Sluit deze videospeler
Traumatische ervaringen kunnen uw neurologische systeem overbelasten, wat kan leiden tot verhoogde gevoeligheid en uw vermogen om uw emoties te beheersen nog vele jaren daarna kan beïnvloeden.
In dit artikel onderzoeken we hoe trauma uw tolerantievenster kan beïnvloeden, welke signalen erop wijzen dat uw tolerantievenster is verstoord en welke stappen u kunt ondernemen om te genezen.
Inhoudsopgave
Wat is het tolerantievenster?
Het tolerantievenster is een concept dat oorspronkelijk is ontwikkeld door de Amerikaanse psychiater Dan Siegel, MD, en dat het optimale bereik van fysiologische opwinding beschrijft om dagelijks te kunnen functioneren.
Als we ons binnen het tolerantievenster bevinden, kunnen we emoties verwerken en reguleren, helder denken en reflecteren, en effectief handelen en communiceren, zegt Brian Jo , PhD, een gediplomeerd psycholoog aan het Columbia University Medical Center.
Het tolerantievenster van elk individu is uniek. Het tolerantievenster heeft boven- en ondergrenzen die worden gekenmerkt door toestanden van hyperarousal (te veel fysiologische opwinding) en hypoarousal (te weinig fysiologische opwinding), zegt Dr. Jo.
Als ons tolerantievenster breed is, kunnen we een verscheidenheid aan emotionele ervaringen en interpersoonlijke interacties verdragen en gemakkelijker een gevoel van veiligheid behouden. Maar als ons tolerantievenster smal is, kunnen onze dagelijkse ervaringen ons in onhandelbare, ontregelde toestanden brengen waarin alles bedreigend lijkt, legt Dr. Jo uit.
Trauma en de impact ervan op het tolerantievenster
Een traumatische ervaring is iets dat uw emotionele evenwicht en gevoel van veiligheid verstoort, waardoor u aanzienlijke angst, verwarring, hulpeloosheid of dissociatie ervaart . Voorbeelden van traumatische ervaringen zijn ongelukken, ziekte, geweld en natuurrampen.
Wanneer je iets bedreigends tegenkomt, zet je zenuwstelsel je hersenen en lichaam in de overlevingsmodus. Je bent niet langer in staat om binnen je tolerantievenster te blijven en je zenuwstelsel verplaatst je van een staat van veiligheid naar een staat van bescherming, zegt Dr. Jo.
In deze toestand, zodra u buiten uw tolerantievenster bent, is uw vermogen om te functioneren aangetast en is uw systeem niet in staat om de ervaring te verwerken en te integreren, legt Dr. Jo uit.
Als gevolg hiervan kunnen uw herinneringen aan de gebeurtenis onvolledig, gefragmenteerd, ongeordend of tegenstrijdig zijn. een posttraumatische stressstoornis (PTSS) gaan ervaren , zegt Dr. Jo.
Impact van complex trauma
Complex trauma is een vorm van trauma die ernstig en aanhoudend is. Het omvat ervaringen zoals verwaarlozing in de kindertijd, mishandeling, aanranding, geweld, racisme en oorlog, legt Dr. Jo uit.
Het meemaken van een complex trauma kan uw tolerantiemarge herhaaldelijk en in de loop van de tijd overschrijden.
BRIAN JO, PHD
Complex trauma ontwikkelt zich vaak in de kindertijd, maar kan zich ook ontwikkelen in de volwassenheid, zegt Dr. Jo. Hieronder schetst hij hoe dit het venster van tolerantie kan beïnvloeden:
- Complex trauma ervaren in de kindertijd: Tijdens de kindertijd bepaalt een mix van je genetische temperament en de omgeving waarin je verzorgers zijn de breedte van je tolerantievenster. Ervaringen met complex trauma in de kindertijd verkleinen het venster in de loop van de tijd, belemmeren het ontwikkelingsproces en belemmeren het functioneren van de geest en het lichaam.
- Complex trauma ervaren op volwassen leeftijd: Als volwassene verkleint complex trauma de tolerantiemarge en belemmert het uw vermogen om effectief en consistent te functioneren in de context van relaties, school en werk, vanwege de toegenomen emotionele disregulatie.
Tekenen van verstoring van het tolerantievenster
Wanneer uw tolerantievenster is verstoord, merkt Dr. Jo op dat u een ontregelde staat van hyperarousal of hypoarousal kunt ervaren:
- Hyperarousal: In toestanden van hyperarousal is het sympathische zenuwstelsel overgeactiveerd. Dit kan ervoor zorgen dat u hypervigilantie , intense en overweldigende emotionele reacties (die vaak angst en woede omvatten), angst, overdreven schrikreacties, ongeorganiseerde denkprocessen, opdringerige gedachten en beelden, flashbacks, slaapstoornissen en nachtmerries ervaart.
- Hypoarousal: In toestanden van hypoarousal is het parasympathische zenuwstelsel geïmmobiliseerd om energie te besparen. Dit kan leiden tot gevoelloosheid, shock , afwezigheid van gevoel en emotie, ernstige depressie, gehandicapte cognitieve verwerking, ontkoppeling van anderen en dissociatie. Sommige mensen ervaren zelfs een totale mentale en fysieke ineenstorting, waardoor ze afsluiten.
Uw lichaam probeert u te beschermen tegen nieuwe bedreigingen en extra traumatische ervaringen te voorkomen door uw tolerantiemarge te verkleinen en uw gevoeligheid voor situaties die bedreigend lijken voor uw zenuwstelsel te vergroten, legt Dr. Jo uit.
Wanneer uw tolerantievenster echter smal is, kunnen zelfs kleine stressoren, herinneringen aan traumatische gebeurtenissen of onschuldige situaties u triggeren en u uit uw tolerantievenster duwen, in hyperarousal of hypoarousal. Dit kan het voor u moeilijk maken om te functioneren.
-
Overactief zenuwstelsel
-
Energiestoot
-
Intense emotionele reactie
-
Ongeorganiseerde denkprocessen
-
Opdringerige gedachten
-
Schrikreacties
-
Geïmmobiliseerd zenuwstelsel
-
Gebrek aan energie
-
Emotionele schok en gevoelloosheid
-
Gehandicapte cognitieve verwerking
-
Dissociatie
-
Instorten en afsluiten
Het genezen en uitbreiden van het tolerantievenster
Dit zijn een aantal stappen die u kunt nemen om te herstellen van de traumatische ervaring en uw tolerantie te vergroten.
Zelfregulatietechnieken
Zelfregulatie houdt in dat u zich bewust wordt van uw triggers, opmerkt hoe u daarop reageert en leert uw reacties te beheersen.
Dit zijn enkele strategieën die u kunnen helpen bij het bijhouden van uw triggers en reacties:
- Besteed aandacht aan uw triggers: een eerste stap is het identificeren van de ervaringen, gedachten en beelden die u naar de grenzen van uw tolerantievenster brengen en de hyperarousale/hypoarousale toestanden triggeren , zegt Dr. Jo.
- Wees je bewust van je reacties: De volgende stap is om aanwezig te zijn in je lichaam en te observeren hoe je reageert op je triggers. Door aanwezig te zijn in je lichaam en aandacht te besteden aan je emoties en lichamelijke sensaties, kun je je vermogen vergroten om je ervaringen aandachtig te observeren en te leren je opwindingstoestanden te reguleren, legt Dr. Jo uit.
Volgens Dr. Jo kunt u de volgende stappen ondernemen om uw emoties te reguleren als u last heeft van hyperarousal:
- Ademhalingsoefeningen: Ademhalingsoefeningen zoals diep ademhalen, box-ademhaling en cyclisch zuchten kunnen helpen hyperarousal tegen te gaan door uw hartslag te kalmeren, de regelmatige ademhaling te herstellen en angst te verminderen
- Ontspanningstechnieken: Een progressieve spierontspanning of een ontspannende visualisatieoefening kan u ook helpen uw reactie op een stressfactor te beheersen.
- Doelgerichte bewegingen: Door uw houding te verlengen en uit te lijnen en tegen muren te duwen, kunt u uw boosheid en spanning ontladen.
- Omgevingsscanning: Een 5-4-3-2-1 scan van uw huidige omgeving kan u helpen om geaard te blijven in het heden. Noem vijf dingen die u kunt zien, vier dingen die u kunt aanraken, drie dingen die u kunt horen, twee dingen die u kunt ruiken en één ding dat u kunt proeven.
Volgens Dr. Jo kunt u de volgende stappen ondernemen om uzelf te reguleren als u last heeft van hypoarousal:
- Ga staan en beweeg je lichaam.
- Schud jezelf.
- Spring op en neer.
- Span en ontspan je spieren.
- Gebruik je vijf zintuigen, bijvoorbeeld door te zoeken naar dingen die je kunt aanraken of ruiken.
Het kan nuttig zijn om een dagboek bij te houden waarin u uw triggers en uw fysiologische reacties bijhoudt. U kunt ook noteren welke grondingstechnieken u helpen uw emoties te reguleren en terug te keren naar uw tolerantievenster.
U kunt uw tolerantieniveau vergroten en herstellen door uw vermogen om uw ervaringen te integreren en in het hier en nu aanwezig te zijn, te herstellen.
BRIAN JO, PHD
Therapeutische interventies
Het kan ook nuttig zijn om hulp te zoeken bij een professional in geestelijke gezondheidszorg die is opgeleid in trauma-geïnformeerde therapie en u kan helpen bij het navigeren door de naweeën van trauma. Trauma-geïnformeerde zorg houdt rekening met uw traumageschiedenis en biedt een veilige en ondersteunende omgeving voor genezing.
Dit zijn enkele vormen van therapie die u kunnen helpen bij het genezen van trauma:
- Traumagerichte cognitieve gedragstherapie (TF-CGT): TF-CGT helpt je om je traumareacties te beheersen en opnieuw te leren dat er veilige mensen in de wereld zijn die je geen pijn zullen doen.
- Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR)-therapie: EMDR-therapie houdt in dat de traumatische ervaring wordt verwerkt en begrepen, terwijl er aandacht wordt besteed aan een heen-en-weergaand geluid of beweging, zoals een vinger die van links naar rechts beweegt, een toon of een licht.
- Somatisch ervaren: Somatische therapie integreert lichaamsbewustzijn in het therapeutische proces, door bewustzijn te creëren van innerlijke fysieke sensaties, die worden beschouwd als de dragers van traumatische herinneringen.
Nadat u de grenzen van uw tolerantievenster hebt geïdentificeerd en meer regulatietools hebt ontwikkeld, kan het werken met uw therapeut aan de randen van uw venster u helpen een “dubbele focus” te ontwikkelen op zowel uw interne emotionele ervaring als de omstandigheden van het heden, zegt Dr. Jo. “Deze dubbele focus helpt u om aanwezig te blijven, uw ervaringen te observeren en uw vermogen om intense emoties te tolereren te vergroten.”
Deze oefening vergroot niet alleen uw tolerantiemarge, maar ondersteunt ook het genezingsproces van trauma’s door vertrouwen op te bouwen, nieuwe overtuigingen te ontwikkelen en een veilige en ondersteunende relatie te internaliseren die de schade die is ontstaan door interpersoonlijk trauma ongedaan kan maken, zegt Dr. Jo.
Ondersteunende relaties
Door gezonde, ondersteunende relaties op te bouwen met mensen die u vertrouwt, kunt u uw emoties beter reguleren en uw tolerantie vergroten.
Ondersteuning kan komen in de vorm van geliefden zoals vrienden, familieleden en partners. Het kan ook in de vorm zijn van een ondersteuningsgroep van mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad en ervaringen, middelen en advies kunnen delen.
Zelfzorgpraktijken
Zelfzorg kan helpen om een beter fysiek en emotioneel welzijn te ondersteunen en uw veerkracht te verbeteren. Zorg ervoor dat u voldoende slaapt, een voedzaam dieet volgt, regelmatig beweegt en bezig bent met hobby’s die u interesseren.