Waarom ik dit jaar voor een kerst zonder cadeaus kies

Ik hou ervan om bewust cadeaus te geven .

Hoewel ik het ook leuk vind om aan de ontvangende kant te staan, vind ik het heerlijk om iemand iets te geven waar hij of zij dol op is. Of het nu iets is dat in een vaag terloops commentaar wordt genoemd of een item dat iemand wanhopig wil hebben maar zelf niet kan krijgen, ik maak er mijn missie van om items altijd met veel aandacht en overweging te geven. Ik zal niet liegen; het voelt goed om iemand gelukkig te maken. Maar ik zou ook nooit zeggen dat dit proces volledig onbaatzuchtig is.

Ik zal bekennen dat ik de praktijk zie (en behandel) als een productieve uitlaatklep voor mijn competitieve kant. Het is een leuke uitdaging en winnen doe je door het juiste cadeau te geven! Maar zelfs daarbuiten zie ik het geven van cadeaus als een van de puurste uitingen van liefde en mededogen.

Door intentioneel te zijn, hoop ik dat mijn geliefden kunnen zien hoe diep ik ze ken en begrijp. Ook, als iemand die het moeilijk vindt om mijn gevoelens te uiten , waardeer ik de praktijk als een non-verbaal middel om te laten zien dat ik aandacht besteed aan hun wensen en behoeften. Ik zie het als een symbool van diepe intimiteit, en daarom voelde het concept van een kerst zonder cadeaus altijd zo vreemd voor me. Maar waarom geven we?

Het geven van geschenken wordt vaak gezien als een integraal onderdeel van de feestdagen

Vooral in het Westen heeft onderzoek uitgewezen dat het geven van geschenken tijdens de kerstperiode helpt bij het vormen en onderhouden van sociale en persoonlijke relaties. Dit proces is al honderden jaren consistent en met de opkomst van de consumptiecultuur zijn de verwachtingen toegenomen.

Toen ik voor het eerst financieel onafhankelijk werd, was ik nogal roekeloos met mijn geld. Vooral tijdens de feestdagen ging ik ervan uit dat het uitgeven van grote bedragen een goede cadeaugever was. Hoewel ik nog steeds attent was, zette ik mezelf wel onder druk om meer te doen dan nodig was voor mijn dierbaren. Dus in plaats van binnen mijn mogelijkheden te werken en te budgetteren, werkte ik extra diensten om er zeker van te zijn dat ik kon betalen wat ik wilde geven. In mijn gedachten was mijn spaargeld niet voor de toekomst, maar eerder voor “overtollig” geld dat uitgegeven moest worden.

aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) vastgesteld, waarvan beide onafhankelijk van elkaar een impact hebben op iemands relatie met geld en buitensporige uitgaven. Bovendien was ik op dat moment pas begin twintig, maar ik was nog steeds verreweg het minst financieel onderlegd van al mijn vrienden. Dus hoewel mijn gewoonte om cadeaus te geven misschien om altruïstische redenen is begonnen, begon het al snel een negatieve impact op mijn leven te hebben.

Na een paar jaar begon ik te werken aan het verbeteren van mijn financiële verantwoordelijkheid, en ik kon hier en daar wat kleine verbeteringen aanbrengen. Deze verandering werd ook aangewakkerd door mijn terugkeer naar de universiteit. Ter vergelijking: ik was een student toen ik jonger was, maar vanwege verschillende niet-gediagnosticeerde psychische aandoeningen was ik in zes jaar tijd gestopt met twee programma’s. Met deze geschiedenis was ik vastbesloten om af te studeren, en dus zou ik lang niet zoveel tijd hebben om te werken als voorheen.

Maar toch was ik niet zo streng als ik had moeten zijn. Hoewel ik toen 24 was, had ik altijd aangenomen dat ik ruim de tijd zou hebben om mijn eerdere roekeloosheid te corrigeren. Toch was COVID-19 de wake-up call waarvan ik niet wist dat ik die nodig had.

De pandemie heeft mij geholpen het voordeel van een vangnet te waarderen 

Toen de pandemie wereldwijd lockdowns oplegde en alles stil kwam te liggen, besefte ik dat ik me moest voorbereiden op de toekomst. De interne verandering duurde wat langer om door te voeren, maar ik vond het na verloop van tijd makkelijker om mijn uitgaven te doseren. Ik had nog steeds momenten waarop ik te ver ging, maar ik was vaker succesvol dan niet. Toch ging deze verbetering mis toen de feestdagen naderden.

Hoewel er niet van mij verwacht werd dat ik mee zou doen met het geven van cadeaus, voelde ik me altijd schuldig en alsof ik niet genoeg deed tijdens Kerstmis. Dus, zoals het hoort, overdreef ik het weer eens.

Maar vorig jaar raakte ik verveeld door de cyclus die ik had gecreëerd. Ja, het voelde goed om andere mensen blij te maken op dat moment, maar op de lange termijn voelde het niet de moeite waard.

Dus misschien als gevolg van geleerde ervaring of de volledige vorming van mijn prefrontale cortex – het deel van de hersenen dat betrokken is bij uitvoerende functies , zelfregulatie en impulscontrole – heb ik besloten om dit jaar te kiezen voor een kerst zonder cadeaus.

Wat houdt een kerst zonder cadeaus in? 

Hoewel het concept van een no-gift Christmas al een tijdje bestaat, heeft de praktijk de laatste tijd ongetwijfeld aan populariteit gewonnen. Zo bleek uit een onderzoek van Deloitte uit 2021 dat 11,5% van de shoppers met een laag inkomen van plan was om tijdens de kerstperiode geen geld uit te geven aan cadeaus, geschenken en cadeaubonnen. Ter vergelijking: in 2020 zei slechts 4,9% van de shoppers hetzelfde en in 2019 was dat 2,9%.

Hoewel het redelijk is om aan te nemen dat de zaken na een paar jaar weer normaal zullen zijn, denk ik dat het ook redelijk is om aan te nemen dat deze gewoontes voor sommige individuen kunnen blijven bestaan. Maar hoe ziet een kerst zonder cadeaus er in de praktijk uit?

Nou, voor mij betekent het gewoon geen geld uitgeven tijdens de feestdagen. Maar voor andere mensen kan het verschillende dingen betekenen, zoals het opnieuw geven van ongewenste cadeaus, het geven van virtuele of handgemaakte cadeaus, of het deelnemen aan ervaringen in plaats van materiële items. Het mooie van de praktijk is dat je het kunt aanpassen aan je eigen unieke context. Maar ik heb persoonlijk ontdekt dat totale onthouding tijdens de feestdagen de beste methode voor mij is.

Nu de feestdagen naderen, merk ik dat ik weer hetzelfde schuldgevoel begin te krijgen als voorheen. Maar in plaats van te overcompenseren met cadeaus, heb ik besloten eerlijk tegen mezelf te zijn en mijn situatie te inventariseren. Ik kan het me gewoon niet veroorloven om cadeaus te geven tijdens de feestdagen, en dat maakt me geen slecht persoon of vriend. Ik weet zeker dat mijn vrienden en familie enorm teleurgesteld zouden zijn als ze zouden weten dat ik mijn financiën niet op de eerste plaats zette. Dus ik zal in plaats daarvan contact met ze opnemen en bij ze aanwezig zijn.

Het is tijd om onze relatie met het geven van geschenken te herstellen

Voor velen van ons wereldwijd heeft de verandering die we universeel hebben ervaren door de pandemie ons ertoe aangezet onze consumptiegewoonten en -praktijken te heroverwegen. In mijn geval heb ik me gerealiseerd dat de beste financiële budgetteringsmethode voor de feestdagen niet is om in de tussentijd deel te nemen.

Kiezen voor een no-gift kerst betekent niet dat ik nooit meer een cadeau zal geven aan mensen, maar ik heb mezelf beloofd om een ​​meer praktische en bewuste gift-gever te zijn. Deze nieuwe gemoedstoestand heeft veel druk weggenomen en me ook teruggebracht naar de redenen waarom ik de praktijk in eerste instantie zo leuk vond.

Bovendien heb ik al een klein beetje financiële vrijheid gehad om vrienden en familie hier te verrassen. Verrassend genoeg is dit een veel leukere manier gebleken om te laten zien dat ik om ze geef, en het is iets dat ik zeker zal blijven doen in het komende jaar.

Dus voor iedereen die in paniek raakt over zijn vakantiebudget: weet dat het oké is om geen cadeaus te geven. Het is ook oké om de tijd te nemen om na te denken over de consumptiegewoonten en -praktijken die je als vanzelfsprekend beschouwt. Financiële zekerheid en mentale gezondheid moeten altijd prioriteit krijgen. De cadeaus kunnen wachten terwijl we een momentje nemen, opnieuw beoordelen en herstellen.