JGI / Jamie Gril / Getty Images
Sluit deze videospeler
Aanhoudende depressieve stoornis (PDD), voorheen bekend als dysthymie, is een stemmingsstoornis die wordt gekenmerkt door een mildere, maar meer chronische vorm van depressie.
Deze diagnose weerspiegelt een spectrum van ernst dat kan variëren van mild tot ernstig; in de meest ernstige vorm voldoet het echter nog steeds niet aan de criteria voor een ernstige depressie. In essentie is het een langdurige staat van depressie met minder symptomen dan een ernstige depressieve stoornis (MDD).
Inhoudsopgave
Aanhoudende depressieve stoornis versus dysthymie
In 2013 consolideerde de 5e editie van de “Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders” (DSM-5) dysthymie en chronische depressieve stoornis in een nieuwe diagnose, bekend als ” aanhoudende depressieve stoornis (dysthymie)”, met dysthymie tussen haakjes. Deze diagnostische wijzigingen werden doorgevoerd om het feit te weerspiegelen dat er geen wetenschappelijk of klinisch betekenisvol onderscheid was tussen “chronische” depressieve stoornis en wat voorheen bekend stond als dysthyme stoornis.
De laatste versie van de DSM werd gepubliceerd in 2022 en bevat enkele tekstuele herzieningen (DSM-5-TR), waaronder de verwijdering van “(dysthymie)” dat ooit volgde op de PDD-diagnose. De American Psychiatric Association legde uit dat er genoeg wijzigingen waren aangebracht in de diagnostische criteria dat het behouden ervan “misleidend en mogelijk verwarrend” kan zijn.
Het woord dysthymie komt van de Griekse woorden dys , wat “ziek” of “slecht” betekent, en thymia , wat “geest” of “emoties” betekent. De term dysthymie verwijst naar een chronische staat van depressie.
Symptomen van aanhoudende depressieve stoornis
De symptomen van aanhoudende depressieve stoornis (PDD) lijken erg op die van een ernstige depressieve stoornis . Er is echter een breder scala aan symptomen beschikbaar op de criterialijst voor een ernstige depressie. U moet drie van de zeven symptomen hebben voor PDD in tegenstelling tot vijf van de negen symptomen voor een MDD.
Het belangrijkste symptoom van PDD is een verdrietige of depressieve stemming die bijna elke dag optreedt. Bij kinderen kan de stemming zich manifesteren als prikkelbaarheid .
Naast een depressieve/prikkelbare stemming zijn er minstens twee van de volgende symptomen aanwezig:
- Veranderingen in de eetlust (slechte eetlust of te veel eten)
- Slaapproblemen (te weinig of te veel slaap)
- Gebrek aan energie of vermoeidheid
- Een laag zelfbeeld
- Hopeloosheid of het gevoel dat je vastzit in een sleur
- Problemen met concentreren of moeite met het nemen van beslissingen
De aanvullende symptomen in de criterialijst voor MDD (niet opgenomen voor PDD) zijn:
- Verlies van interesse of gevoel van plezier bij de meeste, zo niet alle, activiteiten
- Psychomotorische symptomen (rusteloosheid of vertraagde bewegingen)
- Je waardeloos voelen en/of buitensporige schuldgevoelens ervaren
- Terugkerende gedachten aan de dood of suïcidale gedachten
Tijdsbestek van aanhoudende depressieve stoornis
De symptomen van PDD zijn chronisch, wat betekent dat mensen gedurende een periode van ten minste twee jaar de meeste dagen een depressieve stemming ervaren . Voor kinderen en tieners is het tijdsbestek teruggebracht tot één jaar. In dat tijdsbestek van twee jaar voor volwassenen kunnen ze niet langer dan twee maanden achtereen zonder symptomen zijn.
Hoewel MDD meer symptomen omvat, is het tijdsbestek korter. Een diagnose van een ernstige depressie vereist symptomen die minimaal twee weken aanhouden ; het duurt echter vaak meerdere maanden. De meerderheid (80%) van de mensen is binnen een jaar volledig hersteld.
Mensen met MDD kunnen volledig herstellen en nooit meer een episode van een ernstige depressie ervaren. Echter, één episode van MDD is een risicofactor voor het ontwikkelen van PDD en/of terugkerende episodes van een ernstige depressie in de toekomst.
Dubbele depressie
Een persoon die voldoet aan de diagnostische criteria voor aanhoudende depressieve stoornis kan ook majeure depressieve episodes ervaren. Wanneer de majeure depressieve episode voorbij is, is er echter sprake van een terugkeer naar de eerdere mildere staat van chronische depressie in plaats van een afwezigheid van depressieve symptomen. Deze co-occurring van PDD en MDD wordt soms dubbele depressie genoemd .
Leeftijd van aanvang
Een ander onderscheid is dat PDD eerder kan beginnen dan MDD, met symptomen die voor het eerst verschijnen tijdens de kindertijd, tienerjaren of jonge volwassenheid. MDD komt vaker voor na de puberteit, met een piek in de vroege volwassenheid, maar kan op elk moment in de volwassenheid voorkomen.
Oorzaken van aanhoudende depressieve stoornis
Net als bij andere vormen van depressie is de exacte oorzaak van PDD niet bekend, maar er zijn een aantal factoren waarvan men denkt dat ze een rol spelen, waaronder:
- Temperament: Mensen met PDD hebben vaak een hogere mate van negatieve emoties . Borderline persoonlijkheidsstoornis wordt vaak gediagnosticeerd samen met PDD.
- Omgevingsfactoren : Situationele variabelen zoals het verlies of de scheiding van een ouder, tegenslagen in de kindertijd, langdurige stress, verdriet, grote veranderingen in het leven en trauma.
- Genetica : Onderzoek suggereert dat het hebben van naaste familieleden met een geschiedenis van depressie het risico op het ontwikkelen van een depressie verdubbelt.
- Hersenchemie : De balans van neurotransmitters (serotonine, norepinefrine of dopamine) in de hersenen kan een rol spelen bij het ontstaan van depressie. Sommige omgevingsfactoren, zoals langdurige stress, kunnen deze hersenchemicaliën daadwerkelijk veranderen.
In veel gevallen vergroten deze factoren samen het risico op het ontwikkelen van een depressie.
Bevestiging van de diagnose PDD
Er is geen laboratoriumtest voor het diagnosticeren van dysthymie of een andere vorm van depressie. Als u symptomen van depressie ervaart, zal uw arts uw symptomen en medische geschiedenis evalueren. U zult vragen krijgen over de aard, ernst en duur van uw symptomen.
Uw arts kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren en bloedonderzoek laten uitvoeren om medische aandoeningen uit te sluiten die uw symptomen kunnen veroorzaken. Om een diagnose van PDD te krijgen, moet uw arts vaststellen dat uw symptomen niet beter verklaard kunnen worden door drugs- of alcoholgebruik, een medische aandoening of een andere psychologische stoornis.
Om de diagnose aanhoudende depressieve stoornis te kunnen stellen, zal uw arts nagaan of uw symptomen voldoen aan de diagnostische criteria die zijn uiteengezet in de DSM-5-TR. Hieronder vallen ook de eerder genoemde eisen met betrekking tot de duur van de symptomen.
Ten slotte moeten de symptomen leiden tot aanzienlijke stress of een belemmering van het normale functioneren.
PDD is soms moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen zo lang aanhouden dat veel mensen gaan geloven dat hun symptomen gewoon een onderdeel zijn van hun persoonlijkheid of “wie ze zijn” in plaats van het resultaat van een behandelbare aandoening. Of ze schrijven deze gevoelens toe aan het feit dat ze vastzitten in een sleur in plaats van aan symptomen van een psychische aandoening.
Volgens de American Psychiatric Association ervaart tussen de 0,5% en 1,5% van de Amerikaanse volwassenen elk jaar PDD. Een onderzoek uit 2017 suggereerde dat de lifetime prevalentie van PDD met ernstige depressieve episodes 15,2% was.
Behandeling voor aanhoudende depressieve stoornis
De behandelingen voor PDD zijn vergelijkbaar met behandelingen voor andere vormen van depressie. Over het algemeen is een combinatie van psychotherapie en medicatie het meest effectief.
Gesprekstherapie
Psychotherapie kan een scala aan verschillende technieken omvatten, maar twee die vaak worden gebruikt zijn cognitieve gedragstherapie (CGT) en interpersoonlijke therapie (IPT).
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) : Deze vorm van therapie richt zich op het leren herkennen en veranderen van de onderliggende negatieve denkpatronen die vaak bijdragen aan depressieve gevoelens.
- IPT : Deze therapie lijkt op CGT, maar richt zich op het identificeren van problemen in relaties en communicatie. Vervolgens vindt u manieren om de manier waarop u met anderen omgaat en met hen omgaat, te verbeteren.
Medicatie
Er zijn verschillende soorten antidepressiva die kunnen worden voorgeschreven voor de behandeling van PDD, waaronder:
- Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) : Deze medicijnen omvatten sertraline, Zoloft (sertraline) en Prozac (fluoxetine). SSRI’s werken door de beschikbaarheid van serotonineniveaus in de hersenen te verhogen, wat kan helpen de stemming te verbeteren en te reguleren.
- Serotonine- en noradrenalineheropnameremmers (SNRI’s ): Deze medicijnen omvatten Cymbalta (duloxetine) en Pristiq (desvenlafaxine). SNRI’s werken door de beschikbaarheid van serotonine en noradrenaline in de hersenen te vergroten.
Kruidensupplementen zoals Sint-Janskruid blijken behulpzaam te zijn bij milde tot matige depressie . Hoewel Sint-Janskruid en andere natuurlijke behandelingsopties lijken te werken voor sommige mensen met depressie, is het belangrijk dat u nooit een supplement neemt zonder eerst met uw arts te praten.
In combinatie met antidepressiva kan dit kruidengeneesmiddel leiden tot een gevaarlijke complicatie die bekend staat als serotoninesyndroom .
Omgaan met aanhoudende depressieve stoornis
Er zijn een aantal verschillende dingen die mensen kunnen doen om met aanhoudende depressie om te gaan. Omdat dit type depressie chronisch is, kan het nuttig zijn om veranderingen in levensstijl en zelfzorg te combineren met uw medische behandelingen. Enkele dingen die u kunt doen ter aanvulling op therapie en medicatie:
- Vermijd alcohol en andere middelen .
- Creëer dagelijkse routines die u helpen structuur en balans in uw dag te creëren.
- Eet gezond .
- Zorg voor een consistent slaapschema.
- Zorg voor regelmatige lichaamsbeweging, meerdere keren per week.
- Verlaat het huis en maak plannen met vrienden .
- Pas stressbeheersingstechnieken toe , zoals dagboekschrijven , wandelen en diep ademhalen.
Het kan een uitdaging zijn om veel van deze dingen te doen als je je depressief voelt. Hoewel het een worsteling kan zijn, moet je onthouden dat je niet alles perfect hoeft te doen. Zelfs kleine veranderingen kunnen een verschil maken in je stemming en mindset. Je kunt bijvoorbeeld beginnen met het stellen van kleine doelen en deze dan geleidelijk opbouwen in de loop van de tijd.
Als u of een dierbare kampt met depressie, neem dan contact op met de nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelcentra in uw omgeving.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Zelfs zeer milde symptomen van depressie kunnen uw vermogen om te functioneren en van het leven te genieten verstoren, vooral wanneer deze symptomen langdurig zijn. Gelukkig zijn er effectieve behandelingen beschikbaar voor aanhoudende depressieve stoornissen die een groot verschil kunnen maken in uw gezondheid en welzijn. Praat met uw arts over hoe u zich voelt om de behandelingsopties te verkennen die geschikt zijn voor u.