Jak COVID-19 położył kres gloryfikowaniu pracy

Z zewnątrz kariera Alexandrii Gilleo wyglądała luksusowo. Wizażystka spędzała dni robocze na planach zdjęciowych na Manhattanie, przygotowując gwiazdy takie jak Adriana Lima i Paul Rudd do zdjęć. Gdy tylko słońce zaszło, pędziła przez miasto, aby uczestniczyć w wydarzeniach z okazji premiery produktu i nawiązać kontakty. 

Wracała do domu nocnym pociągiem, trochę się zdrzemnęła, a następnego dnia powtarzała to samo.

„Wtedy naprawdę mi się to podobało” — mówi 31-latka. „Byłam naprawdę uzależniona od harówki, pośpiechu i gloryfikacji”.

Przewińmy do marca 2020 r. Odwołane sesje zdjęciowe i wydarzenia pozostawiły Gilleo tylko czas na refleksję nad tym, jak pracowała przez ostatnie kilka lat. Wtedy zdała sobie sprawę, że praca do 13 godzin dziennie, pięć do sześciu dni w tygodniu i znoszenie wyczerpującego czterogodzinnego dojazdu w obie strony dzień po dniu nie zawsze było energetyzujące — było wyczerpujące .

Chociaż z wielu względów było to dla niej trudne, Gilleo wykorzystała okres lockdownu spowodowany pandemią COVID-19, by całkowicie odmienić swoje życie i karierę.

„Ten czas był dla mnie niezwykle ważny. Wysypiałam się i dawałam ciału więcej odpoczynku, rozwijałam głębsze praktyki medytacyjne i gotowałam wszystkie posiłki w domu z intencją” – mówi. „Pozwoliło mi to na gruntowne sprzątanie i uporządkowanie przestrzeni w domu, spędzanie czasu na świeżym powietrzu, na łonie natury i naprawdę jasne określenie kierunku, w którym chcę podążać w pracy”.

Gilleo należy do rosnącej grupy osób, które postrzegają pandemię jako sygnał ostrzegawczy dotyczący realiów sposobu, w jaki wcześniej pracowali. Dodatkowe zajęcia, konieczność ciągłego bycia w pracy i nieustanna harówka sprawiają, że wielu profesjonalistów ponownie ocenia swoje postrzeganie swojej pracy — i może to być pozytywna strona pandemii.

Czy to może być koniec gloryfikowania harówki? Oto, co specjaliści ds. zdrowia psychicznego, eksperci ds. kariery i zarządzania oraz sami pracownicy mają do powiedzenia na temat zmieniającej się relacji z karierą w czasie pandemii.

Zmiana wartości

Życie pracowników zmieniło się radykalnie na początku pandemii. Według Congressional Research Service, od stycznia do kwietnia 2020 r. utracono ponad 22 miliony miejsc pracy.

Wśród tych, którzy nadal pracują, pracownicy pierwszej linii narażali swoje zdrowie, świadcząc niezbędne usługi. Pracownicy biurowi przeszli przez szybkie przejście na pracę zdalną , co zniweczyło granice, jakie kiedyś mieli w swojej pracy, a czasami wymagało znacznie więcej godzin niż wcześniej. Ponadto zamknięcie żłobków i szkół postawiło pracujących rodziców przed wieloma nowymi wyzwaniami.

Ogólnie rzecz biorąc, zmiany, jakie pandemia przyniosła w postrzeganiu pracy, doprowadziły do ​​znaczącej zmiany wartości wśród pracowników w całym kraju.

„W poważnych zakłóceniach w życiu jest coś takiego, co sprawia, że ​​ludzie się zatrzymują i ponownie oceniają, co działa, a co nie” — mówi Scott Dust, dr , profesor nadzwyczajny zarządzania im. Raymonda E. Glosa w Farmer School of Business na Uniwersytecie Miami i główny pracownik naukowy w Cloverleaf . „Jeśli chodzi o miejsce pracy, większość badań pokazuje, że pandemia sprawia, że ​​pracownicy głębiej zastanawiają się nad tym, czy ich obecna praca jest znacząca i pozwala im czuć się spełnionymi psychicznie. Nieuchronnie powoduje to, że pracownicy ponownie oceniają, czy „harówka” w ich konkretnej pracy jest tym, czego naprawdę chcą”.

W szerszej skali ta zmiana wartości stała się szczególnie widoczna na początku lub w połowie 2021 r. Zwiększona liczba szczepień sprawiła, że ​​świat stał się bezpieczniejszy i bardziej normalny, dając ludziom szansę na udział w pasjach (takich jak podróże), których nie mieli w poprzednim roku. Był to również czas, aby w końcu nawiązać kontakt z przyjaciółmi i bliskimi po wielu miesiącach izolacji. 

„Wszyscy odzyskali nadzieję. W tym czasie znaczna część populacji zmagała się już z wypaleniem na wielu poziomach, co zmusiło ich do ponownej oceny tego, co naprawdę chcą robić w życiu” — mówi dr Rashmi Parmar, psychiatra z Community Psychiatry and  MindPath Care Centers .

Dla wielu był to moment przełomowy, w którym uświadomili sobie, co jest naprawdę ważne, a praca przestała być priorytetem.

„Najważniejszą rzeczą, którą zaczęłam cenić, było moje zdrowie — psychiczne i fizyczne” — mówi Noelani Soto, która w 2020 roku została zwolniona z wymagającej pracy w public relations związanej z podróżami. „Kupiłam sobie dziennik wdzięczności i dołączyłam do programu treningowego. To było tak, jakby COVID sprawił, że całkowicie się zresetowałam i chociaż miałam wzloty i upadki, widziałam więcej dobrych dni niż złych w porównaniu z tym, kiedy byłam w codziennej harówce”.

Na początku 2021 roku krótko próbowała innej pracy na pełen etat i odkryła, że ​​zaczęła wracać do starych schematów, które ją wyczerpały i niespełniły. Ostatecznie zdecydowała się zrezygnować i zająć się samozatrudnieniem jako publicystka i dziennikarka, co pozwoliło jej nadal priorytetowo traktować wartości, które odkryła wcześniej w pandemii.

„Dziś wróciłam do pisania pamiętnika i ćwiczeń i czuję się o wiele lżejsza, robiąc rzeczy we własnym tempie. Zdecydowanie czuję, że teraz jestem bardziej wyrozumiała dla siebie” – mówi.

Zmieniające się miejsce pracy

Te zmiany w wartościach i postrzeganiu pracy mogą być odpowiedzialne, przynajmniej częściowo, za rekordowo wysoką liczbę pracowników, którzy nudzą się pracą i odchodzą z niej. Według Gallupa, w wyniku tzw. wielkiej rezygnacji, w samym maju pracę odeszło około 3,6 miliona Amerykanów, a w marcu 2021 r. 74% pracowników było aktywnie niezaangażowanych w swoją pracę.

W odpowiedzi firmy wdrażają bardziej przyjazną politykę, która, jak mają nadzieję, pomoże im utrzymać dotychczasowych pracowników, a także zwiększyć atrakcyjność dla nowych talentów.

„Firmy wdrożyły rozwiązania, które pozwalają ich pracownikom na większą elastyczność w zakresie harmonogramów pracy i stają się organizacjami cyfrowymi lub zdalnymi, aby pomóc pracownikom w zrównoważeniu pracy i życia rodzinnego” — mówi May Thao-Schuck, MBA , wiceprezes ds. rozwoju kariery i zawodowego na Uniwersytecie St. Catherine . „[Miejsca pracy również] pozwalają pracownikom na wolontariat i oferują możliwości zaangażowania się w społeczności pracowników poprzez mentoring studentów lub członków społeczności i oferowanie programów edukacyjnych w celu podniesienia poziomu ścieżek awansu zawodowego pracowników”.

Wielu pracodawców podejmuje również działania mające na celu rozwiązanie problemu wypalenia zawodowego, które wzrosło w trakcie pandemii. Badanie Indeed przeprowadzone wśród 1500 pracowników wykazało, że 52% osób doświadczało wypalenia zawodowego w lutym 2021 r., w porównaniu z 43% przed COVID.

„Wiele korporacji zachęca osoby do częstszych spotkań z przełożonymi w celu omówienia wypalenia zawodowego i innych powiązanych z tym problemów, a także zapewnia dni zdrowia psychicznego i inne pomocne zasoby” — mówi dr Leela R. Magavi,  regionalny dyrektor medyczny  Community Psychiatry  and  MindPath Care Centers . „Niektóre korporacje planują sesje jogi i uważności w godzinach pracy”.

Elastyczność pozostaje kluczowa

Być może żadna pojedyncza polityka nie została przyjęta przez pracowników tak bardzo, jak elastyczność pracy zdalnej, przynajmniej kilka dni w tygodniu. W rzeczywistości, prawie 40% twierdzi, że rozważyłoby odejście, gdyby pracodawca zmusił ich do powrotu do biura na pełen etat, według Bloomberga.

Praca z domu pozwoliła wielu profesjonalistom na wprowadzenie pozytywnych zmian w ich zdrowiu psychicznym i samopoczuciu, np. wygospodarowanie czasu na szybki trening w wolnym momencie dnia i przygotowanie zdrowego jedzenia w domu na lunch. Pozwoliło to również pracującym rodzicom być przy swoich dzieciach i pomóc im dostosować się do zdalnej nauki.

Nie oznacza to jednak, że praca zdalna nie niesie ze sobą własnych wyzwań — takich jak zmęczenie Zoomem, poczucie odłączenia od współpracowników i poczucie, że nigdy nie można naprawdę odłączyć się od swojej pracy. To jedne z przeszkód, z którymi niektóre firmy próbują sobie poradzić za pomocą kreatywnych nowych polityk.

„Jako przykład, niektóre organizacje próbują wprowadzić czterodniowy tydzień pracy” — mówi Dust. „Innym ciekawym zjawiskiem jest to, że organizacje rozważają wdrożenie wytycznych dotyczących spotkań… [takich jak] co najmniej 10-minutowa przerwa między spotkaniami. Dzięki temu ludzie mogą szybko odzyskać siły psychiczne i zmniejszyć zmęczenie związane z Zoomem, które wpływa na funkcjonowanie poznawcze”.

Dodaje, że niektóre organizacje ustaliły również bloki czasu w tygodniu roboczym, w których nie wolno organizować żadnych spotkań. 

„Ten obowiązkowy czas skupienia ma na celu zapewnienie, że pracownicy nie będą spędzać czasu wolnego na sprawdzaniu poczty e-mail lub wysyłaniu odpowiedzi na spotkania, które odbyły się w ciągu dnia” – wyjaśnia Dust. 

Niektórzy pracodawcy stosują również bardziej zorientowane na człowieka podejście do swojej kultury pracy, próbując odtworzyć osobiste doświadczenia społeczne w środowisku cyfrowym. Przykładem jest Vanessa Gordon, wydawca magazynu East End Taste Magazine , która zaczęła organizować otwarte, nieformalne rozmowy na Zoomie pod nazwą „Chill and Chat” ze swoim zespołem, aby pomóc w budowaniu poczucia więzi podczas pandemii.

Gordon przyznaje, że przed kryzysem zdrowia publicznego zawsze bardzo rygorystycznie przestrzegała zasady niełączenia życia prywatnego z pracą i stawiała jasne granice swoim pracownikom.

„Ale z powodu pandemii i jej wyzwań wielu z nas było — i nadal jest — samotnych i łaknie tych znaczących połączeń” — mówi. „Teraz znajduję silniejsze i bardziej znaczące połączenie z moimi pracownikami i niezależnymi kontrahentami. Wszyscy jesteśmy ludźmi i pragniemy tych rozmów i możliwości wyluzowania się”.

Co dalej?

Czy te pozytywne zmiany będą miały charakter długoterminowy, pozostaje do sprawdzenia. Zarówno pracownicy, jak i pracodawcy odczuwają napięcie, aby powrócić do „normy”.

„Presja powrotu do warunków pracy sprzed pandemii jest silna, podobnie jak poczucie konieczności nadrobienia straconego czasu” – mówi Emily Simonian, LMFT, MA , szefowa działu nauki w Thriveworks w Waszyngtonie, DC

Ponadto ważne jest, aby zwrócić uwagę na niepokojące realia, z którymi wciąż zmaga się wielu pracowników o niskich dochodach , takie jak brak płacy minimalnej, nieelastyczne harmonogramy i warunki pracy, które zagrażają ich zdrowiu. Wielu z tych pracowników nie miało luksusu zmiany sposobu, w jaki postrzegają pracę, i nie doświadczy głębokich zmian w swoim zatrudnieniu bez gruntownej zmiany polityki miejsca pracy, prawa pracy, usług socjalnych i dostępności niedrogich mieszkań.

Jednak nowe postrzeganie pracy przez profesjonalistów jako zajęcia czysto transakcyjnego, a nie jako części ich tożsamości, może sprawić, że gloryfikowanie ciężkiej pracy pójdzie w zapomnienie. 

„Wielu pracowników było oszołomionych tym, jak ich potrzeby zostały zignorowane podczas pandemii — robili więcej mniejszym kosztem i narażali swoje zdrowie. A teraz jest to po prostu transakcja, ponieważ ich pracodawca zasygnalizował im, że to nic więcej” — mówi Dust. „Inny pogląd, który również zawsze istniał, ale być może stanie się bardziej popularny, to idea rezygnacji z pracy, która jest napędzana wynagrodzeniem lub ego, na rzecz pracy, która jest napędzana sensem i spełnieniem”.

Nie oznacza to, że ludzie przestaną pracować. Raczej wielu będzie nadal starać się osiągnąć lepszą równowagę między życiem zawodowym a prywatnym i zmienić swoje kariery w kierunku bardziej osobiście znaczącym.

Dla Gilleo oznaczało to nie tylko większą selektywność w kwestii prac makijażowych, które podejmuje, ale także otwarcie nowego biznesu: My Zen Den , studia sauny na podczerwień i stacji medytacyjnej w Beacon, NY. Przedsięwzięcie to idealnie wpisuje się w jej dążenie do tworzenia życia skoncentrowanego na dobrym samopoczuciu i ambicję dzielenia się swoją filozofią z innymi. 

„Chodzi o to, aby pomagać ludziom w dbaniu o zdrowie fizyczne i psychiczne, a jednocześnie umożliwić im tworzenie społeczności i więzi” – mówi.

Z perspektywy czasu uważa, że ​​okres lockdownu był „błogosławieństwem w przebraniu”, ponieważ pozwolił jej oderwać się od codzienności i zacząć dbać o siebie , co będzie jej towarzyszyć przez całą karierę i życie.

„Zdecydowanie zdarzają się chwile, kiedy bardzo łatwo mogę sobie wyobrazić, że wracam do starych schematów pośpiechu i harówki. Jednak od marca 2020 roku naprawdę praktykuję rutyny i rytuały, które sprawiają, że moje codzienne praktyki stają się nawykowe, więc kiedy widzę, że stare schematy zaczynają się wkradać, jestem teraz w stanie nacisnąć hamulce, wziąć oddech i wrócić do środka” — mówi Gilleo. „Praca nie musi być chaotyczna, aby czuć cel, być szczęśliwym i przynosić sukces”.