Navigeren door online intimidatie door blanke suprematisten

De negatieve effecten die blanke suprematie heeft op de geestelijke gezondheid zijn goed gedocumenteerd, maar om deze schade te bestrijden, is het belangrijk om te weten waar racistische daden plaatsvinden. Een recent onderzoek gepubliceerd in het Journal of the American Academy of Child &; Adolescent Psychiatry ontdekte dat zwarte jongeren online meer racistische intimidatie ervoeren dan hun blanke leeftijdsgenoten.

Volgens de Brookings Institution worden raciale minderheden geconfronteerd met verschillende vormen van cyberpesten en ervaren ze minder empathie van anderen, wat resulteert in minder ingrijpen van omstanders wanneer ze online worden lastiggevallen.

Gezien de impact van online raciale intimidatie op de geestelijke gezondheid van BIPOC-personen, zijn er meer inspanningen nodig om het blanke superioriteitsdenken te bestrijden .

De tol die online racisme eist

Deze studie was gebaseerd op 18.454 dagelijkse rapporten van jongeren in de VS tussen maart en november 2020, een tijd van grotere raciale spanningen.

Uit de bevindingen blijkt dat zwarte jongeren online te maken krijgen met een toename in raciale discriminatie, wat een slechtere geestelijke gezondheid voorspelt onder zwarte jongeren die dag en de volgende dag, maar niet onder blanke jongeren.

Onderzoekers merken op dat dit onderzoek werd uitgevoerd tijdens de toegenomen protesten na de moorden op Breonna Taylor en George Floyd, wat mogelijk heeft bijgedragen aan meer gevoelens van machteloosheid onder zwarte jongeren.

Hoewel blanke jongeren melding maakten van enkele incidenten van racistische intimidatie, merken onderzoekers op dat de beperkte impact hiervan op hun geestelijke gezondheid na discriminatie mogelijk verband houdt met de onevenredige macht en rijkdom van de groep in de samenleving, waardoor ze zich mogelijk minder bedreigd voelen.

BIPOC-gemeenschappen blijven het hoofd boven water houden

De medisch directeur gedragsgezondheid bij  Community Health of South Florida Inc. , psychiater  Howard Pratt, DO,  zegt: “We bevinden ons op dit moment op een zeer gepolariseerde plek. Te veel mensen worden ertoe bewogen om online te communiceren wat kwetsend is, waarbij ras de meest voorkomende deler kan zijn.”

Dr. Pratt legt uit: “Wanneer iemand online iets haatdragends communiceert, begrijpt hij of zij de schade van zijn of haar woorden misschien niet. Je kunt iemand hebben die zo’n bericht ontvangt en die het alleen maar heeft volgehouden, en die kwetsende woorden kunnen hem of haar over de rand duwen.”

Als mensen last hebben van racistisch online misbruik, adviseert Dr. Pratt om geestelijke gezondheidszorg te zoeken.

“Ik vertel ouders dat dit soort misbruik voorkomt en dat ze heel goed op de hoogte moeten blijven van de online activiteiten van hun kinderen, met wie ze omgaan en welke sites ze bezoeken”, zegt hij.

“BIPOC-gemeenschappen zijn op een vergelijkbare manier met online racistisch misbruik omgegaan als met dit misbruik, in het echt, in het verleden. Deze verschillende reacties omvatten het negeren van dergelijk misbruik, het positief benaderen van misbruikers of het terugslaan.”

Volgens Dr. Pratt bestaan ​​deze copingstrategieën al sinds de tijd vóór het wijdverbreide gebruik van internet en worden ze ook in het tijdperk van online interacties nog steeds toegepast.

“Een unieke optie die het internet kan bieden, is het blokkeren van misbruikers via een aantal filterfuncties op sociale media”, zegt hij.

Racisme wordt onderwezen en Dr. Pratt merkt op dat het voort kan komen uit onzekerheid.

“Het wordt doorgegeven, voornamelijk door onze families. We krijgen bepaalde meningen over bepaalde groepen, en vaak is daar geen basis voor,” zegt hij.

Dr. Pratt legt uit: “Wanneer ik kinderen behandel die met deze druk te maken hebben, kan het voor hen extra moeilijk zijn om daarmee om te gaan als ze in een omgeving leven die vol zit met mensen met negatieve meningen of overtuigingen over andere raciale en culturele groepen.”

Wanneer iemand iets negatiefs over een ander ras als feit accepteert, of zelfs over zijn eigen ras omdat zijn grootouders of ouders die overtuiging uiten, kan dit volgens Dr. Pratt van invloed zijn op het zelfvertrouwen van die persoon .

Dr. Pratt benadrukt: “Uiteindelijk kunnen we persoonlijk niet veel doen om de mening van anderen die deze negatieve opvattingen over raciale en culturele groepen uiten, te veranderen en hen ertoe te bewegen vriendelijker tegen elkaar te zijn.”

Verandering vergt meer dan bewustzijn

Ariel Landrum, MA, LMFT , een erkende huwelijks- en gezinstherapeut, gecertificeerd kunsttherapeut en klinisch directeur van Guidance Teletherapy, zegt: “Het onderzoek toont aan dat, zelfs met de toename van beschikbare informatie over BIPOC-gemeenschapsleden die racisme ervaren, in plaats van een afname, het aantal personen dat het dagelijks ervaart, stijgt.”

Landrum legt uit: “De aanname dat bewustzijn alleen al voldoende zou zijn om racisme te voorkomen en te verminderen, wordt door deze studie ontkracht. Als het op verandering aankomt, laten de theorie van de fasen van verandering ons zien dat bewustzijn van een probleem gewoon de eerste fase is. De eerste stap is om onze verhalen te delen en het bewustzijn onder de algemene bevolking te vergroten.”

De volgende stap is het aanpakken van de ambivalentie ten opzichte van verandering, of het gebrek aan bereidheid om direct deel te nemen aan de aanpak van racisme en de systemische structuren die het in stand houden.

Landrum benadrukt: “We moeten ons ervan bewust zijn dat online discussies openbaar zijn en woorden impact hebben. Reacties kunnen de mentale gezondheid van iedereen online beïnvloeden, omdat het een kwetsbare ruimte is om in te zijn.”

Adolescenten zijn zeer beïnvloedbaar en Landrum merkt op dat ze hun identiteit nog aan het vormen zijn.

“Ze maken een groeiperiode door waarin de nadruk ligt op het nabootsen van het leven en het ontwikkelen van een authentiek zelf”, zegt ze.

“Ze hebben niet de levenservaring om verschillende aspecten van hun leven in hokjes te plaatsen. Een kleine opmerking kan daardoor lang in hun hoofd blijven hangen en een indruk op hun gevoel van eigenwaarde achterlaten , die ze hun hele leven lang kunnen blijven voelen.”

Volgens Landrum is het tegenwoordig makkelijker dan ooit om counselors en ondersteuningsgroepen voor geestelijke gezondheid te vinden die zich richten op de problemen van gemarginaliseerde groepen.

“Veel potentiële cliënten kunnen hun zoekopdracht zelfs aanpassen om professionals te vinden die passen bij hun achtergrond en die ervaring hebben met onderdrukking, racisme, kleurdiscriminatie en vooroordelen “, zegt ze.

Landrum benadrukt: “Werkgevers bieden zelfs helende cirkels aan voor hun werknemers die zich identificeren met een specifieke gemarginaliseerde groep. Er is toegang tot omstandertraining en biastraining om ons te leren hoe we sterkere bondgenoten en pleitbezorgers kunnen worden.”

Onlineplatformen bieden een aantal beschermende factoren, zoals Landrum noemt als voorbeelden: blokkeren, intimidatie melden, ontvolgen, dempen of het gebruiken van instellingen die bepalen welke soorten informatie worden gezien en gedeeld.

Landrum legt uit: “Wanneer ik mijn cliënten virtueel meer ondersteuning bied, herinner ik ze altijd aan de controles die op deze platforms worden geboden. Ik herinner ze eraan dat digitale ruimtes binnen hun controle vallen en probeer ze in staat te stellen die ruimtes zo veilig mogelijk voor hen te maken.”

Volgens Landrum is er een breed spectrum aan manieren waarop verschillende mensen omgaan met online racisme.

“Veel mensen kiezen ervoor om privé te blijven met hun berichten en wat ze online openbaar maken”, zegt ze.

“Sommige mensen besluiten op te staan ​​en hun positie en die van hun vrienden te verdedigen door racistische opmerkingen en onverdraagzamen online aan te kaarten. Veel anderen kiezen ervoor proactief te zijn en veilige ruimtes te creëren voor verschillende BIPOC-groepen, zodat ze zich meer op hun gemak kunnen voelen.”

Nu mensen hun feeds zelf kunnen beheren en ervoor kunnen zorgen dat ze zich niet blootstellen aan mensen die het misschien niet met hun overtuigingen eens zijn, kunnen ze volgens Landrum situaties vermijden waarin ze het doelwit worden.

“Persoonlijk, als iemand mijn veilige ruimte is binnengedrongen en probeert kwaad te doen, reageer ik. Als ik een dialoog kan creëren die hun mening kan veranderen of hen bewuster kan maken van hun acties, zal ik dat doen. Als het uit de hand loopt, zal ik het individu blokkeren. Ik zal de opmerking echter niet verwijderen, omdat het doel is om de geschiedenis van hun acties te bewaren,” zegt ze.

Landrum erkent dat dergelijke acties voortkomen uit een bepaald voorrecht en merkt op dat ze steunende vrienden en familie heeft, toegang tot geestelijke gezondheidszorg en een veilig gevoel van eigenwaarde.

“Ik ben ook blank-passing, dus de hoeveelheid racisme die ik ervaar is veel minder dan die van mijn Filipijnse leeftijdsgenoten”, zegt ze.

Online raciale intimidatie maakt anonimiteit tot wapen

Neurowetenschapper en klinisch maatschappelijk werker  Renetta Weaver, LCSW-C , zegt: “Leden van de BIPOC-gemeenschap ondervinden nog steeds schade door racisme.”

“Online racisme heeft een even grote impact op de BIPOC-gemeenschap als alle bronnen van racisme. Online racisme kan zelfs verhoogde risicofactoren hebben omdat de dader onzichtbaar is”, zegt ze.

Volgens Weaver kan online intimidatie worden verergerd doordat platforms bepaalde taal verbieden die belangrijk is voor de BIPOC-gemeenschap, terwijl ze openlijke haatzaaiende taal toestaan.

“Wees bewust online en breng je tijd door op plekken die jouw waarden weerspiegelen”, adviseert ze.

“BIPOC-mensen zijn omgegaan met online racisme door veilige ruimtes voor zichzelf te creëren, zoals Black Therapists Rock, Clinicians of Color, Black Girls in Social Work en BIPOC Bariatric Providers.”

Volgens Weaver werden deze groepen opgericht zodat niet-blanke hulpverleners therapie vanuit een cultureel perspectief konden bespreken.

“Deze groepen zijn bedoeld als een veilige haven voor BIPOC-therapeuten, waar ze erkenning en erkenning krijgen voor hun schoonheid, genialiteit en talent in hun werk”, zegt ze.

Weaver legt uit: “Unbutu is een Afrikaanse filosofie die de mensheid erkent. Er wordt gezegd: ‘Ik ben omdat jij bent.’ Een Afrikaans spreekwoord luidt ook: ‘Als je snel wilt gaan, ga dan alleen, als je ver wilt komen, ga dan samen.'”

Volgens Weaver bestaat er in de BIPOC-gemeenschap een lange traditie van gemeenschappelijke genezing.

“Vanaf de tijd van de slavernij raakten we fysiek ver verwijderd van degenen met wie we hetzelfde DNA hadden. Toch zijn we sociaal verbonden met degenen met wie we dezelfde cultuur delen”, zegt ze.

“De betekenis van samenkomen en het delen van energie, of het nu in een kerk is of in een helende cirkel, kan veilige ruimtes creëren waar we voedsel voor de geest kunnen ontvangen en gezien en gehoord kunnen worden.”

Online racisme heeft invloed op emotioneel welzijn

Brian Ragsdale, MA, PhD , adjunct-decaan voor academisch succes aan de Walden University en gediplomeerd klinisch psycholoog met ervaring in gezondheidsverschillen tussen Afro-Amerikanen en institutioneel racisme, chronische ziekten in de zwarte gemeenschap, etnoculturele verschillen en sociale determinanten van gezondheid, zegt: “Discriminatie en racisme vinden in de online omgeving net zo plaats als in de echte wereld.”

“De ervaring van online racisme kan schadelijker zijn dan een ervaring in levenden lijve, omdat er mogelijk geen getuige is die iemand kan steunen die haat, stress of racistisch trauma ervaart op internet”, zegt hij.

Volgens Ragsdale gebruiken sommige mensen sociale media om rassenhaat te verspreiden.

“Delen van de online wereld versterken onverdraagzaamheid en vooroordelen. De massaschietpartij in een supermarkt in Buffalo, waarbij de zwarte gemeenschap het doelwit was, is een recent voorbeeld”, zegt hij.

Ragsdale benadrukt: “Online racisme heeft het potentieel om een ​​multiplicatief effect te hebben, omdat meerdere mensen tegelijkertijd dezelfde verontrustende afbeelding of boodschap kunnen bekijken. Emotioneel welzijn is verbonden met gevoelens van bevestiging, zorg, vertrouwen en respect voor andere mensen, en online racisme kan al die gevoelens beïnvloeden.”

Praten met een vertrouwde volwassene, arts, leraar, adviseur of iemand uit de gemeenschap kan helpen om de stressvolle gevoelens die gepaard gaan met online racisme te verminderen. Ragsdale merkt op dat het bespreken van de manier waarop online racisme heeft bijgedragen aan jouw gevoelens een belangrijke stap is in het proces.

“Het ontwikkelen van een sterk sociaal ondersteuningsnetwerk met vrienden en familieleden die met racisme omgaan, is belangrijk omdat je over hun copingstrategieën kunt leren. Weten dat je niet alleen bent, is cruciaal”, zegt hij.

Volgens Ragsdale
is een opvallende copingstrategie het zien van BIPOC-mensen die zichzelf omringen met vreugdevolle ervaringen, zoals luisteren naar muziek , wandelen , kijken naar water, het lezen van poëzie en andere ervaringen die warmte en verbondenheid bevorderen.

“Als je weet dat anderen met online racisme te maken hebben, kan dat de pijn verzachten”, zegt hij.

Ragsdale benadrukt: “Positieve verhalen online vinden over BIPOC-mensen en lid worden van groepen die onze prestaties bevestigen, kunnen ook nuttig zijn bij het omgaan met online racisme.”

De blanke suprematie moet worden ontmanteld

Wizdom Powell, PhD, MPH, Chief Social Impact and Diversity Officer bij Headspace Health , is een opgeleide psycholoog en expert op het gebied van raciaal trauma.  Hij zegt: “De bevindingen komen overeen met het rapport ‘Stress in America’ van de American Psychological Association uit 2020 en bevestigen dat de geestelijke gezondheid van zwarte jongeren in gevaar kan komen door online rassendiscriminatie.”

Powell legt uit: “Online racisme kan een negatieve impact hebben op het mentale en emotionele welzijn. Klinische artsen zijn hopeloos onvoorbereid om mentale gezondheidsproblemen die voortkomen uit blootstelling aan racisme te diagnosticeren en te behandelen.”

Volgens Powell zijn de onderzoeken nog maar net begonnen met het begrijpen van de impact van racisme.

“Online racisme kan net zo krachtig zijn als racisme dat je rechtstreeks, in levenden lijve ervaart”, zegt ze.

“Het kan het risico op angst , depressie en posttraumatische symptomen in BIPOC-gemeenschappen vergroten, vooral onder jongeren. Naast het vergroten van het risico op angst, depressie en middelengebruik , kan het ook van invloed zijn op het vermogen van een individu om zichzelf te reguleren .”

Volgens Powell is grillig gedrag een van de indicatoren van online racisme onder BIPOC-personen.

“Uit onderzoek blijkt ook dat online racisme het geloof van iemand dat hij zijn omstandigheden kan veranderen, kan beperken. Dat kan een gevoel van hulpeloosheid en vastzitten creëren”, zegt ze.

Ze legt uit: “Ondanks een groeiend gemak met het publiekelijk bespreken van mentale gezondheid, worstelen BIPOC-individuen met het stigma van mentale gezondheid dat het moeilijker kan maken om hulp te zoeken. De eerste stap is het erkennen van de pijn die racisme veroorzaakt – individueel, interpersoonlijk en structureel.”

Volgens Powell voelen BIPOC-personen vaak een enorme druk om deze ervaringen met racisme te verwerken.

“Als je door zulke ervaringen heen gaat, leidt dat vaak tot emotionele slijtage en nog ernstigere mentale gezondheidsproblemen.”

“Omdat racisme een soort collectieve verwonding veroorzaakt , komt de beste steun van geliefde, vertrouwde gemeenschappen”, zegt ze.

Powell beveelt bijvoorbeeld emotionele emancipatiekringen aan, dat wil zeggen ‘door de gemeenschap gedefinieerde zelfhulpgroepen om trauma’s veroorzaakt door racisme te helpen genezen en te beëindigen’, zoals opgezet door het Community Healing Network , in samenwerking met de Association of Black Psychologists .

Powell legt uit: ” Mindfulness en meditatie via digitale gezondheidstools zijn veelbelovend voor het aanpakken van racisme. Het kan mensen helpen met moment-tot-moment bewustzijn, liefdevolle vriendelijkheid en gezonde zelfregulatie – allemaal factoren die geassocieerd worden met een verbeterde mentale gezondheid.”

Volgens Powell is het belangrijk om te weten wanneer u of de jongere in uw leven mogelijk meer intensieve ondersteuning nodig heeft.

“Het is niet alleen aan te raden, maar zelfs sterk aan te raden om begeleiding te zoeken bij een therapeut, pastoraal adviseur of andere hulpverlener op het gebied van geestelijke gezondheidszorg”, zegt ze.

“Het is belangrijk om op te merken dat BIPOC-individuen veerkrachtig zijn: ze moeten vaak dagelijks omgaan met racisme (online en in hun fysieke omgeving). Misschien moeten we meer tijd besteden aan het beoordelen van de reden waarom sommige adolescenten die worden blootgesteld aan online racisme, genezen, groeien en floreren, terwijl anderen mentale gezondheidsproblemen ontwikkelen”, zegt ze.

Volgens Powell zijn er bepaalde factoren die mensen kunnen beschermen tegen de effecten van racisme op hun geestelijke gezondheid.

“Die omvatten religieuze en spirituele coping , gezonde raciale socialisatie (socialisatie die de nadruk legt op raciale trots), vergeving , deelname aan belangenbehartiging, etc.”, zegt ze.

Powell legt uit: “BIPOC-gemeenschappen gaan om met racisme door pauzes te nemen. Dit laat zien dat rusten , afstand nemen en bijtanken een krachtige manier kan zijn om met toenemende weerstand om te gaan.”

Racisme kan op elke leeftijd schadelijk zijn, maar Powell merkt op dat de adolescentie een gevoelige ontwikkelingsperiode is en daarom extra uitdagend.

“Deze periode wordt al gekenmerkt door snelle hormonale, affectieve en identiteitsveranderingen die het risico op psychische problemen vergroten”, zegt ze.

“We moeten erkennen dat jongeren en adolescenten niet zullen hopen en hun weg uit racisme zullen vinden. Ze verdienen waardige geestelijke gezondheidszorg en diensten die hen tegemoetkomen met hun hoogste intenties voor radicale genezing.”