniek Delamere . 

“[Dissociatie] is een verdedigingsmechanisme dat kan optreden in de context van het ervaren van bijzonder ernstig trauma. Het is een manier waarop het lichaam en de geest gescheiden raken,” legt Elena Touroni, PhD , een consultant psycholoog en oprichter van The Chelsea Psychology Clinic , uit.

“De beschermende functie is om een ​​ongelooflijk moeilijke ervaring te overleven. Als die moeilijke ervaring ons lichaam als doelwit heeft, is het apart worden van onze geest een manier om te voorkomen dat we volledig aanwezig zijn en registreren wat er gebeurt.”

Dit zou deels kunnen verklaren waarom het ervaren van dissociatie een indicatie kan zijn van verdere psychische problemen in de toekomst.

“Zodra dit verdedigingsmechanisme is geïmplementeerd om trauma te overleven, kan het automatisch worden geactiveerd in situaties in het dagelijks leven waarin het niet gerechtvaardigd is en gevaarlijk kan zijn. Iemand kan bijvoorbeeld het gevoel hebben dat hij of zij geen controle heeft over zijn of haar acties wanneer hij of zij zich in deze staat bevindt,” zegt Touroni. 

Jongere mensen lopen mogelijk ook een groter risico, zegt Somia Zaman, MSc , een psychotherapeut die gespecialiseerd is in cognitieve gedragstherapie en oogbewegingsdesensibilisatie en -verwerking bij My Therapy Rooms .

“Soms kunnen lange periodes van dissociatie, vooral bij een jong persoon, leiden tot de ontwikkeling van een diepere, langer durende dissociatieve stoornis. Hoewel dissociatie begint als een manier voor de geest om met langdurige stress om te gaan, kan het resulteren in mentale gezondheidsproblemen, waaronder depressie en angst. Het is zelden een op zichzelf staand probleem”, zegt ze.

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) onderscheidt drie soorten dissociatieve stoornissen:

• Dissociatieve identiteitsstoornis: Dit houdt in dat je twee of meer persoonlijkheidsstaten hebt, en stond vroeger bekend als meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Risicofactoren zijn onder andere mishandeling, verwaarlozing in de kindertijd en andere vormen van traumatische ervaringen.
• Dissociatieve amnesie: Hierbij is er sprake van een onvermogen om persoonlijke informatie of details van gebeurtenissen te herinneren. Risicofactoren zijn onder meer traumatische ervaringen, met name wanneer er sprake is van meerdere traumatische gebeurtenissen of wanneer het trauma ernstiger, frequenter of gewelddadiger was.
• Depersonalisatie/Derealisatiestoornis: Dit houdt een gevoel van onwerkelijkheid of onthechting in, met betrekking tot uw eigen lichaam of uw omgeving. Nogmaals, trauma, met name jeugdtrauma, is een echte risicofactor. 

Wat zijn de symptomen van dissociatie?

Er zijn een aantal symptomen van dissociatie, waarvan de meest prominente misschien wel is dat je denkt dat de wereld om je heen niet echt is, of dat jij niet echt bent. Je kunt ook gaten in je geheugen hebben, of dingen vaker vergeten dan normaal.

Deze symptomen kunnen echter ook voorkomen bij mensen met dissociatie:

• Soms voel ik me een ander persoon
• Flashbacks hebben naar traumatische gebeurtenissen
• Het contact verliezen met de dingen die om je heen gebeuren
• Je voelt je losgekoppeld van je emoties
• Een veranderd tijds- en/of plaatsgevoel

Twee bijzonder ernstige vormen van dissociatie, zoals hierboven beschreven, zijn depersonalisatie en derealisatie – het type dissociatie waarop in deze studie de focus ligt.

De eerste houdt in dat je het gevoel hebt dat het zelf niet echt is, terwijl de laatste het gevoel heeft dat de wereld niet echt is, en beide zijn serieus. Ze zijn vaak een reactie op traumatische gebeurtenissen. 

Het belang van geestelijke gezondheidszorg

De bevindingen van dit onderzoek wijzen op de noodzaak van preventieve zorg, waaronder het screenen van patiënten op dissociatie na trauma om mensen te identificeren die mogelijk risico lopen, zodat zij in een eerder stadium hulp kunnen krijgen.

“Als ze onbehandeld blijven, kunnen dissociatie en trauma leiden tot verdere gezondheidscomplicaties en destructief gedrag, waaronder misbruik van middelen zoals alcohol of drugs, als een manier om om te gaan met de emoties en stress die een persoon kan voelen. Hoewel de effecten van de stof de pijn in eerste instantie kunnen verdoven, kan er als gevolg daarvan
een gevaarlijke cyclus van verslaving ontstaan”, zegt Preston.

Praten met een professional in de geestelijke gezondheidszorg is een manier waarop mensen hulp kunnen krijgen voordat er zich verdere psychische problemen kunnen ontwikkelen. Touroni legt uit dat “het verwerken van deze moeilijke ervaringen in therapie een manier is om te voorkomen dat er in de toekomst psychische problemen ontstaan.”

Er is geen medicatie goedgekeurd die specifiek dissociatie behandelt, maar er kunnen verschillende vormen van psychotherapie worden gebruikt, evenals andere medicijnen die kunnen helpen bij symptomen die geassocieerd worden met dissociatie. Deze kunnen antidepressiva , angstremmende medicijnen en slaapmiddelen omvatten. 

“Het is belangrijk dat de persoon een veilige plek vindt om de traumatische gebeurtenis en de impact ervan op hem of haar te verwerken”, zegt Touroni.

“Dit kan op verschillende manieren gebeuren via therapie. Er zijn verschillende psychologische therapieën die specifiek gericht zijn op trauma, zoals traumagerichte cognitieve gedragstherapie (CGT) , schematherapie en eye movement desensitization and reprocessing (EMDR)-therapie .”

Hoewel preventieve zorg de beste optie is, zijn er dingen die u kunt doen om zowel dissociatie zelf als gerelateerde mentale gezondheidsproblemen te beheersen. Wanneer u het moeilijk vindt, kan dit natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan zijn. Deze omvatten voldoende slaap , een gezond dieet en een regelmatige trainingsroutine , en uw best doen om triggers te identificeren .

Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts / Amazon Music