Sluit deze videospeler
Het is een mythe dat de effecten van eetstoornissen niet zo gevaarlijk zijn als de effecten van andere psychische aandoeningen. Helaas kunnen gezondheidscomplicaties die verband houden met eetstoornissen fataal zijn.
Vroegtijdige interventie verbetert echter de behandelresultaten aanzienlijk. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat mensen met eetstoornissen snel een diagnose krijgen en toegang hebben tot behandeling.
Inhoudsopgave
Sterftecijfers bij mensen met eetstoornissen
Studies rapporteren wisselende sterftecijfers door eetstoornissen, maar er zijn gemeenschappelijke bevindingen. Geschat wordt dat elke 52 minuten iemand sterft aan een complicatie van een eetstoornis. Dat zijn 10.200 doden per jaar in de Verenigde Staten.
Anorexia nervosa heeft mogelijk het hoogste sterftecijfer van alle eetstoornissen die zijn onderzocht. Eén onderzoek meldt dat mensen met anorexia nervosa een gestandaardiseerd sterftecijfer van 5,35 hadden, wat betekent dat ze ongeveer vijf keer meer kans hadden om te sterven gedurende de onderzoeksperiode dan leeftijdsgenoten in de algemene bevolking.
Mensen met boulimia nervosa en eetbuistoornis hadden een gestandaardiseerd sterftecijfer van 1,5 vergeleken met hun leeftijdsgenoten die geen eetstoornissen hadden. Een meta-analyse vond dat het gestandaardiseerde sterftecijfer 1,92 was voor de diagnose van andere gespecificeerde voedings- en eetstoornissen, voorheen bekend als eetstoornis niet anderszins gespecificeerd (EDNOS) .
Geestelijke gezondheid en eetstoornissen
De link tussen eetstoornissen en andere psychische aandoeningen is sterk. In sommige gevallen verergeren de symptomen van een reeds bestaande aandoening door een eetstoornis. Maar zelfs zonder een reeds bestaande aandoening wordt de mentale gezondheid van een persoon negatief beïnvloed door de progressie van een eetstoornis.
De volgende aandoeningen komen vaak voor in combinatie met eetstoornissen:
- Angststoornissen (met name sociale angststoornis )
- Borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS)
- Depressie
- Obsessieve-compulsieve stoornis (OCS)
- Posttraumatische stressstoornis (PTSS), met name voor mensen met boulimia
- Zelfbeschadiging
- Stoornis in het gebruik van middelen
Iemand met een eetstoornis kan het moeilijk vinden om sociale relaties te onderhouden (vooral als ze hun eetstoornis voor hun geliefden verbergen), hun baan te behouden, naar school te gaan en te functioneren in hun dagelijks leven. Ze kunnen zich gestrest en alleen voelen als gevolg van hun eetstoornis. Ze kunnen zich ook schuldig en beschaamd voelen .
Er is een verhoogd risico op suïcidaal gedrag bij anorexia nervosa, boulimia nervosa6 eetbuistoornis7. met een eetstoornis en een andere psychiatrische ziekte loopt mogelijk een verhoogd risico op suïcidaal gedrag.
Oorzaken van sterfgevallen als gevolg van eetstoornissen
Er zijn een aantal medische complicaties die kunnen ontstaan door eetstoornissen, waarvan er veel fataal zijn. Daarnaast is het verhoogde risico op zelfmoord dat mensen met eetstoornissen lopen een andere oorzaak van sterfgevallen door eetstoornissen.
Cardiovasculaire complicaties
Hartproblemen zijn de oorzaak van een derde van alle sterfgevallen bij patiënten met anorexia. Veelvoorkomende hartcomplicaties die optreden bij mensen met anorexia zijn bradycardie (trage hartslag) en hypotensie (lage bloeddruk).
Zowel anorexia als boulimia gaan gepaard met een groter risico op hartritmestoornissen (een te snelle of te langzame hartslag) en congestief hartfalen.
Boulimia en eetbuienstoornis worden in verband gebracht met een groter risico op hart- en vaatziekten, die in de Verenigde Staten één op de vier sterfgevallen veroorzaken.
Angst en stress , waar veel mensen met eetstoornissen last van hebben, worden ook in verband gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten.
Eetbuienstoornis kan overgewicht en obesitas veroorzaken, waardoor iemand ook een groter risico loopt op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten en hoge bloeddruk.
Uitdroging
Uitdroging is een aanzienlijk risico voor mensen met anorexia en boulimia. Uitdroging kan leiden tot elektrolytenonevenwichtigheden in het lichaam, waardoor de niveaus van elementen zoals calcium, kalium, natrium en magnesium veranderen.
Uitdroging is vaak de oorzaak van hartproblemen waar mensen met eetstoornissen mee te maken krijgen, zoals lage bloeddruk en hartritmestoornissen.
Een verstoord elektrolytenevenwicht is de meest voorkomende oorzaak van plotseling overlijden bij mensen die aan boulimia nervosa overlijden, omdat purgeren de elektrolytenniveaus in het lichaam drastisch beïnvloedt.
Suikerziekte
Hoewel het niet wordt erkend in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), is ” diabulimia ” een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar mensen met diabetes type 1 die opzettelijk niet genoeg insuline gebruiken om af te vallen. Dit is echter een gevaarlijke en potentieel dodelijke praktijk.
Bovendien kan eetbuienstoornis diabetes type 2 veroorzaken, wat de negende belangrijkste doodsoorzaak is in de Verenigde Staten.
Ondervoeding
Ondervoeding is wanneer het lichaam niet voldoende vitaminen, voedingsstoffen en mineralen binnenkrijgt om goed te blijven functioneren. Ondervoeding veroorzaakt een verlies van spiermassa (inclusief hartspiermassa) en een verminderde ademhalings- en gastro-intestinale functie. Mensen met anorexia kunnen ondervoeding en verhongering ervaren, wat fataal kan zijn.
Mensen met eetbuistoornis en boulimia kunnen ook last hebben van ondervoeding. Ondervoeding wordt in verband gebracht met gezondheidsproblemen op de lange termijn, zoals diabetes en hartziekten, die fataal kunnen zijn. Er zijn ook negatieve effecten op de mentale gezondheid die verband houden met ondervoeding, zoals depressie en angst.
Refeeding-syndroom
Refeeding-syndroom kan voorkomen bij mensen met anorexia die kunstmatige voeding krijgen om ondervoeding te behandelen. In sommige gevallen veroorzaakt de drastische verschuiving in elektrolyten door refeeding metabolische veranderingen die resulteren in aanvallen, ademhalingsfalen en de dood.
Zelfmoord
Zelfmoord is een grote zorg voor mensen met alle soorten eetstoornissen. Eén onderzoek wees uit dat zelfmoord de tweede belangrijkste doodsoorzaak is voor mensen met anorexia en dat het risico op suïcidaal gedrag groter is voor mensen met boulimia en eetbuienstoornis vergeleken met de algemene bevolking.
Mensen met anorexia hebben gemiddeld 18 keer meer kans om zelfmoord te plegen, en mensen met boulimia hebben zeven keer meer kans.
Als u suïcidale gedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op 988 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Als u of een geliefde in direct gevaar verkeert, bel dan 911.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Behandelingstypen
Gelukkig zijn er veel opties als het gaat om de behandeling van eetstoornissen . De juiste behandelingsopties zijn afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type eetstoornis dat iemand heeft, hoe hun aandoening is gevorderd, wat een arts aanbeveelt en wat de verzekering dekt (of wat ze uit eigen zak
kunnen betalen ).
Ziekenhuisopname
In sommige gevallen hebben mensen met anorexia een neusmaagsonde nodig. Dit is een slang die via de neus wordt ingebracht en die de nodige voedingsstoffen toedient om uithongering te voorkomen.
Iemand die direct gevaar loopt als gevolg van een eetstoornis (bijvoorbeeld als hij/zij last heeft van uitdroging, ondervoeding of honger, hartritmestoornissen of hartfalen), moet zo snel mogelijk naar de eerste hulp gaan.
Artsen en verpleegkundigen in een ziekenhuis kunnen 24 uur per dag toezicht bieden aan mensen met eetstoornissen die dat nodig hebben.
Behandelcentra
Er zijn verschillende soorten behandelcentra voor eetstoornissen. Sommige bieden poliklinische zorg, wat betekent dat u thuis woont, maar naar het behandelcentrum gaat voor counseling.
Afhankelijk van het type programma waarin u zit en de mate van zorg die u nodig hebt, kunt u één keer per week een paar uur komen, of elke dag meerdere uren, totdat de symptomen verbeteren.
Residentiële behandelcentra bieden klinische zorg of 24-uurs toezicht. Deze centra zijn voor mensen die 24 uur per dag zorg nodig hebben, maar medisch stabiel zijn.
Behandelcentra bieden doorgaans een team van specialisten om aan de casus van elke persoon te werken. Uw team kan bijvoorbeeld bestaan uit een arts, psycholoog of psychiater, gediplomeerd diëtist en maatschappelijk werker.
Doelen van de behandeling zijn onder meer het geven van voorlichting over voeding, het voorkomen van medische complicaties, het verminderen van eetstoornisgedrag (zoals eetbuien, purgeren of beperken) en het herstellen van het gewicht, indien nodig.
Therapie
De volgende soorten therapie worden vaak gebruikt om eetstoornissen te behandelen:
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) : Een therapeut helpt een patiënt de onderliggende gedachten en houdingen achter hun eetstoornisgedrag te begrijpen. Ze leren gezonde copingmechanismen om een persoon te helpen gevaarlijk eetgedrag te overwinnen.
- Family-based treatment (FBT) : FBT wordt vaak gebruikt voor adolescenten met eetstoornissen. Ouders en verzorgers leren hoe ze hun kinderen kunnen ondersteunen tijdens de maaltijd door te beslissen wat ze gaan eten en hen aan te moedigen om te eten.
- Groepstherapie : In een groep zitten kan iemand met een eetstoornis helpen om over zijn ervaringen te praten en van zijn leeftijdsgenoten te leren. Groepstherapie kan iemand sterke interpersoonlijke relaties bieden die kunnen helpen tijdens het herstel.
- Interpersoonlijke psychotherapie (IPT) : Samen met CGT wordt IPT beschouwd als een van de “meest gevestigde” behandelingen voor eetstoornissen. IPT kan een persoon helpen controle te krijgen over zijn eetgedrag en -rituelen.
Uit een onderzoek bleek dat adolescenten met anorexia die langer dan drie jaar ziek waren, slecht reageerden op gezins- en individuele therapie. Onderzoek heeft aangetoond dat anorexia op den duur schade kan toebrengen aan de nog in ontwikkeling zijnde hersenen, waardoor het moeilijker kan worden om de eetstoornis te behandelen.
Deze bevindingen suggereren dat behandelresultaten voor adolescenten met anorexia succesvoller kunnen zijn als ze binnen de eerste drie jaar van de aandoening worden toegediend. Het is echter nog steeds belangrijk dat iemand in elk stadium van zijn eetstoornis behandeling zoekt.
Medicatie
Er zijn geen medicijnen goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) om anorexia te behandelen, maar een zorgverlener kan de volgende antidepressiva off-label voorschrijven om depressie of angst te behandelen bij mensen met anorexia: Prozac (fluoxetine), Celexa (citalopram) of Zoloft (sertraline).
Deze antidepressiva zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s). Ze verhogen het serotoninegehalte in het lichaam, bevorderen een gevoel van welzijn en reguleren stemming en angst.
Prozac is goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van boulimia en eetbuistoornis. Dit antidepressivum kan helpen om eetbui-purge episodes te verminderen .
Vyvanse (lisdexamfetamine) is een stimulerend middel dat vaak wordt voorgeschreven voor aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitstoornis (ADHD), maar het is ook door de FDA goedgekeurd voor eetbuistoornis. Het werkt door noradrenaline en dopamine in het lichaam te verhogen, wat kan helpen bij het reguleren van overeten.
Ondersteuning vinden
Als u met een eetstoornis leeft, praat dan met een huisarts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een therapeut . U verdient het om adequate behandeling voor uw eetstoornis te ontvangen.
Een therapeut kan uw opties met u bespreken en samen kunt u de beste behandelmethode bepalen. Een therapeut kan u ook aanraden om een psychiater te bezoeken als u baat zou kunnen hebben bij medicatie voor uw eetstoornis of een onderliggende psychische aandoening.
Het komt vaak voor dat mensen met eetstoornissen denken dat hun gedrag rondom eten niet ernstig is. Als iemand die u kent worstelt met een eetstoornis, kunt u hem of haar misschien aanmoedigen om hulp te zoeken.
Als u of een dierbare ernstige lichamelijke of geestelijke gezondheidsklachten ervaart die verband houden met een eetstoornis, ga dan naar de spoedeisende hulp en zoek onmiddellijk hulp.
Als u of een dierbare te maken heeft met een eetstoornis, neem dan contact op met de hulplijn van de National Eating Disorders Association (NEDA) voor ondersteuning op 1-800-931-2237 .
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Preventie van eetstoornissen
De eerste stap naar preventie van eetstoornissen is educatie. Leren over verschillende soorten eetstoornissen kan helpen het stigma te verminderen waar mensen met eetstoornissen mee te maken hebben.
Vermijd het maken van opmerkingen over het lichaam van andere mensen, wat mensen eten en hoeveel ze daarvan eten.
Erken het stigma op overgewicht in de maatschappij, waarbij mensen met een slank lichaam eerder geneigd zijn tot idealisering, terwijl mensen met een groter lichaam eerder kritiek krijgen.
Probeer voedsel niet ‘goed’ of ‘slecht’ te noemen, want dat impliceert dat er schuld of schaamte zou moeten zijn rondom ‘slecht voedsel’. Hoewel het belangrijk is om te erkennen welke voedingsmiddelen voedzamer zijn, moet u niet te streng zijn voor uzelf of anderen als u zich tegoed doet aan minder voedzame voedingsmiddelen.
Ouders en verzorgers kunnen proberen een open dialoog te voeren over eten, gewicht en lichaamsbeeld met hun gezin. Vergeet niet dat kinderen het merken als je jezelf bekritiseert op basis van je gewicht of je eetgewoonten. Vier jezelf en anderen voor talenten, unieke kwaliteiten en individualiteit (niet alleen voor uiterlijk).
Preventieprogramma’s voor eetstoornissen zoals The Body Project van de National Eating Disorder Association blijken effectief te zijn in het voorkomen van eetstoornissen onder jonge vrouwen op de middelbare school en universiteit. The Body Project helpt deelnemers bijvoorbeeld om lichaamstevredenheid te bereiken en het dunne ideaal van de maatschappij uit te dagen.
Professionals in de gezondheidszorg zouden ook verantwoordelijk moeten worden gehouden voor het herkennen van de waarschuwingssignalen en risicofactoren voor eetstoornissen bij al hun patiënten, met name mensen van kleur, mensen met overgewicht en mannen – groepen die over het hoofd kunnen worden gezien of die nog meer stigmatisering ondervinden als het gaat om diagnoses van eetstoornissen.
Praat met een zorgverlener over mogelijke triggers, zoals het gewogen worden bij de dokter. (U kunt bijvoorbeeld vragen of de doktersassistent het getal niet hardop wil voorlezen.)
Het is belangrijk om een open dialoog te voeren met uw dierbaren, zorgprofessionals en uzelf.
Een woord van Verywell
Als u een eetstoornis hebt (of u bent bang dat u er een ontwikkelt), probeer dan zo snel mogelijk contact op te nemen met een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Als u een dierbare hebt met een eetstoornis, moedig hem of haar dan vriendelijk aan om hulp te zoeken. Als u de symptomen van eetstoornissen niet behandelt, worden ze vaak erger. Maar eetstoornissen zijn behandelbaar en u kunt herstellen.