Sluit deze videospeler
Bereavement verwijst naar de staat van het ervaren van het verlies van een geliefde. Het verwijst meestal naar de tijd na een verlies wanneer emoties het meest diepgaand zijn. Deze tijd wordt gekenmerkt door intens verdriet en enorm verdriet.
De term wordt soms gebruikt als synoniem voor verdriet en rouw. Hoe mensen deze periode van verdriet ervaren, kan per persoon verschillen.
Hoewel rouw meestal geassocieerd wordt met de dood, kan het ook optreden na andere significante verliezen . Het einde van een belangrijke relatie of een grote verandering in iemands gezondheid kan bijvoorbeeld ook leiden tot gevoelens van rouw.
Inhoudsopgave
Symptomen
Mensen kunnen tijdens een rouwproces te maken krijgen met een breed scala aan symptomen, waaronder:
- Schok
- Gevoelloosheid
- Schuld
- Droefheid
- Huilen
- Depressie
- Woede
- Veranderingen in eetlust
- Moeilijk slapen
- Problemen met concentreren
Diagnose
Rouw is een normale reactie op verlies en is op zichzelf geen diagnosticeerbare aandoening die erkend wordt door de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). Soms kan het echter een rol spelen bij het ontstaan van andere aandoeningen, zoals depressie of angst.
De DSM-5 verwijderde wat bekend stond als de “rouwuitsluiting” uit de diagnose van ernstige depressie. Deze verandering maakte duidelijk dat hoewel rouw en depressie verschillend zijn, depressie kan optreden binnen de context van rouw.
“[De] DSM-5 erkent dat rouw de patiënt niet immuun maakt voor een ernstige depressie, en het vaak juist veroorzaakt. Verdriet en depressie zijn inderdaad, ondanks enkele overlappende symptomen, zoals verdriet, slaapproblemen en verminderde eetlust, afzonderlijke constructies, en de een sluit de ander niet uit,” legde psychiater Ronald Pies uit in een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Innovations in Clinical Neuroscience.
Druk op Play voor advies over omgaan met verdriet
Deze aflevering van The MindWell Guide Podcast, gepresenteerd door therapeut Amy Morin, LCSW, deelt tips om mentaal sterk te blijven wanneer je door verdriet heen werkt. Klik hieronder om nu te luisteren.
Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts
Oorzaken
Rouw is een reactie op verlies. De omstandigheden rondom het verlies, evenals de hechtheid van de relatie, kunnen een rol spelen in hoe intens het verdriet is dat mensen ervaren. Enkele soorten verlies die rouw kunnen veroorzaken zijn:
- Het overlijden van een geliefde : Het verlies van een familielid of goede vriend kan een van de moeilijkste verliezen zijn die een persoon zal meemaken. In veel gevallen moeten mensen ook omgaan met veel verschillende soorten beslissingen met betrekking tot het verlies, waaronder het maken van begrafenisregelingen en het omgaan met financiën, terwijl ze worstelen met intense gevoelens van verdriet en droefheid.
- Anticiperend verdriet : Dit type rouw kan optreden wanneer een geliefde stervende is. Hoewel de persoon nog niet weg is, kunnen geliefden nog steeds gevoelens van verdriet ervaren, waaronder verdriet en woede, terwijl ze zich voorbereiden op het verlies van hun geliefde.
- Het verlies van een geliefd huisdier : Het verlies van een dierlijk gezelschap kan ook een periode van rouw inluiden. Het kan een moeilijke overgang zijn en veel mensen kunnen worstelen met gevoelens van diep verdriet.
- Miskraam : Het verlies van een zwangerschap kan ook leiden tot gevoelens van verdriet en een periode van rouw.
- Een verlies door zelfmoord : Wanneer iemand sterft door zelfmoord , kunnen dierbaren worstelen met gevoelens van shock en schuld. Omdat zelfmoord soms gepaard gaat met stigma, kunnen degenen die rouwen zich bijzonder geïsoleerd en ongesteund voelen.
- Een verandering in de gezondheidsstatus : Het begin van een chronische ziekte of een plotselinge verandering in de gezondheidsstatus van een persoon kan ook leiden tot gevoelens van rouw. Mensen kunnen gevoelens van angst, woede, bezorgdheid, spijt en rouw ervaren als ze worden geconfronteerd met de nieuwe uitdagingen die hun aandoening met zich meebrengt.
Het is belangrijk om op te merken dat mensen soms niet in staat zijn om rouw en verdriet openlijk te ervaren, vaak vanwege sociaal stigma. Dit staat bekend als onteigende rouw .
Het kan voorkomen wanneer het verlies dubbelzinnig is, wanneer er een sociaal stigma aan het verlies kleeft of wanneer de relatie van een persoon met de overledene door anderen niet wordt herkend of gewaardeerd
Typen
Iedereen ervaart rouw en verdriet anders. Vaak volgt het echter een voorspelbaar patroon dat vaak wordt gekarakteriseerd als een normale reactie op verlies. In andere gevallen kunnen mensen meer aanhoudende symptomen ervaren die hun vermogen om normaal te functioneren gedurende een langere periode blijven belemmeren.
Normaal rouwproces
Gevoelens van verdriet en rouw verlopen doorgaans in vijf fasen :
- Ontkenning : Deze fase wordt gekenmerkt door gevoelens van gevoelloosheid, schok en ongeloof. Mensen weigeren mogelijk de realiteit van het verlies te accepteren.
- Woede : Tijdens deze fase kunnen mensen boos zijn over het verlies. Deze gevoelens kunnen gericht zijn op andere mensen, op zichzelf of zelfs op de persoon die is overleden.
- Onderhandelen : In deze fase wordt vaak een beroep gedaan op een hogere macht voor verlichting of een manier om de uitkomst te veranderen.
- Depressie : Tijdens deze fase hebben mensen de neiging om grote droefheid en depressieve gevoelens te ervaren. Ze keren zich vaak naar binnen en trekken zich sociaal terug.
- Acceptatie : In de laatste fase van het rouwproces bereiken mensen een punt waarop ze de realiteit van het verlies kunnen accepteren.
Psychiater Elisabeth Kubler-Ross introduceerde dit fasemodel in 1969 om het rouwproces te beschrijven na het verlies van een geliefde. Later paste ze deze fases echter aan om ze ook op andere soorten rouw toe te passen.
Hoewel het vaak wordt voorgesteld als een reeks afzonderlijke stadia, is het belangrijk om op te merken dat mensen deze stadia op verschillende punten kunnen doorlopen en soms kunnen terugkeren naar eerdere stadia, zelfs jaren na het verlies.
Gecompliceerde rouw
Rouw is pijnlijk en kan uitputtend zijn. Hoewel het niet iets is waar mensen “overheen komen”, neemt de intensiteit van deze gevoelens van verdriet doorgaans geleidelijk af in de loop van de tijd. Sommige mensen ervaren echter een hardnekkigere vorm van rouw die bekend staat als gecompliceerde rouw .
Deze vorm van rouwverwerking wordt gekenmerkt door intense gevoelens van verdriet en pijn die langdurig aanhouden. Mensen die een gecompliceerde rouw ervaren, kunnen symptomen ervaren zoals:
- Hopeloosheid
- Bezorgdheid over de dood
- Gevoelens van onthechting
- Sociale terugtrekking en isolatie
- Verlies van interesse
- Verlies van gevoel van eigenwaarde
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 7% van de nabestaanden te maken krijgt met gecompliceerde rouw.
Hoewel het niet als officiële diagnose wordt erkend door de diagnostische handleiding van de American Psychiatric Association, hebben medische experts gesuggereerd dat gecompliceerde rouw wordt gekenmerkt door symptomen van aanhoudende, acute rouw die zes maanden of langer aanhouden.
Langdurige rouwstoornis
Om te erkennen dat langdurige vormen van rouw een klinische diagnose verdienen, heeft de American Psychiatric Association een nieuwe aandoening toegevoegd aan het hoofdstuk over trauma- en stressorgerelateerde stoornissen in de DSM-5-TR (vijfde editie, tekstuele herziening), gepubliceerd in 2022. Deze aandoening wordt langdurige rouwstoornis (PGD) genoemd.
PGD wordt gekenmerkt door intense emotionele stress en hunkering naar een geliefde, minstens een jaar na hun dood. Iemand met een langdurige rouwstoornis zal merken dat zijn gedachten gepreoccupeerd zijn met de persoon die hij verloren heeft. De symptomen van PGD verstoren het dagelijks leven.
Er is enige controverse rond het pathologiseren van verdriet tot een vorm van psychische ziekte. Sommigen in de geestelijke gezondheidszorggemeenschap zijn niet voorstander van het labelen van verdriet als een medische aandoening, maar willen liever het feit aankaarten dat er geen “normaal” is als het gaat om rouwen, en dat de ernst ervan op een continuüm bestaat.
Anderen beweren dat het benoemen van rouw tot een officiële medische aandoening ervoor zorgt dat mensen die extreme vormen van rouw ervaren, betere toegang hebben tot behandeling, zoals therapie en medicatie indien nodig, via hun verzekeraar.
Behandeling
De ervaring van rouw is een natuurlijk en onvermijdelijk onderdeel van het leven, hoewel een ongelooflijk pijnlijk onderdeel. Het beïnvloedt vaak tijdelijk iemands vermogen om normaal te functioneren en kan bijna elk aspect van iemands leven beïnvloeden. Tijdens rouw kan het moeilijk of zelfs onmogelijk lijken om door te gaan met normale dagelijkse taken, werk, school en relaties.
Voor mensen die moeite hebben om ermee om te gaan, kan professionele hulp nuttig zijn. Soorten behandeling omvatten:
- Rouwtherapie : Ook wel bekend als rouwbegeleiding. Dit is een vorm van behandeling die is bedoeld om mensen te helpen bij het verwerken van een verlies. uw emoties die verband houden met het verlies.
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) : CGT werkt door mensen te helpen de negatieve gedachten die hun mentale welzijn beïnvloeden te identificeren en te veranderen. CGT helpt mensen te leren hoe ze plannen voor de toekomst kunnen maken, doelen kunnen stellen voor hun herstel en om kunnen gaan met hun gevoelens over de dood van hun dierbaren.
- Rouwspecifieke cognitieve gedragstherapie : Dit type therapie gebruikt technieken die lijken op CGT, zoals het veranderen van negatieve denkpatronen. Rouwspecifieke cognitieve gedragstherapie leert echter ook manieren om een gezonde gehechtheid aan uw verloren dierbare te ontwikkelen op een manier die uw leven niet negatief beïnvloedt. Het kan vooral nuttig zijn voor mensen met een langdurige rouwstoornis.
- Interpersoonlijke psychotherapie (IPT) : IPT wordt vaak gebruikt om depressie te behandelen; het heeft echter veelbelovende resultaten laten zien om symptomen van rouw aan te pakken, met name die geassocieerd met gecompliceerde rouw. IPT richt zich op het opbouwen van uw relaties en moedigt deelname aan activiteiten die u leuk vindt aan als onderdeel van uw genezing.
- Gecompliceerde rouwbehandeling (CGT) : CGT combineert elementen van CGT en IPT. U deelt het verhaal van hoe u uw geliefde verloor, werkt aan het opbouwen van gezonde relaties en stelt persoonlijke doelen voor uzelf en uw herstel.
Ook steungroepen kunnen een nuttige plek zijn om moeilijke emoties te bespreken en sociale steun te vinden van mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad.
Volgens de American Psychological Association kan de meerderheid van de mensen zelfstandig herstellen van een verlies als ze de tijd, steun en gezonde gewoontes hebben.
Omgaan met
Enkele dingen die u kunt doen als u iemand verloren bent, zijn:
- Jezelf accepteren als je met sterke of moeilijke emoties te maken hebt
- Praten over het verlies met anderen
- Steun vinden bij vrienden, familie en anderen
- Zorg goed voor jezelf door voldoende rust te nemen, gezonde maaltijden te eten en fysiek actief te blijven
- Het vieren en herdenken van uw dierbare
Er zijn een aantal verschillende factoren die van invloed kunnen zijn op hoe mensen omgaan met rouw. Toegang tot ondersteuning, volwassenheidsniveaus, ervaring met eerdere verliezen en de aard van de relatie kunnen allemaal van invloed zijn op hoe iemand met het verlies omgaat.
Uw eigen overtuigingen over de dood, religieuze opvoeding en culturele factoren kunnen ook van invloed zijn op het rouwproces. Een verlies dat plotseling, onverwacht of traumatisch was , kan ook van invloed zijn op hoe mensen ermee omgaan.
In dergelijke gevallen kan het inschakelen van professionele hulp een manier zijn om de extra steun te krijgen die u nodig hebt om het verlies en de emoties die u ervaart te verwerken.