Wat is een psychiater?

Een psychiater is een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van psychische stoornissen. Omdat psychiaters een medische graad hebben en zijn opgeleid in de praktijk van de psychiatrie, zijn ze een van de weinige professionals in de geestelijke gezondheidszorg die medicijnen mogen voorschrijven om psychische problemen te behandelen. Net als een huisarts kan een psychiater lichamelijke onderzoeken uitvoeren en diagnostische tests bestellen naast het beoefenen van psychotherapie .

Psychiaters kunnen deel uitmaken van een team voor geestelijke gezondheidszorg en overleggen vaak met huisartsen, maatschappelijk werkers, ergotherapeuten en psychiatrisch verpleegkundigen.

Bovendien worden psychiaters aangestuurd door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) uitgegeven door de American Psychiatric Association. Hoewel psychologen vaak verwijzen naar de DSM-5, vertrouwen ze ook op gestandaardiseerde psychologische tests, zoals de Minnesota Multiphasic Personality Inventory, om de zorg te sturen.

Concentraties

Volgens de Occupational Outlook Handbook , uitgegeven door het Bureau of Labor Statistics, “zijn psychiaters primaire artsen voor geestelijke gezondheidszorg.” Tot hun belangrijkste taken behoort het diagnosticeren en behandelen van psychische aandoeningen.

Psychiaters gebruiken verschillende technieken om te bepalen of iemands symptomen psychiatrisch zijn, het resultaat van een fysieke ziekte of een combinatie van beide. Hiervoor moet de psychiater een gedegen kennis hebben van algemene geneeskunde, psychologie, neurologie, biologie, biochemie en farmacologie.

Misschien wel meer dan welke andere arts dan ook, zijn psychiaters bedreven in arts-patiëntrelaties en getraind om psychotherapie en andere therapeutische communicatietechnieken te gebruiken om mentale aandoeningen kwalitatief te diagnosticeren en te monitoren. Behandeling kan worden geleverd op poliklinische basis of op klinische basis in een psychiatrisch ziekenhuis .

De typen psychische stoornissen zijn zeer uiteenlopend. Een paar van de bekendere typen kunnen grofweg als volgt worden gekarakteriseerd:

• Angststoornissen , waaronder gegeneraliseerde angststoornis (GAS), paniekstoornis (PD), fobieën en sociale angststoornis (SAD)
• Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen , waaronder obsessieve-compulsieve stoornis (OCD), trichotillomanie en verzamelstoornis
• Eetstoornissen , waaronder anorexia nervosa (AN), eetbuistoornis en boulimia nervosa (BN)
• Stemmingsstoornissen , waaronder bipolaire stoornis (BD), ernstige depressieve stoornis (MDD) en door middelen veroorzaakte stemmingsstoornis (SIMD)
• Persoonlijkheidsstoornissen , waaronder borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS), narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS), obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPS) en paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS)
• Psychotische stoornissen , waaronder schizofrenie, schizoaffectieve stoornis en door middelen veroorzaakte psychotische stoornis (SIPD)
• Specifieke leerstoornissen , waaronder dyscalculie en dyslexie

Procedurele expertise

Psychiatrie bevindt zich in een middenweg tussen psychologie (de studie van gedrag en de geest) en neurologie (de studie van de hersenen en het zenuwstelsel). In de praktijk zal een psychiater symptomen van psychische aandoeningen op twee manieren beschouwen:

• Het beoordelen van de impact van een ziekte, fysiek trauma of middelengebruik op iemands gedrag en mentale toestand
• Het evalueren van symptomen in samenhang met iemands levensgeschiedenis en/of externe gebeurtenissen of omstandigheden (zoals emotioneel trauma of misbruik)

Deze aanpak, bekend als het biopsychosociale model, vereist dat de psychiater meerdere instrumenten gebruikt om een ​​diagnose te stellen en de juiste behandeling te verstrekken.

Mentale statusonderzoek

Mental status examinations (MSE) zijn een belangrijk onderdeel van de klinische beoordeling van een psychiatrische aandoening. Het is een gestructureerde manier om de psychologische functie van een persoon te observeren en evalueren vanuit het perspectief van houding, gedrag, cognitie, oordeel, stemming, perceptie en denkprocessen.

Afhankelijk van de veronderstelde aandoening zou de psychiater verschillende psychologische tests gebruiken om de aanwezigheid van karakteristieke symptomen vast te stellen en hun ernst te beoordelen. Op basis van de resultaten zou de psychiater verwijzen naar de DSM-5 om te zien of de symptomen voldoen aan de diagnostische criteria voor de psychische stoornis.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Angsttests zoals de Beck Anxiety Inventory (BAI) en de Liebowitz Social Anxiety Scale (LSAS)
• Depressietests zoals de Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) en de Beck Hopelessness Scale
• Tests voor eetstoornissen, zoals de Minnesota Eating Behavior Survey (MEBS) en de Eating Disorder Examination (EDE)
• Stemmingsstoornistests zoals de My Mood Monitor Screen en de Altman Self-Rating Mania Scale (ASRM)
• Tests voor persoonlijkheidsstoornissen zoals de Shedler-Westen Assessment Procedure (SWAP-200) en het McLean Screening Instrument voor Borderline Personality Disorder (MSI-BPD) 
• Psychosetests zoals de Schaal voor de Beoordeling van Negatieve Symptomen (SANS) en de Schaal voor de Beoordeling van Positieve Symptomen (SAPS)

Biomedische diagnose

Zoals bij veel medische aandoeningen, zal de diagnose van een psychische aandoening vaak een proces van eliminatie inhouden om alle mogelijke oorzaken te onderzoeken en uit te sluiten. Bekend als een differentiële diagnose, zou het proces een combinatie van MSE en biomedische tests inhouden om de veronderstelde oorzaak te onderscheiden van anderen met vergelijkbare symptomen.

De biomedische instrumenten die een psychiater gebruikt, kunnen het volgende omvatten:

• Een lichamelijk onderzoek
• Beeldvormende onderzoeken van de hersenen, zoals computertomografie (CT), magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en positronemissietomografie (PET) om tumoren, bloedingen of laesies op te sporen
• Elektro-encefalogram (EEG) om onregelmatigheden in de elektrische activiteit van de hersenen te identificeren, waaronder epilepsie, een hoofdletsel of een cerebrale bloedobstructie
• Bloedonderzoeken om de bloedchemie, elektrolyten, leverfunctie en nierfunctie te evalueren die direct of indirect invloed kunnen hebben op de hersenen
• Drugsscreening om illegale of farmaceutische drugs in een bloed- of urinemonster op te sporen
• Screening op soa’s om syfilis, hiv en andere seksueel overdraagbare aandoeningen op te sporen die de hersenen kunnen aantasten

Psychotherapie

Psychotherapie is integraal aan zowel de diagnose als de behandeling van psychische aandoeningen. Het houdt in dat u regelmatig met patiënten afspreekt om te praten over hun problemen, gedragingen, gevoelens, gedachten en relaties. Het doel van de psychiater is om mensen te helpen oplossingen te vinden voor hun problemen door denkpatronen, gedragingen, eerdere ervaringen en andere interne en externe invloeden te onderzoeken.

Mensen die psychotherapie ondergaan, kunnen individueel of als onderdeel van een familie- of groepssessie met hun psychiater afspreken . Afhankelijk van de diagnose en/of ernst van de symptomen, kan psychotherapie voor een bepaalde periode of op doorlopende basis worden gebruikt.

Psychiatrische Medicijnen

Medicijnen worden veel gebruikt in de psychiatrie, elk met verschillende eigenschappen en psychoactieve effecten. Een psychiater moet goed thuis zijn in zowel het werkingsmechanisme (hoe een medicijn werkt) als de farmacokinetiek (de manier waarop een medicijn door het lichaam beweegt) van elk voorgeschreven medicijn.

De medicijnen die in de psychiatrie worden gebruikt, worden grofweg ingedeeld in zes verschillende klassen:

• Antidepressiva worden gebruikt om depressie, angststoornissen, eetstoornissen en borderline persoonlijkheidsstoornis te behandelen
• Antipsychotica die worden gebruikt om schizofrenie en psychotische episodes te behandelen
• Anxiolytica gebruikt om angststoornissen te behandelen
• Depressiva , zoals hypnotica, kalmeringsmiddelen en verdovingsmiddelen. Gebruikt om episodische angst, slapeloosheid en paniek te behandelen.
• Stemmingsstabilisatoren die worden gebruikt voor de behandeling van bipolaire stoornis en schizoaffectieve stoornis
• Stimulerende middelen die worden gebruikt om ADHD en narcolepsie te behandelen

Andere behandelingen

Andere interventies kunnen worden gebruikt wanneer een psychische stoornis behandelingsresistent of hardnekkig (moeilijk te beheersen) is. Deze omvatten:

• Diepe hersenstimulatie (DBS) , waarbij elektrische sondes worden geïmplanteerd om delen van de hersenen te stimuleren bij mensen met ernstige depressie, dementie, OCD of middelenmisbruik 
• Elektroconvulsietherapie (ECT) , waarbij van buitenaf elektrische stromen naar de hersenen worden toegediend om ernstige bipolaire stoornis, depressie of katatonie te behandelen
• Psychochirurgie , waarbij chirurgische technieken zoals cingulotomie, subcaudate tractotomie en limbische leucotomie worden gebruikt om specifieke circuits in de hersenen te verbreken die verband houden met ernstige OCD en depressie

Subspecialismen

Er zijn een aantal subspecialismen in de psychiatrie die het voor beoefenaars mogelijk maken om zich te richten op specifieke aandoeningen of groepen. Deze omvatten:

• Verslavingspsychiatrie
• Adolescenten- en kinderpsychiatrie
• Forensische psychiatrie (de toepassing van psychiatrie in strafrechtelijke, rechtszaal- of correctionele settings)
• Geriatrische psychiatrie (psychiatrie voor oudere bevolkingsgroepen)
• Neuropsychiatrie (psychische stoornissen die verband houden met verwondingen of ziekten van het zenuwstelsel)
• Arbeidspsychiatrie (psychiatrie op de werkvloer, met name beroepen waarbij risico, gevaar of verdriet veel voorkomen)
• Psychosomatische geneeskunde (de toepassing van psychiatrie in een medische setting, zoals diagnose en behandeling van delirium)

Opleiding en certificering

Om psychiater te worden, moet je eerst een bachelordiploma halen en de vereiste cursussen in biologie, scheikunde, geavanceerde wiskunde, natuurkunde en sociale wetenschappen afronden. Je moet ook een hoog cijfergemiddelde (meestal 3,71 of hoger) halen en slagen voor de Medical College Admission Test (MCAT).

Vervolgens schrijf je je in voor een medische school om een ​​Doctor of Medicine (MD) of Doctor of Osteopathic Medicine (DO) graad te behalen. De medische school bestaat doorgaans uit twee jaar klassikale studies gevolgd door twee jaar klinische rotaties in verschillende medische instellingen.

Na het afronden van de medische school, start je met een vierjarige opleiding tot psychiater. Het eerste jaar bestaat uit een algemene opleiding, gevolgd door drie jaar gericht werk in de psychiatrie (waaronder psychofarmacologie, middelenmisbruik en cognitieve gedragstherapie ).

Na het voltooien van de residentie, moet u een medische licentie bemachtigen in de staat waar u van plan bent te werken. Dit zou een nationale test en, in sommige staten, een staatsexamen inhouden.

Zodra u het examen hebt gehaald, komt u in aanmerking voor een boardcertificering. De certificering wordt verleend door de American Board of Psychiatry and Neurology (ABPN), een lid van de American Board of Medical Specialties (ABMS).

ABPN-certificering moet elke 10 jaar worden verlengd. Medische licenties moeten ook worden verlengd volgens de wetten van de staat.

Afspraaktips

Een eerste afspraak met een psychiater kan extreem stressvol zijn. Het helpt over het algemeen om te weten wat u kunt verwachten en welke vragen u kunt stellen om het meeste uit een afspraak te halen.

Verwacht dat u een uur of twee kwijt bent bij uw eerste bezoek. Veel psychiaters beginnen het onderzoek met het meten van uw vitale functies (temperatuur, hartslag en bloeddruk) om een ​​basislijn vast te stellen. Er kan ook een mogelijkheid zijn om bloed af te nemen. Als uw symptomen dit rechtvaardigen, kan uw arts u doorsturen voor verdere tests of scans.

Wanneer u begint, zal de psychiater u veel vragen stellen om de aard van uw symptomen beter te begrijpen, evenals uw familiegeschiedenis, medische geschiedenis, eerdere behandelingen en middelengebruik. Het helpt ook om een ​​complete lijst mee te nemen van medicijnen die u gebruikt, zowel voorgeschreven als niet-voorgeschreven.

Omdat dit uw eerste afspraak is, kunt u het beste de kans grijpen om te weten te komen wie uw psychiater is. Vraag gerust naar de kwalificaties van de psychiater en hoe de praktijk werkt. Voorbeelden zijn:

• Welke ervaring heeft u met mijn aandoening?
• Bent u gespecialiseerd in mijn aandoening of behandelt u ook anderen?
• Wat is uw opleiding en achtergrond?
• Kan ik in een crisissituatie contact met u opnemen?
• Wie vervangt u tijdens uw vakantie of als u weg bent?

Zorg ervoor dat u uw vragen van tevoren opschrijft, zodat u niets vergeet. U moet ook aantekeningen maken om ervoor te zorgen dat u een nauwkeurig verslag van uw gesprek hebt. Als u zich op enig moment onzeker voelt over een behandeltraject, aarzel dan niet om een ​​second opinion te vragen. Dit geldt met name als een medicijn of behandeling risico’s of aanzienlijke bijwerkingen heeft.

Als u een psychiater nodig hebt , vraag dan uw huisarts om verwijzingen (bij voorkeur iemand die gespecialiseerd is in uw aandoening). U kunt hun certificering online controleren met behulp van het ABPN-verificatiesysteem .

Een woord van Verywell

Psychiatrie kan een lonende carrière zijn, maar vereist individuen met focus en een aangeboren gevoel voor empathie en geduld. Hoewel psychiaters diagnose en behandeling op een zeer gestructureerde manier benaderen, moeten ze flexibel zijn in het weten wanneer het tijd is om de behandeling te veranderen of te stoppen.

Hoewel psychiaters doorgaans normale kantooruren hanteren, kunnen er midden in de nacht of in het weekend crises zijn die onmiddellijke aandacht vereisen. Net als bij andere geestelijke gezondheidszorgwerkers zijn professionele ondersteuning en stevige grenzen belangrijk om burn-out en medelevenmoeheid te voorkomen.

Dagelijkse taken kunnen variëren, afhankelijk van het specialisme en de sector waarin u werkt. Een psychiater in een ziekenhuis kan te maken krijgen met een steeds wisselende lijst van acute psychische stoornissen, terwijl psychiaters in privé- of groepspraktijken een specifieke reikwijdte van de praktijk en een meer routinematig schema kunnen hebben.

Volgens het Bureau of Labor Statistics werken er in 2019 naar schatting 27.900 psychiaters in de Verenigde Staten. De vraag naar psychiaters zal naar verwachting met 12% groeien tussen 2019 en 2029, een percentage dat veel hoger ligt dan gemiddeld.