Zamknij ten odtwarzacz wideo
Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM) jest wydawany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i zawiera formalne wymagania dotyczące klasyfikacji i diagnozowania chorób psychicznych . Często można znaleźć odniesienia do czwartego i piątego wydania DSM. DSM-IV został opublikowany w 1994 r., a DSM-5 zastąpił go w 2013 r.
DSM jest ważny, ponieważ zawiera kody diagnostyczne chorób psychicznych, podobne do kodów diagnostycznych chorób fizycznych. Na przykład, jeśli lekarz zleci badania krwi i da ci papier do zabrania do laboratorium, laboratorium może nalegać, aby na zleceniu znajdował się kod diagnostyczny, ponieważ musi go dostarczyć firmie ubezpieczeniowej .
Podobnie jest z chorobami psychicznymi: psychiatra nie może po prostu powiedzieć ubezpieczycielowi: „Ten pacjent ma chorobę afektywną dwubiegunową ”. Należy podać konkretny kod dla rodzaju choroby afektywnej dwubiegunowej.
Spis treści
Historia DSM
Pierwsze wydanie DSM ukazało się w 1952 r. i obejmowało 102 szerokie kategorie zaburzeń. Każda z nich zawierała krótką listę objawów oraz pewne informacje na temat podejrzewanych przyczyn.
Wersja z 1968 roku zawierała 100 zaburzeń, a w trzecim wydaniu z 1979 roku odeszła od nacisku psychoanalitycznego, zawierała ponad 200 kategorii diagnostycznych i wprowadziła system wieloosiowy (od osi I do osi V).
- Oś I – Zaburzenia kliniczne (w tym choroba afektywna dwubiegunowa)
- Oś II – Zaburzenia osobowości i upośledzenie umysłowe
- Oś III – Ogólne schorzenia medyczne
- Oś IV – Problemy psychospołeczne i środowiskowe (czynniki stresujące)
- Oś V – Globalna ocena funkcjonowania
Termin „upośledzenie umysłowe” nie jest już używany, ponieważ wielu uważa go za obraźliwy i mylący. Wraz z wydaniem DSM-5-TR (DSM-5, rewizja tekstu) używa się teraz terminu „zaburzenie rozwoju intelektualnego ( niepełnosprawność intelektualna )”.
DSM-IV opublikowano po raz pierwszy w 1994 r., a w 2000 r. wydano jego poprawioną wersję, zwaną DSM-IV-TR (choć „TR”, czyli wersja tekstowa, często nie była uwzględniana w artykułach odnoszących się do podręcznika). Choć pozostała przy systemie Axis, ta edycja podzieliła diagnozy i objawy na sekcje lub „drzewa decyzyjne”, w tym, które objawy muszą być uwzględnione w diagnozie, a które nie mogą być obecne.
Zmiany w DSM-5
Opublikowany w 2013 r. DSM-5 wprowadza wiele zmian. Najbardziej oczywistą z nich jest przejście z używania cyfr rzymskich na arabskie (nazywa się DSM-5 zamiast DSM-V).
Inną znaczącą zmianą jest to, że system Axis został usunięty. Zamiast tego jest 20 rozdziałów zawierających kategorie powiązanych zaburzeń. „Dwubiegunowe i pokrewne zaburzenia” to jedna z takich kategorii. Inne przykłady to:
- Zaburzenia lękowe
- Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i pokrewne
- Zaburzenia depresyjne
- Zaburzenia odżywiania i jedzenia
- Zaburzenia osobowości
Jedną z kontrowersji jest to, że DSM-5 przeklasyfikował zespół Aspergera (AS) jako zaburzenie ze spektrum autyzmu . Badania ujawniają, że wiele osób, które początkowo otrzymały tę diagnozę, uznało nową kategorię za „zagrożenie dla swojej tożsamości, statusu społecznego i dostępu do wsparcia”.
Choroba afektywna dwubiegunowa w DSM-5
Mimo że dziecięce zaburzenie afektywne dwubiegunowe jest dobrze zdefiniowane i stosowane od wielu lat, dziecięce zaburzenie afektywne dwubiegunowe nie jest nową diagnozą w DSM-5. Zamiast tego dodano kategorię zaburzeń depresyjnych zwaną zaburzeniem dysregulacji nastroju (DMDD). Powodem tego były obawy, że diagnoza dziecięcego zaburzenia afektywnego dwubiegunowego była niespójnie i nadmiernie stosowana do różnych typów dziecięcej drażliwości.
W klasyfikacji DSM-5 choroby afektywnej dwubiegunowej wyróżnia się obecnie siedem diagnoz :
- Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu I
- Choroba afektywna dwubiegunowa typu II
- Zaburzenie cyklotymiczne
- Zaburzenia dwubiegunowe wywołane substancjami/lekami i pokrewne
- Choroba afektywna dwubiegunowa i pokrewne zaburzenia spowodowane inną chorobą
- Inne określone zaburzenia afektywne dwubiegunowe i pokrewne
- Nieokreślone zaburzenie afektywne dwubiegunowe i pokrewne
Dodatkowe zmiany obejmują:
- Eliminacja „epizodu mieszanego”. Zamiast tego epizod maniakalny , hipomaniakalny lub depresyjny można określić jako „ z cechami mieszanymi ”, co stanowi specyfikator z własną definicją w podręczniku.
- Diagnoza choroby afektywnej dwubiegunowej II w DSM-IV wykluczała historię epizodów mieszanych. To wykluczenie zostało usunięte, co było ważną zmianą.
- Subtelną zmianą jest to, że słowo „nienormalnie” nie zostało uwzględnione w kryterium A epizodu hipomaniakalnego DSM-IV, podczas gdy było w kryterium A epizodu maniakalnego. W DSM-5 ten język jest obecny dla obu epizodów. To zbliża do siebie pełne kryteria dla dwóch odrębnych typów epizodów.
Każdy typ choroby afektywnej dwubiegunowej ma swoje specyfikatory (np. „z cechami mieszanymi” powyżej lub inne specyfikatory, takie jak „ z lękiem ” lub „ z szybkimi zmianami nastroju ”), które dodatkowo precyzują chorobę.
Choroba afektywna dwubiegunowa w DSM-5-TR
DSM-5-TR, wydany w 2022 r., wprowadził pewne dalsze zmiany w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Kryterium B w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I zostało zmienione.
- Oryginalne kryteria DSM-5 : „Występowanie epizodów maniakalnych i dużej depresji nie jest lepiej wyjaśnione przez zaburzenia schizoafektywne , schizofrenię , zaburzenia schizofrenopodobne , zaburzenia urojeniowe ani inne określone lub nieokreślone spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne”.
Jednakże epizody nastroju nie mogą być lepiej wyjaśnione przez zaburzenia psychotyczne, ponieważ epizody nastroju nie są objawami zaburzeń psychotycznych (z wyjątkiem zaburzeń schizoafektywnych). Tekst został zmieniony na poniższy.
- Zmienione kryteria DSM-5-TR : „Co najmniej jeden epizod maniakalny nie jest lepiej wyjaśniony przez zaburzenie schizoafektywne i nie nakłada się na schizofrenię, zaburzenie schizofrenopodobne, zaburzenie urojeniowe ani inne określone lub nieokreślone spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne”.
Według tekstu DSM-5-TR w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej typu I epizod maniakalny nie może „nakładać się” (występować ponad) istniejącą diagnozą schizofrenii, zaburzenia schizofrenopodobnego, zaburzenia urojeniowego ani innego określonego lub nieokreślonego zaburzenia psychotycznego.
Podobną zmianę wprowadzono do kryteriów C dla choroby afektywnej dwubiegunowej II. W DSM-5-TR czytamy: „Co najmniej jeden epizod hipomaniakalny i co najmniej jeden epizod dużej depresji nie są lepiej wyjaśnione przez zaburzenie schizoafektywne i nie nakładają się na schizofrenię, zaburzenie schizofrenopodobne, zaburzenie urojeniowe ani inne określone lub nieokreślone spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne”.
Specyfikatory wskazujące na ciężkość epizodu maniakalnego zostały również dostosowane z DSM-5 do DSM-5-TR. Wcześniej specyfikatory ciężkości choroby afektywnej dwubiegunowej były łagodne, umiarkowane i ciężkie. Jednak te terminy miały sens tylko w przypadku etykietowania epizodów depresyjnych, a nie epizodów maniakalnych. „Łagodne” w DSM-5 oznaczało brak upośledzenia funkcjonowania, podczas gdy epizody maniakalne są definiowane jako upośledzenie funkcjonowania.
Specyfikatory epizodów maniakalnych w DSM-5-TR zostały zaktualizowane w następujący sposób:
- Łagodny : Epizod maniakalny spełnia minimalne kryteria objawowe
- Umiarkowany : Epizod maniakalny powoduje bardzo znaczący wzrost upośledzenia
- Ciężki : Osoba doświadczająca epizodu maniakalnego wymaga niemal ciągłego nadzoru, aby zapobiec wyrządzeniu krzywdy sobie i/lub innym osobom