Van informatief naar performatief: wanneer sociale media problematisch worden

Binnen het domein van politieke actie is digitale technologie, met name sociale media, relevanter geworden en wordt het steeds vaker gebruikt binnen bewegingen. Denk aan de kaping van de hashtag #myNPD door Twitter in 2014, maar ook aan #BlackLivesMatter en #Ferguson. Laatstgenoemde hashtag groeide in de eerste tien jaar van Twitters bestaan ​​uit een aantal van de meestgebruikte hashtags voor raciale rechtvaardigheid.Veel van deze bewegingen maken gebruik van sociale media om mensen op te roepen tot actie tegen raciaal onrecht.

Daarnaast hebben sociale media ook een ruimte geboden waar andere groepen die zich nog steeds uitgewist voelen in activistisch werk, gezien kunnen worden. Bijvoorbeeld, #SayHerName werd gecreëerd om zwarte cisgender en transgender vrouwen centraal te stellen als slachtoffers van door de staat gesanctioneerd geweld en niet-politiegeweld.Deze actie werd gezien als noodzakelijk omdat antiracismewerk alleen de ervaringen van zwarte cisgender mannen centraal stelde. Hoewel veel van deze sociale praktijken het bewustzijn hebben vergroot, heeft digitaal activisme het ook makkelijk gemaakt voor individuen om kleine, symbolische daden van steun of ‘slacktivisme’ te verrichten.

Bovendien heeft performative allyship geleid tot twijfels over de tastbare impact van social media-activisme. Het heeft ook discussies veroorzaakt over hoe sommige van deze praktijken schadelijk zijn voor de gemeenschappen die ze beweren te beschermen. Dus, wat zijn de gevaren van performative allyship en hoe kunnen we deze platforms beter gebruiken om gemarginaliseerde gemeenschappen op te tillen en te ondersteunen? Laten we dat eens onderzoeken.

Niet alle bondgenootschap is goede bondgenootschap

Hoewel er veel positieve kanten zitten aan social media-activisme, zoals een groot bereik, lagere deelnamekosten en het wegnemen van participatiedrempels, is het niet zonder fouten. Het bevoordeelt niet alleen degenen met toegang tot internet, maar de lage inzet die nodig is om deel te nemen, heeft ook geleid tot andere schadelijke gevolgen.

Slacktivisme

Slacktivisten zijn de individuen die zich bezighouden met symbolisch gedrag, maar vanaf dat moment geen zinvollere bijdragen leveren. Hoewel dergelijke inactiviteit in eerste instantie misschien niet kwaadaardig lijkt, is slacktivisme vooral schadelijk voor groepen die fysieke of financiële steun nodig hebben.

Uit een veldonderzoek naar slacktivisme bleek bijvoorbeeld dat een online campagne waaraan 6,4 miljoen online gebruikers deelnamen, slechts 30 fysieke donaties opleverde.Uit voorlopig onderzoek is gebleken dat dit waarschijnlijk komt door het gebrek aan verantwoording en de gevolgen van e-pledging.Niettemin benadrukt dit de beperkingen van virtuele erkenning en zet het vraagtekens bij het trickle-down effect dat bewustzijn zou moeten hebben. Dat gezegd hebbende, deze problemen met effectieve sociale media zijn niet beperkt tot alleen politiek activisme.

Wokevissen

Wokefishing, bedacht door journaliste Serena Smith , is de praktijk waarbij mensen doen alsof ze liberale politieke opvattingen hebben voor seks. Het wordt opzettelijk gedaan om potentiële romantische partners te vangen of door iemand die zichzelf als progressiever presenteert om zijn of haar datingkansen te vergroten.

Een dergelijke praktijk benadrukt de problemen met representatie en zichtbaarheid alleen, die gezien worden als deugden van een goede bondgenoot. Wokefishing is tenslotte vooral schadelijk voor BIPOC , aangezien onderzoek consequent heeft aangetoond dat racisme een “gezondheidsvernietigende stressor” is die de symptomen van angst, depressie, psychische nood en PTSS kan verergeren.Bovendien is het heel gebruikelijk dat mensen uit gemarginaliseerde gemeenschappen hun datingvoorkeuren doelbewust bepalen.

Zoals de data heeft aangetoond, beïnvloeden politieke voorkeuren romantische interesse, aantrekkingskracht en zelfs de lengte van de relatie. Dus wokefishing zou niet alleen hun comfort tijdens het daten op de lange termijn kunnen beïnvloeden, het vertraagt ​​waarschijnlijk ook hun kans om iemand te vinden.

Trauma-memes

Hoewel Gen Z misschien wel de meest open generatie is als het gaat om praten over hun mentale gezondheid, hebben gegevens aangetoond dat ze ook meer mentale gezondheidsproblemen ervaren in vergelijking met andere generaties. Het is dan ook geen verrassing dat velen van hen zich tot online ruimtes wenden om hun worstelingen te bespreken en te documenteren. Trauma-memes zijn hiervan een voorbeeld, waarbij deelnemers leunen op humor om hen te helpen hun ervaringen te verwerken en te delen.

Hoewel dit gevoelens van isolatie kan verminderen en toegankelijke content kan bieden voor publiek dat nieuwsgierig is naar de genoemde mentale gezondheidsproblemen, kan advies van ongeverifieerde bronnen iemands bestaande mentale gezondheidsproblemen verergeren. Bovendien vereenvoudigt het de informatie over mentale gezondheidsproblemen in het algemeen, wat schadelijk kan zijn voor een onwetend publiek. Dit is ook de belangrijkste kritiek op Instagram-infographics.

Instagram-infographics

In plaats van humor te gebruiken om hun content toegankelijker te maken, proberen Instagram-infographics mensen te informeren over complexe politieke en sociale kwesties. Ze doen dit door complexe kwesties te distilleren in kleurrijke informatiekaarten die online gedeeld kunnen worden.Hoewel deze infographics hebben bijgedragen aan de verspreiding van informatie die niet zo makkelijk te vinden is in de berichtgeving in de westerse media, zijn er toch veel problemen.

Ten eerste wordt de oversimplificatie van complexe geopolitieke/sociale kwesties op een manier gepresenteerd die kan bijdragen aan misinformatie. Bovendien draagt ​​het delen van deze infographics direct bij aan slacktivisme.

Dat wil niet zeggen dat alleen deze infographics de boosdoener zijn, maar het is belangrijk om te beseffen of je lukraak content over sociale rechtvaardigheid deelt voor de sier.

Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts / Amazon Music

Wat maakt een goede raciale bondgenootschap?

Hoewel veel van de hierboven genoemde praktijken problematisch zijn, wordt deze schade soms zonder kwade bedoelingen aangericht. Niettemin betekent dit dat het nog noodzakelijker is om de tijd te nemen om te overwegen hoe u gemarginaliseerde gemeenschappen schaadt. Dus hoe verandert u uw acties in effectievere bondgenootschappen?

Goede bondgenoten vertonen doorgaans drie kernkenmerken:

• Ze moeten zichzelf als blank zien (of hun nabijheid tot blankheid).
• Ze moeten de kracht en het voorrecht erkennen die dit met zich meebrengt.
• Ze moeten zich actief inzetten om alle systemen van blanke suprematie te ontmantelen en bereid zijn om de macht te delen met leden uit gemarginaliseerde gemeenschappen.

Het probleem met performatieve bondgenootschappen is dat symbolische acties worden gebruikt om zinvollere vormen van activisme te vermijden. Digitale acties worden niet gezien als een startpunt dat kan worden aangevuld met het doneren van geld, protesteren, opkomen voor leden uit gemarginaliseerde gemeenschappen of het inzetten van vrijwilligerswerk en vaardigheden.

Digitale betrokkenheid wordt vaak gezien als een bevestiging dat hun inspanningen succesvol waren. Maar zoals we kunnen zien aan de derde eigenschap die wordt belichaamd door goede bondgenoten, telt dit niet als zinvolle actie tegen systemen van onderdrukking. Online betrokkenheid betekent immers geen systematische machtsoverdracht aan onderworpen groepen. Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat publieke token-ondersteuning niet noodzakelijkerwijs leidt tot meer zinvolle ondersteuning voor sociale kwesties.Daarom moeten mensen de beperkingen van hun huidige bondgenootschap gaan erkennen.

Hoe u uw platforms beter kunt gebruiken

Activisme en bondgenootschap op sociale media zijn niet ineffectief. Bijvoorbeeld, de protesten van George Floyd in 2020, die de grootste beweging in de Amerikaanse geschiedenis worden genoemd, werden aangewakkerd door betrokkenheid op sociale media.Toch sloeg de online betrokkenheid ook in dit voorbeeld om in fysieke mobilisatie en protest.

Bovendien bleek uit een onderzoek uit 2014 dat tweederde van de blanke mensen geen niet-blanke vrienden had.Digitaal activisme kan dus een belangrijke rol spelen bij het verschaffen van toegang aan blanke bondgenoten tot raciale verhalen en door de staat gesanctioneerde gewelddadige handelingen, waar ze anders misschien niet aan zouden worden blootgesteld.Het is echter van groot belang dat u hierdoor niet apathisch wordt of een vals gevoel van veiligheid krijgt.

Hoe je je acties kunt omzetten in zinvol activisme

Denk eens aan het volgende:

1. Hoe vult u uw activisme nog meer aan? Dit kan zijn door rechtstreeks te doneren aan gemarginaliseerde mensen of door uw tijd als vrijwilliger in te zetten. Misschien kunt u zelfs uw vaardigheden vrijwillig inzetten om BIPOC een eerlijke kans te geven om te concurreren op de arbeidsmarkt.
2. Wees eerlijk over de vraag of je actief hebt geprobeerd om macht te delen met gemarginaliseerde mensen . Er zijn veel gevallen geweest waarin bondgenoten het middelpunt van de belangstelling waren in plaats van in te staan ​​voor de mensen die ze wilden helpen. Vergeet niet dat onderworpen mensen niet stemloos zijn, maar dat de systemen hen opzettelijk het zwijgen hebben opgelegd.
3. Kom op voor de mensen die u wilt helpen. Als u iets ziet in een openbare ruimte of op het werk, zeg er dan meteen iets over. Wacht niet om uw steun te betuigen in de schaduw.
4. Nadat u iets online hebt gedeeld, vraagt ​​u zich af wat de volgende stap is. Om zinvolle steun voor maatschappelijke kwesties te vergroten, moeten we het probleem erkennen. Zodra u op sociale media met iets bezig bent, neem dan even de tijd om uzelf eraan te herinneren dat er nog meer moet gebeuren. Bijvoorbeeld door bedrijven van zwarte eigenaren te steunen.

Een woord van Verywell

Zelfs met de beste bedoelingen is het gemakkelijk voor mensen om in performative allyship te vervallen. We moeten echter allemaal waakzaam blijven in de strijd tegen onderdrukking.

Hoewel het misschien lastig was om te zien waarom de bovenstaande social media-praktijken schadelijk zijn, zou het nu duidelijk moeten zijn waarom en hoe we onze steun beter kunnen tonen. Uiteindelijk, terwijl het delen van een bericht op social media goed kan voelen, zou goede bondgenootschap BIPOC moeten centreren en bevestigen. 

Leven in een racistische maatschappij is niet makkelijk, dus het activisme dat nodig is om ertegen te vechten zal ook niet makkelijk zijn. Het is tijd om zinvolle actie terug te brengen in social media activisme.

Kunstwerk van Alex Dos Diaz